President Laurent Gbagbo was antikolonialist en steunde de inlandse economie door bepaalde sectoren te willen nationaliseren, namelijk de banksector waaronder Société Générale en BNP Parisbas.

Ook de cacaoproductie zou naar een netwerk van kleine handelaren en coöperaties gaan. Nu is de cacaosector in handen van een multinational L’armajaro trading inc van Loic Folleroux, de schoonzoon van Ouattara.

Gbagbo wilde ook de buitenlandse investeringen diversifiëren om Ivoorkust te bevrijden van de economische afhankelijkheid van de oude koloniale macht. Gbagbo had contact met China gezocht. De laatste jaren zijn de economische relaties met China  sterk gegroeid, van 50 miljoen euro in 2002 tot 500 miljoen euro in 2009.

China gaf aan Ivoorkust ook veel betere voorwaarden dan het IMF (Internationaal Monetair Fonds). China  heeft  Frankrijk voorbijgestoken als commerciële partner, wat Frankrijk ervaren heeft als een bedreiging voor zijn economische belangen.
Daardoor was voor Frankrijk het afzetten, met alle middelen, van president Gbagbo de belangrijkste prioriteit.

Daardoor ook heeft Frankrijk al jaren het kamp van Alassane Ouattara gesteund door de opstandelingen van het noorden te bewapenen.

Alassane Ouattara, als oud-adjunct directeur van het IMF, was de beste kandidaat om de belangen van het IMF en de economische belangen van Frankrijk en van de Franse ‘expatriés’ te verdedigen.

De agressie van Frankrijk tegenover president Gbagbo om zo Ouattara aan de macht te brengen, is een doelbewuste daad van Frankrijk om Ivoorkust weer onder zijn economische en politieke invloed  te brengen en dit ten nadele van de inheemse bevolking en China.

Zelfs de overwinning van Ouattara bij de verkiezingen is absoluut niet evident, zoals in de media wordt gepropagandeerd de ‘winnaar volgens de internationale gemeenschap’.

Laurent Gbagbo heeft in de eerste ronde gewonnen, maar in de tweede ronde is er een  meningsverschil tussen de constitutionele raad en de onafhankelijk verkiezingsraad. Volgens de constitutionele raad was Laurent Gbagbo de overwinnaar van de verkiezingen.

En daarbij is Ivoorkust sinds 2002 in tweeën gedeeld en steunt Frankrijk het kamp van Alassane Ouattara door de moslimopstandelingen van het noorden te bewapenen. In het noorden bestond er al jaren een systeem van geweld en afpersing.

Daardoor waren er in het noorden van het land niet de ideale voorwaarden aanwezig voor het houden van verkiezingen en bestaan er ook sterke vermoedens van verkiezingsfraude. In principe en in alle eerlijkheid had men de verkiezingen moeten overdoen onder sterker toezicht.

Maar Frankrijk, de VS en de VN waren er als de kippen bij om de overwinning van Ouattara te bevestigen in tegenspraak met de beslissing van de constitutionele raad.

Maar in elk geval is het twee weken durende dagelijkse luchtbombardement op Abidjan en het grote bombardement op 10 april op het presidentiële paleis een ernstige overtreding van resolutie 1975 van de VN-Veiligheidsraad van 30 maart.

De resolutie 1975 gaf alleen aan de ONUCI en de Opération Licorne (Franse leger) “het recht om de burgers te beschermen en beletten het gebruik van zware wapens tegen burgers”. Zeker de agressie op het presidentiële paleis op 10 april, duidelijk een burgerdoelwit, waar zich honderden burgers bevonden: namelijk familie en personeel van de president, met spitstechnologische bommen om de bunker te kunnen perforeren, is een zeer agressieve militaire actie en zeker een ernstige schending van de resolutie 1975.

Ik vind dat Frankrijk zich schuldig gemaakt heeft aan oorlogsmisdaden. Het Franse leger had ook geen mandaat om zomaar het regeringsleger aan te vallen als deze geen burgers aan het doden waren.

Op de site van Michel Collon staat geschreven dat de 2 weken durende bombardementen van de Franse luchtmacht veel schade veroorzaakt hebben op burgerdoelen en dat ook veel burgers werden gedood en ook dat in de nacht van 4 op 5 april, wanneer 1.000 burgers rond het presidentieel paleis zijn samengekomen om als burgerschild te dienen er duizenden mensen (burgers en militairen) vermoord zijn onder de Franse bombardementen.

Er zijn vermoedens dat er een slachting in Abidjan gebeurd is onder de Franse bommen. Ik vraag dat er een onafhankelijk onderzoek komt om te weten hoeveel bommen het Franse leger op Abidjan gegooid heeft, hoeveel Ivoriaanse burgers en militairen er vermoord werden en hoeveel burgergebouwen werden vernietigd.

Ik vraag me af of DeWereldMorgen en burgerjournalisten hierover meer concrete info hebben?

Frankrijk heeft een totale controle op de media uitgeoefend. De media hebben alleen getoond en gezegd wat het Franse leger en de regering wilde tonen, echt waardig aan een staatstelevisie van een Arabische dictatuur.

Na de gevangenneming van president Gbagbo hebben ze de gevangen president in een hulpeloze en vernederende situatie getoond aan de internationale TV-stations, wat een schending is van de conventie van Genève in verband met de behandeling van oorlogsgevangenen.

Frankrijk klampt zich nog steeds vast aan haar misdadige koloniale verleden: bezetten, bombarderen, uitbuiten … in tegenspraak met de ‘waarden’ van de republiek.

actualisering januari 2019:

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/01/15/ex-president-ivoorkust-laurent-gbagbo-vrijgesproken-van-oorlogs/

Bronnen:

– Wilson Saintelmy “Derriere l’ingerence, la rivalitè avec Pekin” Le Monde, 16 april, blz. 19
– Albert Bourgi, Le Monde, 16 april, blz 18
– Yves Gounin, Le Monde, 16 april, blz 19
– www.michelcollon.info : artikel  de Olivier Mukuna”Côte d’Ivoire. L’Hiver colonial”