Vóór de ‘onderbreking’ van het ‘volksfeest’ konden vele kijkers evenwel aanschouwen dat een wel onverwacht, heel sterke Vlaamse oriëntatie de Europese viering kleurde. De symfonie droeg zwart en geel, kleuren die in vrijwel elke weergegeven clip terugkwamen. Op het scherm werden ‘Vlaamse verwezenlijkingen’ in sneltempo geprojecteerd, van natuurbehoud, technologische innovatie tot kleinkunst en alles daartussenin.

Een teller moest in een nog sneller tempo de demografische groei van Vlaanderen op het scherm tonen: de bevolkingsexplosie van Vlamingen bleek reden tot viering. De vraag is maar of Hugo Claus gediend zou zijn geweest met zijn onverwachte ‘optreden’ daartussenin. We kennen in ieder geval zijn antwoord uit zijn 11 juli gedicht.“Gij draagt onder het masker, onder uw taalflamingantisme, het waterhoofd van de Vlaamse bourgeoisie”. 

De Vlaams Minister-president Jambon sloot af met de slogan “Zie ons doen als Vlamingen: duurzaam, weerbaar en paraat”. Misschien moeten we narcistische zelfverheerlijking ook bij de lijst van Vlaamse verwezenlijkingen toevoegen. Het publiek stond er alleszins verbijsterd, en lichtelijk verward, naar te kijken. Was dit geen viering van het Belgische voorzitterschap voor de Europese Raad?

Dat doet ons de vraag stellen of het feest ter ere van dit Belgische mandaat, wel  écht gekaapt werd door een protest voor mensenrechten, zoals iedere headline in de media het uitschreeuwde, of gebeurde de kaping door een geheel andere partij? 

Zou het niet kunnen dat de Vlaamse regering het Belgische mandaat voor de EU ‘gebruikt’  heeft voor binnenlandse electorale doeleinden en hoe komt het dat de NV-A met belastingsgeld van de Vlaamse Overheid überhaupt een gecamoufleerde campagnebijeenkomst mag organiseren onder het mom van een ‘Europees’ volksfeest? 

Het is maar de vraag of de Federale overheid wel zo gelukkig is met deze Vlaamse verkiezingscampagne die alleen voor Vlaanderen spreekt, namens België. We vragen ons af welke verborgen doelen in het spel zijn, ongeacht van een simpele verkiezingscampagne. Is het ondergraven van de Europese instellingen misschien één van die doelstellingen en wat heeft dat potentieel tot gevolg? 

De oproep van de activisten was dat het Belgische voorzitterschap in functie moet zijn van het versterken van de Belgische én Europese positie ten aanzien van ‘Mensenrechten’. Zulk een versterking zou een remedie kunnen inhouden van het morele failliet van de EU, als gevolg van haar falende handelen de afgelopen maanden. 

De geloofwaardigheid van de Europese instellingen gaat immers door een nooit eerder geziene ethische crisis. Als dat zo doorgaat dreigt Europa samen met haar transatlantische partner de VS nog meer geïsoleerd te geraken ten aanzien van het Zuiden en het Oosten. Dit wil zeggen, politiek ten aanzien van een VN meerderheid en economisch van het grootste handelsblok van het moment, de opkomende BRICS landen. 

Het is dus zeer verwonderlijk, dat een federale staat, en zijn federale en gewestelijke partijen, toelaten dat een Vlaamse overheid net dat moment kaapt, om een eigen politieke agenda door te voeren. Het is net die agenda die het bestaan van de Belgische autonomie, en de Europese instellingen in zijn huidige vorm, wil zien verdwijnen. 

Heeft de federale overheid zich niet laten misleiden door passief in te stemmen met een viering die gekaapt werd door een separatistische agenda? Een agenda die de afbraak van de EU als politiek doel stelt en een ‘Europa van de regio’s’ als alternatief ziet. 

We zouden hier een parallel kunnen trekken met de lethargie waarmee de heersende elites de opmars van het fascisme tijdens het interbellum gedoogden. De agenda van Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij liet geen twijfel bestaan over zijn politieke intenties. Het is net de onderschatting daarvan, door vele Europese leiders in die periode, die vrij spel gaf aan Hitler om zijn agenda door te voeren. Het gevolg was de Tweede Wereldoorlog en een genocide van miljoenen mensen. 

Welke mechanismen zien we vandaag bij de huidige strategie van het ondergraven van het Europese project? Indien de EU een ‘Europa van de regio’s’ zou worden, dan zouden thema’s als volkerenmoord en mensenrechten steevast onderaan de agenda komen te staan. 

De focus ligt bij een ‘Europa van de regio’s’ op het pure materieel belang van handel en industrie ten koste van politieke ethiek. De ironie wil dat net door deze materialistische focus en zijn internationaal isolement, die opgelegde doelen moeilijker bereikbaar worden. 

Sociaaleconomische welvaart voor regio’s of landen is, in een geglobaliseerde wereld, afhankelijk van eerlijke handelsakkoorden en internationale samenwerkingsverbanden. De BRICS landen zouden zich steeds verder kunnen toeleggen op de uitbreiding van hun eigen gemeenschappelijke markten. De EU zet zichzelf dan buitenspel in de internationale economie. 

De geschiedenis leert ons dat isolatie op gebied van handel en politiek, steevast leidt tot gewapende conflicten, volkerenmoorden en oorlogen. Het resultaat wordt dan dat Palestina niet de laatste volkerenmoord zal zijn die wij in onze moderne geschiedenis zullen meemaken. 

Zullen we ooit met terugblik denken aan de huidige momenten wanneer de eerste zaden van uitsluiting (zoals etnisch, separatistisch, communautair of identitair ideeëngoed) gepland werden in de geesten van mensen? Zullen we dan net zoals onze grootouders in de aanloop naar de wereldbrand van ’40-’45, onszelf moeten afvragen waar de politieke vertegenwoordigers waren om onze beschaving van een volkerenmoord te vrijwaren? Wie stond er passief aan de zijlijn? Wie liep er van weg? En vooral, wie was medeplichtig?

“Ultrarechtse propaganda verdraagt geen voldragen theorie of logica. Het gebruikt bewust of onbewust ‘fantastische’ verdraaiingen, maar plant ze wel zeer bewust door een combinatie van rationele middelen voor irrationele doelen. Hierbij wordt gebruikgemaakt van dezelfde patronen als in de cultuurindustrie (T. Adorno). 

Van dat misbruik waren wij getuige tijdens het Mechelse volksfeest en zullen wij blijven getuigen opdat zulke ‘onuitspreekbare misdaden’ (Hannah Arendt) in Palestina en elders nooit vergeven zullen worden.

Maja De Belder is werkzaam in de social profit sector.

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier