Vredeswake: stop de oorlog in Oekraïne! Foto: Kasper Libeert
Opinie -

Voert Rusland een strijd op leven en dood?

Poetin kondigde een mobilisatie van 300.000 extra manschappen aan om de ‘speciale operatie’ in Oekraïne te ondersteunen. Volgens de Westerse media een wanhoopsdaad. Zou het?

donderdag 22 september 2022 10:42
Spread the love

 

“In elke oorlog wordt iedereen die voorzichtig is, die naar de argumenten van beide partijen luistert alvorens een standpunt te vormen, of die officiële informatie in twijfel trekt, onmiddellijk beschouwd als medeplichtig aan de vijand”, aldus historica Anne Morelli.

Daar doet DeWereldMorgen niet aan mee. Wij veroordelen heel sterk de militaire invasie van Rusland in Oekraïne en alle oorlogsmisdaden die gepleegd worden. Het is een criminele agressie die ingaat tegen het internationaal recht. Maar wij hoeden ons voor zwart-wit versies. De geopolitieke situatie is buitengewoon complex. Wij willen aspecten naar voor brengen die in de mainstream media worden verzwegen of onderbelicht, om alzo het debat meer genuanceerd te kunnen voeren. Geloof niets zomaar, ook onszelf niet. Blijf kritisch denken. (n.v.d.r.)

 

Geveld door griep was ik plots een paar dagen thuis en was er ineens veel tijd om eindelijk eens wat informatie bij elkaar te sprokkelen over de oorlog in Oekraïne.

Ik ben geen militair analist, ik ken niets van strategie. Ik ben een vredesactivist. Mij gaat het er vooral om de dynamiek te begrijpen die leidt tot steeds meer escalatie om dan te zien hoe we dat kunnen stoppen.

Voor de duidelijkheid, ik verwerp ten zeerste de Russische invasie in Oekraïne. Ik zeg het er even bij omdat vredesactivisten de afgelopen maanden steevast worden weggezet als pro-Rusland en -Poetin-fans.

Vredesactivisten werden de afgelopen maanden steevast weggezet als pro-Rusland en -Poetin-fans.

Johan De Poortere schreef al op DeWereldMorgen dat we niets mogen geloven van wat onze Westerse media over dat conflict schrijven. Ik vond dat een straffe stelling maar na uren en uren speurwerk op allerlei media, denk ik dat hij wel eens gelijk zou kunnen hebben.

Zijn de Russen de oorlog aan het verliezen?

Er zijn heel wat analisten die daar allerlei theorieën over de wereld insturen. Veel daarvan zijn gebaseerd op geruchten of eenzijdige informatie en zijn niet meer dan pure speculatie. Heel veel van die analisten zijn eigenlijk propagandisten: ze informeren niet maar voeren propaganda voor de ene of andere kant.

Er zijn gelukkig ook wel een aantal analisten die er werk van maken een brede waaier aan bronnen te raadplegen en die via diverse kanalen een zicht hebben op de troepenbewegingen en confrontaties aan het front.

De meest geloofwaardige vind ik Scott Ritter en het netwerk daarrond. Scott Ritter was de man die voor het leger van de VS operatie Desert Storm in Irak heeft gepland en mee heeft geleid. Toen ik als menselijk schild in Irak was eind 1990 – begin 1991, in een poging de oorlog tegen te houden, was hij dus de bombardementen en aanvalsplannen aan het maken tegen datzelfde land.

Veel berichtgeving is gebaseerd op geruchten of eenzijdige informatie en is niet meer dan pure speculatie.

Hij wijst er in zijn analyse steeds op de dat de Russen drie doelstellingen formuleerden voor hun ‘speciale operatie’: de gebieden in Oekraïne waar een meerderheid Russischtaligen wonen “bevrijden”, de “demilitarisatie” van Oekraïne en de “denazificatie” van het land.

Kort samengevat stelt Scott Ritter dat het Russisch leger goed bezig is om de eerste doelstelling te realiseren, maar dat er minstens 200.000 tot 250.000 extra manschappen nodig zijn om ook de twee andere doelstellingen te kunnen realiseren.

Euh … Scott Ritter begint dus met te zeggen dat de Russen momenteel, desondanks het tegenoffensief van de laatste weken, militair aan de winnende hand zijn. Ritter ontkent niet dat de Oekraïners successen boekten met hun tegenoffensief en hij geeft ook aan dat de Russen daar serieus geblunderd hebben.

Maar volgens hem, en heel wat andere analisten, zal dat geen wezenlijke impact hebben op het verder verloop van de strijd. De belangrijkste impact is wellicht dat dit offensief gepaard ging met heel wat verliezen aan manschappen en militair materieel aan Oekraïense zijde, toch volgens analisten als Scott Ritter.

Volgens Scott Ritter zijn de Russen momenteel, desondanks het tegenoffensief van de laatste weken, militair aan de winnende hand.

Opvallend bijvoorbeeld is dat op de persbriefing van het Pentagon op 19 september vooral werd benadrukt dat de Russen minder vlot vooruitgang boekten dan ze zouden willen. Die briefing had het dus niet over overwinningen van Oekraïne maar wel over de opmars van de Russen.

Het valt mij op dat wij stemmen à la Scott Ritter gewoon niet horen in onze media. Wij horen enkel zegebulletins. Zelfs als de persbriefing van het Pentagon haast helemaal gaat over de moeilijkheden die de Russen ondervinden bij hun opmars zijn er bijna geen journalisten bij wie er een belletje gaat rinkelen.

Oorlog tussen de NAVO en Rusland

Scott Ritter laat er geen twijfel over bestaan en stelt dat de oorlog sinds juni-juli 2022 eigenlijk een oorlog is geworden tussen de NAVO en Rusland. Volgens hem werd het oorspronkelijk Oekraïense leger bijna volledig vernietigd in de eerste maanden van de oorlog. Wat we nu zien is een nieuw leger dat bewapend en opgeleid wordt door de NAVO.

Meer nog, op basis van rapporten, getuigenissen en interne bronnen komt hij tot de vaststelling dat de operationele leiding van de troepen zich in de NAVO-hoofdkwartieren in Brussel en Washington bevindt.

Dat het de facto een oorlog is van de NAVO tegen Rusland wordt niet eens verborgen. Onze eerste minister vertelde op 21 september nog dat België al miljoenen investeerde in het Oekraïense leger en dat zal blijven doen. Samen hebben de NAVO-landen al tientallen miljarden euro’s geïnvesteerd in militaire steun voor Oekraïne.

Sinds juni-juli 2022 is dit eigenlijk een oorlog geworden tussen de NAVO en Rusland. De NAVO-hoofdkwartieren in België zijn potentiële doelwitten voor de Russen.

Dat het Oekraïens leger ondertussen een NAVO-leger geworden is wordt totaal onderbelicht in onze media. Het is een leger dat getraind wordt in NAVO-landen, bewapend wordt door NAVO-landen en geleid wordt vanuit de NAVO-hoofdkwartieren. Dat is geen geheim, daar zijn de NAVO-landen trots op.

Dat zou, zeker in België, veel debat moeten oproepen. Het maakt dat het NAVO-hoofdkwartier in Brussel en het NAVO-operationeel hoofdkwartier in Mons potentiële doelwitten zijn voor de Russen. Dat heeft Poetin met zoveel woorden gezegd.

Een oorlog op leven en dood

Wat onze Westerse media en politici negeren of weglachen is dat de Russen van bij het begin van deze oorlog hebben duidelijk gemaakt dat het voor hen ging over een existentiële oorlog, een oorlog van leven en dood. Dat vertelden ze al met zoveel woorden vóór de oorlog en Poetin herhaalde het ook in zijn septembertoespraak.

Wat jij en ik ook mogen denken van dergelijke taal is één zaak, maar als Rusland dat op die manier duidelijk maakt dan moet je dat op zijn minst serieus nemen. Als de Russen zeggen dat het voor hen gaat over een strijd op leven en dood, dan gaat het dus over een strijd die ze dus niet mogen verliezen. Wat wij daar ook over denken, hoe scherp wij ook de inval in Oekraïne veroordelen, we moeten dat wel horen.

Voor de Russen is dit een oorlog van leven en dood.

Daar zou veel debat over moeten zijn. Waarom vinden de Russen dat? Wat willen de Russen dan precies? Hoe kunnen we deze escalatie stoppen? Waarin kunnen we hen al dan niet tegemoet treden? Daar is geen debat over.

Scott Ritter en anderen vertellen al een paar weken geleden dat Rusland deze oorlog of ‘speciale operatie’ alleen volledig kan winnen als de Russen 200.000 tot 250.000 extra manschappen mobiliseren. De huidige troepenmacht is voldoende om de geclaimde gebieden te veroveren, maar de extra manschappen zijn nodig om de ‘speciale operatie’ tot een goed einde te brengen: het uitschakelen van het Oekraïense NAVO-leger en de extreemrechtse elementen.

Dat is brutale en oorlogszuchtige taal, maar het gaat dan ook over militairen die analyses maken over hoe een oorlog al dan niet kan gewonnen worden.

Die uitbreiding is nu exact wat Rusland van plan is. In een toespraak op 21 september vertelde Poetin dat het Russische leger de komende weken 300.000 extra manschappen gaat mobiliseren die ze de komende maanden naar het front zullen sturen.

Bovendien worden referenda georganiseerd. Die gaan ervoor zorgen dat de bezette gebieden ook plots Russisch grondgebied worden. Ook al zijn die referenda niet legitiem, het gevolg is dat een toekomstige aanval vanuit het Brusselse NAVO-hoofdkwartier een rechtstreekse aanval zal zijn tegen Rusland.

Een toekomstige aanval vanuit het Brusselse NAVO-hoofdkwartier zal een rechtstreekse aanval zijn tegen Rusland.

In onze media wordt dat afgedaan als “een wanhoopsdaad van een kat die in het nauw zit”. Op basis van rapporten van analisten betwijfel ik dat. En zelfs als ik me vergis – wat perfect zou kunnen – is dat zeer verontrustend nieuws.

Het geeft vooral aan dat het voor Rusland inderdaad gaat over een strijd op leven en dood en dat ze bereid zijn om nog eens 300.000 landgenoten in de strijd te gooien om die strijd niet te verliezen. En dan hebben we nog niet eens over de dreiging om nucleaire wapens in te zetten.

In de ban van oorlogspropaganda

Uit de toespraak van Poetin blijkt dat we in een nieuwe fase van het conflict zitten. Volgens Rusland werd die fase ingezet door massale steun van de NAVO-landen. Volgens die NAVO-landen en de Westerse media zijn het de Russen die escaleren … Dat is even triestig als spelende kinderen die ruzie aan het maken zijn en naar elkaar wijzen “hij is begonnen”.

Er sneuvelden al tienduizenden Oekraïense soldaten en een veelvoud ervan werd gewond. De VN telde al ruim 5.000 burgerslachtoffers en men schat dat 6,5 miljoen mensen op de vlucht zijn geslagen. Steden worden kapotgeschoten. De schade loopt in de tientallen miljarden euro’s en het land staat op de rand van het failliet.

Nee, Oekraïne staat er niet goed voor. Dat we daar zo slecht over geïnformeerd worden is niet onschuldig. We moeten immers blijven geloven dat ons kamp, de goede kant, aan de winnende hand is. Dat soort propaganda maakt deel uit van oorlogsvoering.

Dat was ook zo in 1990 – 1991, toen was Saddam Hoessein de slechterik en noemden alle media de Belgische soldaten die deelnamen aan de oorlog “onze jongens in de golf”, journalisten die dat niet deden werden op het matje geroepen.

We moeten blijven geloven dat ons kamp aan de winnende hand is. Dat soort propaganda maakt deel uit van oorlogsvoering.

Op de voorpagina van haast alle Belgische kranten stonden verhalen over superkanonnen waarmee Saddam Hoessein zelfs Brussel kon treffen. De media struikelden over elkaar om te berichten over de wreedheden van de Irakese regering.

Nog tijdens die oorlog zijn er moedige journalisten opgestaan als Peter Arnett die het vertikten propaganda te blijven maken. Na die oorlog is er een boekenrek vol geschreven met journalisten die mea culpa sloegen omdat ze zich hebben laten vangen door de propaganda en eraan hebben meegedaan.

Hopelijk duurt het deze keer niet tot na de totale vernietiging van Oekraïne voor er journalisten opstaan die het hebben gehad met de propagandamachine waarin ze (moeten) meedraaien.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!