Betogingen in Antwerpen, Kortrijk en Sint-Niklaas. Een personeelsvergadering in de luchthavenhal van Zaventem. Een zonovergoten meeting in Brussel. De Nike-vestiging in Lanaken – met 2000 arbeiders die een bediendestatuut hebben – ging dicht en ook in enkele Waalse handelszaken werd gestaakt.

“En dan zijn er nog de vele minder zichtbare acties. Bij AG-verzekeringen was er net zoals in veel bedrijven een personeelsvergadering van twee uur waarin met grafieken en cijfers werd uitgelegd wat er op het spel staat”, zegt Erwin De Deyn, voorzitter van de socialistische bediendecentrale BBTK, de motor achter deze actiedag.

Het Grondwettelijk Hof geeft de wetgever nog tot 8 juli om de discriminaties tussen arbeiders en bedienden weg te werken. De werkgevers en vakbonden zijn er onder elkaar niet uitgeraakt. Het dossier kwam daardoor op de regeringstafel waar het wellicht nog wel enkele weken zal blijven liggen.

Bedienden zijn nu beter beschermd tegen ontslag dan arbeiders. Een arbeider die na 20 jaar trouwe dienst ontslagen wordt, heeft nog recht op 16 weken opzeg. Bij een bediende is dat 15 maanden (of meer afhankelijk van het loon).

Een harmonisering naar boven toe noemen de werkgevers een “catastrofe”. Zij stellen een minimum- en een maximumgrens voor. In sectoren kan dan onderhandeld worden waar de lat gelegd wordt tussen die twee uitersten. De minimumgrens willen de werkgevers naar eigen zeggen op het Europees gemiddelde leggen. Dat is volgens hen 5 maanden na 20 jaar. Het maximum zou het dubbele zijn of 10 maanden. Bedienden zouden dus 5 tot 10 maanden inleveren. Arbeiders zouden slechts licht vooruitgaan en veel arbeiders zelfs achteruit.

De christelijke vakbond voerde de voorbije weken al actie en het ABVV gaf een ernstig signaal met deze actiedag. Samen lukt het voorlopig niet, zelfs binnen de vakbonden staan niet alle neuzen in de zelfde richting. “Lees de standpunten er maar op na. Binnen de vakbonden wil iedereen een harmonisering naar boven. Na de aparte acties hoop ik dat we vanaf mei wel in gemeenschappelijk vakbondsfront iets kunnen doen. Om een goed akkoord te krijgen zal dat ook noodzakelijk zijn”, zegt Erwin De Deyn.

Philippe Van Muylder, algemeen secretaris van ABVV Brussel wees er op dat het tij stilaan aan het keren is. “Het IMF geeft toe dat het de impact van de besparingen op de groei onderschat heeft, Barroso zegt dat de besparingen haar politieke en sociale limieten heeft bereikt en in Nederland worden besparingen geschrapt”, zegt van Muylder.

Erwin De Deyn: “Het is uiteindelijk een ideologische discussie. Wij blijven in sociale vooruitgang geloven. Dat is zestig jaar mogelijk geweest. Waarom zou dat plots niet meer mogelijk zijn? Media en opiniemakers blijven maar hameren op besparingen en inleveren en noemen onze voorstellen onhaalbaar. Maar waarom zou dat zo zijn?”