Chris Hedges is een van de onvermoeibare intellectuele iconen van de Amerikaanse progressieve beweging, die zich zonder meel in de mond, genadeloos uitspreekt tegen de grenzeloze machtshonger van de politieke elite en hun corporatieve broodheren in de VS. Hij doet dat met een oprecht mededogen met de gewone Amerikanen, voor wie het steeds moeilijker is geworden om te overleven.

Hij werkte 15 jaar als buitenlandcorrespondent voor ‘The New York Times’. Hij diende vijf jaar in het Midden-Oosten en vier van die jaren als chef van het Midden-Oosten. Hij versloeg de oorlog in het voormalige Joegoslavië en later behandelde hij Al Qaida in Europa en het Midden-Oosten vanuit Parijs. Hedges was een vroege criticus van de oorlog in Irak. In mei 2003 zei Hedges in een rede voor het Rockford College in Rockford, Illinois: “We beginnen aan een bezetting die, als de geschiedenis een leidraad is, net zo schadelijk is voor onze ziel als voor ons prestige, vermogen. en veiligheid.” Zijn toespraak werd ontvangen met boosheid en zijn microfoon werd afgesloten drie minuten nadat hij begon te spreken. Hij kreeg een reprimande van de NYT en besloot kort daarna de krant te verlaten.

Hij schreef 14 boeken en talloze artikelen waarvan er bij mijn weten niet één in het Nederlands is vertaald c.q. uitgegeven.

Zijn laatste boek, getiteld ‘America, The Farewell Tour’, biedt een troosteloos uitzicht over de Amerikaanse samenleving, waarin hij met als basis interviews zaken belicht als gokverslaving, dakloosheid, verslaving aan opiaten, zelfmoord, schulden, slavernij in private gevangenissen, enz. Hij zoomt in op de individuen en zoomt uit naar de verantwoordelijke autoriteiten en de politiek.

Op YouTube kun je talloze lezingen vinden waarbij hij volle zalen en universiteits-aula’s toespreekt.

Hij verzorgt al jaren iedere week een schitterend interviewprogramma op ‘RT-America’, getiteld ‘On Contact‘ en heeft een vaste wekelijkse column op ‘TruthDig.com‘, een goed geïnformeerde progressieve website.

In de column van 12 november op deze website neemt hij het, in niet mis te verstane wijze, op voor Julian Assange. Het is een vrijwel compleet overzicht geworden van het belang van Wikileaks en de lijdensweg van Julian. Vanwege de actuele kritieke situatie waarin Assange verkeert, (zie mijn blog van 19 november) vond ik het gepast om dit artikel integraal in het Nederlands te vertalen.

Update 26 november: In ‘On Contact’ van afgelopen zaterdag had Chris Hedges op basis van onderstaand artikel een gesprek met Joe Lauria, de hoofdredacteur van Consortium News, een gerenommeerde onafhankelijke onderzoekssite.

De Kruisiging van Julian Assange

Door Chris Hedges, www.truthdig.com

12 november, 2018

Het heiligdom van Julian Assange op de Ecuadoriaanse ambassade in Londen is omgetoverd tot een klein spookhuis. Hij is de laatste zeven maanden grotendeels afgesloten van communicatie met de buitenwereld. Zijn Ecuadoriaanse staatsburgerschap, aan hem verleend als asielzoeker, staat op het punt te worden ingetrokken. Zijn gezondheid laat te wensen over. Hij krijgt geen medische zorg. Zijn inspanningen om zich juridisch te verweren worden verlamd door de wurgende regels, waaronder Ecuadoraanse orders dat hij zijn omstandigheden binnen de ambassade niet openbaar mag maken tijdens zijn strijd tegen de intrekking van zijn Ecuadoraanse staatsburgerschap.

De Australische premier Scott Morrison heeft geweigerd om in naam van Assange, een Australische staatsburger, te bemiddelen, hoewel de nieuwe regering in Ecuador onder leiding van Lenín Moreno – die Assange een ‘overgeërfd probleem’ noemt en een belemmering voor betere betrekkingen met Washington – bezig is het leven van de WikiLeaks oprichter in de ambassade ondraaglijk te maken. Bijna dagelijks legt de ambassade zwaardere voorwaarden op aan Assange, waaronder het hem laten betalen van zijn medische rekeningen, het opleggen van geheimzinnige regels over hoe hij voor zijn kat moet zorgen en de eis dat hij een aantal vernederende huishoudelijke taken dient te verrichten.

De Ecuadoranen, terughoudend om Assange weg te sturen na hem politiek asiel en het staatsburgerschap te hebben verleend, willen zijn bestaan ??zó onplezierig maken dat hij ermee instemt om de ambassade te verlaten om door de Britten gearresteerd te worden en uitgeleverd aan de Verenigde Staten. De voormalige president van Ecuador, Rafael Correa, wiens regering de uitgever politiek asiel heeft verleend, beschrijft de huidige leefomstandigheden van Assange als ‘marteling’.

Zijn moeder, Christine Assange, zei in een recente video-oproep: “Ondanks dat Julian een veelvuldig bekroonde journalist is, erg geliefd en gerespecteerd voor het moedig blootstellen, in het publieke belang, van ernstige misdrijven op hoog niveau en corruptie, is hij nu alleen, ziek, pijn lijdend, tot zwijgen gebracht in eenzame opsluiting, afgesneden van elk contact en gemarteld in het hart van Londen. De moderne kooi van politieke gevangenen is niet langer de Tower of London. Het is de Ecuadoriaanse ambassade.”

“Hier zijn de feiten,” ging ze verder. “Julian is bijna acht jaar zonder aanklacht vastgehouden. Dat is juist. Zonder aanklacht. De afgelopen zes jaar heeft de Britse overheid zijn verzoek om toegang tot basale gezondheidsbehoeften, frisse lucht, lichaamsbeweging, zonneschijn voor vitamine D en toegang tot behoorlijke tandheelkundige en medische zorg afgewezen. Als gevolg hiervan is zijn gezondheid ernstig verslechterd. Zijn onderzoeksartsen waarschuwden dat de omstandigheden van zijn detentie levensbedreigend zijn. Een trage en wrede moord vindt plaats voor onze ogen in de ambassade in Londen.”

“In 2016 hebben de Verenigde Naties, na een diepgaand onderzoek, geoordeeld dat de juridische en mensenrechten van Julian in meerdere aangelegenheden werden geschonden,” zei ze. “Hij werd sinds 2010 illegaal vastgehouden en ze eisten zijn onmiddellijke vrijlating, veilige doorgang en compensatie. De Britse regering weigerde zich te houden aan het besluit van de U.N. De Amerikaanse regering heeft de arrestatie van Julian tot een prioriteit gemaakt. Ze willen de bescherming van een Amerikaanse journalist onder het eerste amendement omzeilen door hem van spionage te beschuldigen. Niets zal hen stoppen om het te doen.”

“Als gevolg van de overmacht van de Verenigde Staten ten opzichte van Ecuador, wordt zijn asiel nu rechtstreeks bedreigd,” zei ze. “De druk van de VS op de nieuwe president van Ecuador leidde ertoe dat Julian de laatste zeven maanden in een strikte en ernstige eenzame opsluiting werd geplaatst, zonder contact met zijn familie en vrienden. Alleen zijn advocaten konden hem zien. Twee weken geleden werd het aanzienlijk slechter.

De voormalige president van Ecuador, Rafael Correa, die Julian terecht politiek asiel gaf vanwege de Amerikaanse bedreigingen tegen zijn leven en vrijheid, waarschuwde publiekelijk toen vice-president Mike Pence onlangs Ecuador bezocht, er een deal werd gesloten om Julian aan de VS uit te leveren. Hij verklaarde dat, omdat de politieke kosten van het uitzetten van Julian uit hun ambassade te hoog waren, het plan was gerezen om hem mentaal te breken. Een nieuw, onmogelijk, onmenselijk protocol werd geïmplementeerd door de ambassade om hem zodanig te folteren dat hij zou breken en zich gedwongen zou voelen te vertrekken.”

Assange was ooit gefêteerd en het hof gemaakt door enkele van de grootste media-organisaties in de wereld, waaronder The New York Times en The Guardian, vanwege de informatie die hij bezat. Maar zodra zijn schat aan materiaal die Amerikaanse oorlogsmisdaden documenteert, waarvan veel werd verstrekt door Chelsea Manning, werd gepubliceerd door deze media, werd hij opzij geduwd en gedemoniseerd.

Een uitgelekt Pentagon-document opgesteld door de ‘Cyber ??Counterintelligence Assessments Branch‘ van 8 maart 2008, bracht een zwarte propagandacampagne onder de aandacht om WikiLeaks en Assange in diskrediet te brengen. Het document meldde dat de lastercampagne gericht moet zijn op het vernietigen van het “gevoel van vertrouwen” dat het zwaartepunt van WikiLeaks is en het zwart maken van de reputatie van Assange. Het heeft grotendeels gewerkt.

Assange werd vooral belasterd voor het publiceren van 70.000 gehackte e-mails van de Democratische Nationale Commissie (DNC) en hoge Democratische functionarissen. De Democraten en voormalig FBI-directeur James Comey zeggen dat de e-mails zijn gekopieerd via de accounts van John Podesta, de campagnevoorzitter van de Democratische kandidaat Hillary Clinton, door hackers van de Russische overheid. Comey heeft gezegd dat de berichten waarschijnlijk door een tussenpersoon aan WikiLeaks zijn geleverd. Assange heeft gezegd dat de e-mails niet werden verstrekt door ‘statelijke actoren’.

De Democratische Partij – die de Russische ‘inmenging’ de schuld geeft van de verkiezingsnederlaag in plaats van de groteske inkomensongelijkheid, het verraad van de arbeidersklasse, het verlies van burgerlijke vrijheden, de deïndustrialisatie en de collectieve staatsgreep die de partij hielp orkestreren- valt Assange aan als een verrader, hoewel hij niet eens een Amerikaans staatsburger is. Hij is ook geen spion. Hij is niet gebonden aan enige wet waarvan ik op de hoogte ben om de geheimen van de Amerikaanse overheid te bewaren. Hij heeft geen misdaad gepleegd. Nu concentreren verhalen in kranten, die ooit materiaal van WikiLeaks publiceerden, zich op zijn vermeende slordig gedrag – niet opgemerkt tijdens mijn bezoeken aan hem – en hoe hij, in de woorden van The Guardian, “een ongewenste gast” is in de ambassade. De essentiële kwestie van de rechten van een uitgever en een vrije pers wordt genegeerd ten gunste van sarcastische karaktermoord.

Assange heeft in 2012 asiel gekregen in de ambassade om uitlevering aan Zweden te voorkomen vanwege antwoorden op vragen over beschuldigingen van seksueel geweld die uiteindelijk zijn geseponeerd. Assange vreesde dat hij, eenmaal in Zweedse hechtenis, aan de Verenigde Staten zou worden uitgeleverd. De Britse regering heeft gezegd dat, hoewel Assange niet langer wordt gezocht voor ondervraging in Zweden, hij toch zal worden gearresteerd en gevangen gezet wegens overtreding van zijn borgtochtvoorwaarden als hij de ambassade verlaat.

WikiLeaks en Assange hebben meer gedaan om de duistere machinaties en misdaden van het Amerikaanse ‘Empire’ te ontmaskeren dan welke andere nieuwsorganisatie dan ook. Assange heeft, naast het blootleggen van wreedheden en misdrijven gepleegd door het Amerikaanse leger in onze eindeloze oorlogen en het onthullen van de interne werking van de Clinton-campagne, de hacktools die worden gebruikt door de CIA en de National Security Agency, hun bewakingsprogramma’s en hun inmenging openbaar gemaakt bij buitenlandse verkiezingen, inclusief de Franse verkiezingen. Hij onthulde de samenzwering tegen de Britse Labour Party-leider Jeremy Corbyn door Labour-leden in het parlement. En WikiLeaks werkte in allerijl om Edward Snowden, die de grootschalige surveillance van het Amerikaanse publiek door de regering onthulde, te redden van uitlevering aan de Verenigde Staten door hem te helpen van Hong Kong naar Moskou te vluchten. De Snowden-lekken onthulden ook, onheilspellend, dat Assange op een Amerikaanse “manhunt target list” stond.

Wat er met Assange gebeurt, zou de pers schrik moeten aanjagen. En toch wordt zijn benarde situatie met onverschilligheid en spottende minachting beantwoord. Zodra hij uit de ambassade wordt gezet, komt hij voor de rechter in de Verenigde Staten voor wat hij heeft gepubliceerd. Dit zal een nieuw en gevaarlijk juridisch precedent scheppen dat de Trump-administratie en toekomstige regeringen zullen gebruiken tegen andere uitgevers, inclusief degenen die deel uitmaken van het gepeupel dat probeert Assange te lynchen. De stilte over de behandeling van Assange is niet alleen verraad aan hem maar ook verraad aan de vrijheid van de pers zelf. We zullen duur betalen voor deze medeplichtigheid.

Zelfs als de Russen de e-mails van Podesta aan Assange bezorgden, had hij ze moeten publiceren. Ik zou het hebben gedaan. Ze legden praktijken bloot van de politieke machine van Clinton die zij en de democratische leiders probeerden te verbergen. In de twee decennia dat ik werkte als buitenlandcorrespondent, lekte ik routinematig gestolen documenten van organisaties en regeringen. Mijn enige zorg was of de documenten vervalst of echt waren. Als ze echt waren, publiceerde ik ze. Degenen die materiaal lekten, waren onder meer de rebellen van het Farabundo Marti National Liberation Front (FMLN); het Salvadoraanse leger, dat mij eens met bloed besmeurde FMLN-documenten had gegeven na een hinderlaag; de Sandinistische regering van Nicaragua; de Israëlische inlichtingendienst, de Mossad; het Federal Bureau of Investigation; de Central Intelligence Agency; de rebellengroep van de Kurdistan Workers ‘Party (PKK); de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO); de Franse inlichtingendienst, Direction Générale de la Sécurité Extérieure, of ADSE; en de Servische regering van Slobodan Milosovic, die later werd berecht als oorlogsmisdadiger.

Door de e-mails van WikiLeaks hebben we geleerd dat de Clinton Foundation miljoenen dollars heeft ontvangen van Saoedi-Arabië en Qatar, twee van de grootste financiers van de Islamitische Staat. Als minister van Buitenlandse zaken betaalde Hillary Clinton haar donoren terug door 80 miljard dollar aan wapenleveranties aan Saudi-Arabië goed te keuren, waardoor het koninkrijk een verwoestende oorlog in Jemen kon plegen die een humanitaire crisis teweegbracht, met wijdverbreide voedseltekorten en een cholera-epidemie, en bijna 60.000 doden achterliet. We kwamen erachter dat aan Clinton $ 675.000 was betaald voor een speech bij Goldman Sachs, een bedrag dat zo enorm is dat het alleen als omkoping kan worden omschreven. We kwamen erachter dat Clinton de financiële elites in haar lucratieve gesprekken vertelde dat ze ‘open handel en open grenzen’ wilde en geloofde dat de leidinggevenden van Wall Street het best in staat waren om de economie te beheren, een verklaring die in directe tegenspraak was met haar campagnebeloften. We kwamen erachter dat de Clinton-campagne er alles aan deed om de Republikeinse voorverkiezingen te beïnvloeden door ervoor te zorgen dat Donald Trump de Republikeinse kandidaat werd. We kwamen erachter dat Clinton vooraf informatie over de vragen voor het debat in de voorverkiezingen heeft verkregen.

We kwamen erachter dat, omdat 1.700 van de 33.000 e-mails van Hillary Clinton kwamen, zij de belangrijkste architect was van de oorlog in Libië. We hebben geleerd dat ze geloofde dat de omverwerping van Moammar Gadhafi haar geloofsbrieven als presidentskandidaat flink zou oppoetsen. De door haar gewenste oorlog heeft Libië in chaos achtergelaten, gezien het aan de macht komen van radicale jihadisten in wat nu een mislukte staat is, wat leidde tot een massale uittocht van migranten naar Europa, gezien Libische wapenvoorraden die in beslag werden genomen door schurkenmilities en islamitische radicalen in de hele regio en resulteerde in 40.000 doden. Moet deze informatie voor het Amerikaanse publiek verborgen blijven? Je kunt wel ja zeggen, maar je kunt jezelf dan geen journalist noemen.

“Ze zetten mijn zoon op om hen een excuus te geven om hem over te dragen aan de VS, waar hij een showproces zal krijgen,” waarschuwde Christine Assange. “De afgelopen acht jaar heeft hij geen echt juridisch proces gehad. Het was oneerlijk in ieder opzicht met veel verdraaing van het recht. Er is geen reden om aan te nemen dat dit in de toekomst zal veranderen. De Amerikaanse grand jury voor WikiLeaks, die het uitleveringsbevel uitvaardigde, werd door vier openbare aanklagers geheim gehouden, maar geen verdediging en geen rechter. Het VK-VS uitleveringsverdrag stelt het VK in staat om Julian zonder een behoorlijke basiszaak uit te leveren aan de Verenigde Staten. Eenmaal in de Verenigde Staten maakt de ‘National Defense Authorization Act’ een onbeperkte detentie zonder rechtszaak mogelijk. Julian zou heel goed in Guantanamo Bay kunnen worden vastgehouden en gemarteld, tot 45 jaar kunnen worden veroordeeld in een gevangenis met een maximale beveiliging, of met de doodstraf kunnen worden geconfronteerd. Mijn zoon is in groot gevaar vanwege een brutale, politieke vervolging door de bullebakken die aan de macht zijn en waarvan hij de misdaden en corruptie moedig had blootgelegd toen hij hoofdredacteur van WikiLeaks was. “

Assange staat er alleen voor. Elke dag is moeilijker voor hem. Dit gebeurt met opzet. Het is aan ons om te protesteren. Wij zijn zijn laatste hoop, en de laatste hoop, vrees ik, voor een vrije pers.

“We moeten ons protest tegen deze wreedheid oorverdovend maken,” zei zijn moeder. “Ik roep al jullie journalisten op om nu op te staan ??omdat hij jouw collega is en jij de volgende bent. Ik roep alle politici op die zeggen dat je in de politiek bent gestapt om de mensen te dienen, om nu op te staan. Ik roep alle activisten op die mensenrechten, vluchtelingen, het milieu ondersteunen en tegen oorlog zijn, om nu op te staan ??omdat WikiLeaks de doelen diende waarvoor jullie je uitspraken en Julian nu aan jullie zijde lijdt. Ik roep alle burgers op die waarde hechten aan vrijheid, democratie en een eerlijke rechtsgang om hun politieke verschillen opzij te zetten, zich te verenigen en nu op te staan. De meesten van ons hebben niet de moed van onze klokkenluiders of journalisten zoals Julian Assange die ze publiceert, zodat we kunnen worden geïnformeerd en gewaarschuwd worden voor misbruik van macht.”