Je stapt in de drukte van het familieleven, in het geroezemoes van activiteiten, op zoek naar een manier om in jullie levensonderhoud te voorzien, arbeidersvrouw. 

Je schikt je vlechten en geeft je ten volle over aan de dagelijkse zorgen, de acht uren noodzakelijk om je werk vergoed te krijgen en om te betalen wat betaald moet worden.

Je strijd voor zelfrespect en waardigheid en voor gelijkheid van uurloon is een constante eis bij de rechten van het proletariaat. 

Maar je bent niet alleen producent, kunstenaar, verpleger, leraar, kuisvrouw – in huizen van vreemden, gewoon om met trots een voorschoot te dragen, steun van het huisgezin zonder kans op rust omdat zoon en dochter op je wachten.

Arbeidersvrouw, voor jou is er een plek speciaal behouden, een veel grotere plaats voor de overwinningen die jullie hebben afgedwongen in jullie constante strijd voor jullie rechten. 

Daar zullen jullie een plaats krijgen als helden van de mensheid. Ik zie vol ontzag hoe jullie moeten overleven middenin de stormen van bittere vrouwenhaat. 

Ik zie hoe er zijn die zich verbergen achter beschuldigingen en valse argumenten.

Arbeidersvrouw, je staat mee op de syndicale barricades, een beeld van sterkte, zonder te rusten om jullie werk te ondersteunen in de fabrieken, scholen, hospitalen …waar ook waar je aanwezig moet zijn in de dagelijkse beslommeringen. Vandaag is het jullie dag. De dag waarop jullie heldhaftige strijd voor de mensheid wordt erkend.