Dat de Europese leiders goede vrienden waren met de Libische dictator Muammar Gaddafi en hem graag in hun olie- en wapentransacties betrokken is niets nieuws, maar een ander aspect van de Europese hypocrisie en de dubbele normen die gehanteerd werden wanneer met Gaddafi zaken werden gedaan is totnogtoe onderbelicht gebleven: Libië’s cruciale rol as laatste barrière tegen Europa’s ongewenste immigranten.
Nadat Tony Blair in 2004 Gaddafi opnieuw salonfähig maakte, sloot de Libische leider een reeks overeenkomsten met de EU en haar afzonderlijke regeringen, waarbij zijn land daadwerkelijk als partner ging fungeren in de uitvoering van Europa’s geëxternaliseerde grenscontroles.
Economische immigranten en vluchtelingen werden daarbij maanden- tot soms jarenlang vastgehouden in overbevolkte vluchtelingencentra waar verkrachting, geweld en marteling aan de orde van de dag waren.
Dezelfde Europese leiders die vandaag Gaddafi’s recente wreedheden aan de kaak stellen, zwijgen stil wanneer Libië’s brutale en onmenselijke behandeling van immigranten aan bod komt. Door haar grenscontroles uit te besteden aan een dictatuur zonder asielsysteem kon Europa jarenlang voorkomen dat vluchtelingen haar kusten bereikten. Ondertussen kon Europa de wereld doen blijven geloven dat het begaan was met de rechten en de bescherming van diezelfde vluchtelingen.
Ook andere landen – Turkije, Tunesië, Oekraïne en Marokko- sloten soortgelijke akkoorden met Europa, maar geen van allen zag met zoveel geweld toe op de toepassing ervan.
Gaddafi ontpopte zich ondertussen tot een sluwe en cyniche manipulator van Europa’s obsessie met het immigratieprobleem. ‘Geef me geld en ik zal voorkomen dat Europa zwart wordt,’ zei hij in Italië in augustus 2010. De EU voorzag Libië daarbovenop van een ononderbroken stroom cash geld, materiaal en technologie.
Begin maart berichtte Reuters dan dat Gaddafi duizenden van deze Afrikaanse vluchtelingen had verplicht zich aan te sluiten bij de pro-Gaddafitroepen, waarna ze een zekere dood tegemoet gingen omdat de rebellen – die dachten met huurlingen te maken te hebben – al wat zwart van huidskleur was doodschoten.
Vandaag zijn al 410.000 immigranten Libië ontvlucht en lijkt de Libische poort naar Europa opnieuw geopend. Vorige week kwamen volgens de UNCHR 2.000 migranten in Malta aan, terwijl nog eens 70 anderen verdronken vooraleer ze Malta konden bereiken. 2.000 vluchtelingen uit Eritrea hebben ondertussen in Tripoli om internationale bescherming gevraagd.
De vraag blijft of Europa nu werk gaat maken om de vluchtelingen die het zo lang heeft geprobeerd buiten zijn grenzen te houden ter hulp te komen of het hoopt op een andere Libische machtshebber die deze rol met even veel hart en ziel zal vervullen als Muammar Gaddafi.
http://www.reuters.com/article/2011/03/05/us-libya-unhcr-idUSTRE7241C020110305
http://www.euractiv.com/en/justice/italy-immigration-deal-libya-sparks-uproar/article-183116
Bron : Express.be
