Je zou er kunnen van uitgaan dat we in ons land na de recente opeenvolgende staatshervormingen weten hoe je federale bevoegdheden omschrijft en deelstaten levensvatbaar maakt. Een belangrijke evolutie daarbinnen is de evolutie van federale dotaties voor de deelstaten naar een eigen ‘verantwoordelijke’ financiering (en met een eigen statuut voor het hoofdstedelijk gewest).

In de EU behouden de dotaties van de lidstaten intussen hun prioritair belang in de middelenbegroting.
De hervorming die vandaag voorligt onder impuls van Guy Verhofstadt wil wijzigingen doorvoeren op het niveau van de gekwalificeerde meerderheden voor politieke beslissingen om veto’s van lidstaten en begrotingsimpasses te vermijden.
Uitgerekend  de N-VA euro-parlementsleden Geert Bourgeois en Johan Van Overtveldt profileren zich systematisch tegen die hervormingen die aanleiding zouden kunnen geven tot de ‘creatie van EU-belastingen’.

Wil uitgerekend de N-VA de huidige retrograde nationale dotaties in de EU-financiering behouden?
Vandaag staan parlementsleden bij de EU-begrotingsopmaak nog al te vaak op de rem omdat ze niet redeneren in functie van een beleid voor de hun toegekende bevoegdheden, maar in termen van een juste retour van de dotatie van hun land van herkomst. Daarbij is er geen plaats voor een voluntaristisch politiek beleid via de fracties in het parlement dat kansen kan creëren door inhoudelijke visieontwikkeling en met desgevallend tijdelijke herverdelende  impulsen per beleidsdomein voor lidstaten en regio´s.

Zowel in België waar samenwerkingsfederalisme ondanks de gecreëerde beloften intussen een scheldwoord is geworden, als in de EU staat de N-VA klaarblijkelijk voor een cynische kijk op politieke visieontwikkeling. Waar is de aangekondigde kracht van vernieuwing heen?