Operatie doofpot: hoe de politie een web van leugens spande in de zaak Mawda

Maandag start in Bergen het proces van Mawda, het tweejarige meisje dat stierf door een politiekogel tijdens een achtervolging. De agent wordt hierbij vervolgd voor onopzettelijke doodslag. Waarom het proces van Mawda van groot belang is? Omdat de manier waarop de instanties meermaals logen en vluchtelingen dehumaniseerden simpelweg duizelingwekkend is. #Justice4Mawda.

zaterdag 21 november 2020 20:16
Spread the love

De nacht van 16 op 17 mei 2018

In de nacht van 16 op 17 mei 2018 organiseerde de politie in Bergen een klopjacht op een busje vol migranten. In dat busje zat de tweejarige Mawda Shawri, samen met haar ouders en haar vierjarige broertje. Mawda’s ouders waren op de vlucht vanuit Irak naar het Verenigd Koninkrijk. Een agent besloot tijdens de achtervolging zijn pistool te richten op het busje vol kwetsbare mensen. Hij schoot en raakte hierbij Mawda in het hoofd.

De inzittenden van het busje, waaronder ook verschillende kinderen en niet begeleide minderjarigen, werden na de traumatische gebeurtenis gearresteerd. Op psychologische bijstand konden ze niet rekenen, enkel op een ijskoud bevel om het land te verlaten. Niemand weet hoe ze het stellen of wat er met hen gebeurd is. Zij zouden nochtans waardevolle getuigen kunnen zijn op dit proces.

Mawda wordt na de interventie gescheiden van haar ouders en weggebracht naar het ziekenhuis. Helemaal alleen, zonder haar ouders overlijdt ze in de ziekenwagen. Haar ouders worden na hun arrestatie afzonderlijk opgesloten en vernemen pas vrijdag 18 mei dat hun kindje overleden is. Dit terwijl Mawda’s dood toen al de voorpagina’s van de Belgische kranten twee dagen vulde.

#1: De politie beweert dat de migranten de achterruit insloegen met Mawda’s hoofd

In een eerste rapport beweren de aanwezige agenten dat de inzittenden van het busje de achterruit hebben ingeslagen met Mawda’s hoofd. Ze zouden gedreigd hebben Mawda tijdens de achtervolging voor de politiewagen te werpen.

Dit rapport stelt dat Mawda overlijdt aan de verwondingen aan haar hoofd. De migranten in het busje worden door de agenten gecriminaliseerd en gebombardeerd tot Mawda’s moordenaars. De politie wijst hierbij zonder schaamte naar Mawda’s ouders als verdachten. Hun versie van de feiten wordt, zo zeggen de advocaten die het dossier konden inkijken, voortdurend in twijfel getrokken.

#2: De politie verzwijgt dat er geschoten is

In de verklaringen van de politie is er geen sprake van een schot. Ze verzwijgen bewust dat er door hen geschoten is op het busje, zowel tegen de pers als tegen het ambulancepersoneel dat de eerste zorgen moet toedienen aan Mawda. De ambulanciers en later de spoedarts krijgen te horen dat ze uit het raam is gevallen. Zij beginnen dus aan de reanimatie met een verkeerde diagnose. Doordat de ouders ondanks hun aandringen niet mee mogen met de ambulance, maar achterblijven op de parking, kunnen zij die verkeerde diagnose niet rechtzetten. Ook in de nasleep van de gebeurtenissen is er geen sprake van een schotwond en nog minder van een politieblunder.

De Belgische media, gevoed door deze leugens, gaan blindelings in op het discours van de gewelddadige, barbaarse vluchtelingen die verantwoordelijk zijn voor Mawda’s dood. Publieke actoren zoals De Wever spelen hier gretig op in en scanderen zonder gêne dat Mawda’s ouders zelf verantwoordelijkheid dragen voor de dood van hun kind. Jambon, die toen als minister van Binnenlandse Zaken bevoegd was voor de politie, prees zijn manschappen.

#3: Het parket blijft de betrokkenheid van de politie minimaliseren ondanks de bewijzen

Het parket stelt aanvankelijk dat de politieagenten geen verantwoordelijkheid dragen voor de dood van het meisje. Ze leggen de verantwoordelijkheid bij de andere inzittenden van het busje. In een andere mogelijke piste leggen ze de doodsoorzaak bij een mogelijke ziekte of bij de schok van het ongeval.

Later past de politie deze versie van de feiten aan: hierin wordt gesteld dat de politie wel heeft geschoten, maar Mawda niet heeft geraakt. Volgens hen is er geen sprake van een schotwonde.

Pas nadat het tegendeel bewezen wordt, door enerzijds het werk van onafhankelijke journalisten en anderzijds door de autopsie, past het parket van Doornik op vrijdag 18 mei nogmaals hun versie van de feiten aan. Mawda stierf in deze versie door een schot in het hoofd. Later die dag volgt de bevestiging dat het schot van de politie kwam. We zijn dan vijf dagen na haar dood.

Toch blijft het parket de verantwoordelijkheid van deze blunder verschuiven. Het is volgens hen de schuld van de spoedarts dat Mawda’s doodsoorzaak foutief werd vastgesteld. Er worden geen verdere vragen gesteld bij de eerdere valse verklaringen van de aanwezige agenten.

Ook de rol van Comité P in deze zaak is bizar. Het comité dat toeziet op politiediensten, kwam in eerste instantie niet tussen. Dit terwijl het parket wel bekend had gemaakt dat Mawda stierf door een kogel. Pas na de bevestiging dat Mawda stierf omwille van een politiekogel kwam comité P tussen in de zaak.

#4: Geen opnames door ‘technisch probleem’

De politieagent, die verantwoordelijk is voor de schietpartij, bekent één dag na de tragedie zijn actie. Toch wordt hij pas in 2019 hiervoor in verdenking gesteld. Hij getuigt dat zijn schot “per ongeluk” was. Hij wou met zijn schot de voorband van het busje raken zodat deze langzaam lek zou lopen. Deze kogel zou door een plotse beweging afgeweken zijn. Comité P gaat mee in deze stelling en verklaart dat ze ervan overtuigd zijn dat de schietpartij gebeurde, zonder dat de agent dit wilde.

Toch is er onduidelijkheid over het feit of de dader wist dat er migranten in het busje zaten. De agent zelf verklaart dat hij hiervan niet op de hoogte was. Deze verklaring wordt tegengesproken door een teamgenoot. Via de radio konden de agenten horen wat er werd gezegd. De teamgenoot verklaart dat hij na een mededeling via de radio, die stelde dat er mensen in de laadruimte zaten, expliciet gezegd heeft geen risico te nemen en niet te schieten.

Opnames van de radiogesprekken tussen de politiewagens van voor en tijdens de interventie zouden dus uitsluitsel hierover kunnen geven. Maar hier knelt het schoentje opnieuw, de opnames bestaan namelijk niet. Oorzaak? Een ‘technisch probleem’.

Wat wel geregistreerd werd zijn opnames van na de schietpartij. In een gesprek tussen de dispatcher van CIC Henegouwen – Centra voor noodoproepen van de Belgische politie – en de desbetreffende wagen van de wegpolitie van Bergen is hoorbaar hoe de coördinator de agent vraagt of zijn schot iets te maken heeft met de dood van het kind. Terwijl de politieagent uitlegt waarom hij denkt van niet, onderbreekt de coördinator hem om te zeggen: “We zijn geregistreerd … Hoe minder we weten, hoe beter”. Een politie-debriefing achteraf concludeert dat het een “goed geleide” operatie was.

Dit is bewust gedrag

Hoewel de vele misverstanden ons doen twijfelen of we hier te maken hebben met een aflevering van F.C. De Kampioenen, is het hier de onkunde en de absurde realiteit die de zaak schrijnend maken. Het gaat over een waargebeurd verhaal, over een doofpotoperatie waarbij een tweejarig meisje stierf, weggetrokken van haar ouders.

Dat de agent geen tweejarig meisje in het hoofd wou schieten, is aannemelijk. Maar je kiest bewust om een pistool te richten op een busje vol kwetsbare mensen, je kiest bewust om geen psychologische bijstand te verlenen, je kiest bewust om te liegen over de doodsoorzaak tegen ambulancepersoneel en pers, je kiest bewust om het kind te scheiden van haar ouders, je kiest bewust om alle getuigen uit het busje uit beeld te brengen. Dit is geen ongelukkig toeval maar bewust gedrag. Je concludeert niet dat een operatie goed geleid is, wanneer er een tweejarig kind bij gedood werd door de politie. Hier zouden gevolgen voor moeten gelden.

Het proces van Mawda zal doorgaan op 23 en 24 november in de rechtbank van Bergen. Alles in het dossier wijst aan dat de Belgische staat de verantwoordelijkheid van de politieagent en de dehumaniserende medusa-operaties in deze zaak probeerde te minimaliseren. De schuld wordt gelegd bij de ouders en de smokkelaars. Het Openbaar Ministerie vervolgt de vermeende bestuurder van het busje en een vermeende smokkelaar wegens opzettelijke belemmering van het verkeer met de dood tot gevolg en de politieagent voor onvrijwillige doodslag. De ouders vinden dat de agent zich had moeten verantwoorden wegens vrijwillige doodslag omdat hij het schot bewust afvuurde. Dat is ook wat zij zullen vragen op het proces.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!