Bron: https://jmeblommaert.wordpress.com/2019/08/17/hun-zogenaamde-strijdvlag/
Opinie -

Hun zogenaamde strijdvlag

Peter De Roover was ooit de man die ervoor moest zorgen dat de Vlaamse beweging een linkerpoot kreeg. Vandaag eist hij verontschuldigingen van de Pukkelpop-organisatoren omdat die laatsten spraken over een ‘collaboratievlag’ en die bewuste vlag ook lieten weghalen van het festival na een incident waarin jonge milieu-activisten het slachtoffer werden van intimidatie. Een overzicht van het historisch gebruik van de zwarte leeuwenvlag.

maandag 19 augustus 2019 13:19
Spread the love

Voor De Roover is de ‘geelzwarte’ leeuw gewoon een vlag, en volgens hem geniet die vlag de sympathie van vele duizenden mensen.

Ook voor Joel De Ceulaer is die ‘strijdvlag’ gewoon een zaak van interpretatie, of van iets wat we in de taalkunde ‘vrije variatie’ noemen: het maakt niet echt uit welke variant je hanteert, want er is geen echt betekenisverschil.

Twee punten

Een: een vlag is zowat het minst neutrale object dat er bestaat, en dat is waarom er zoveel heisa over werd en wordt gemaakt, waarom ze in triomf gehesen wordt en in nederlaag wordt neergehaald of verbrand. Dat is waarom een vlag ook vaak, in ouder taalgebruik, een wapen genoemd wordt. Dus ‘zomaar’ een vlag opnemen, of zich vergissen van vlag – maak dat een ander wijs. Zeker wanneer het de Vlaamse beweging betreft – een traditie die uitblinkt in vlaggenvertoon en haar vlaggen liet zegenen, aanbidden en vereren. Er is dus niks willekeurigs aan het ‘hijsen van de zwartgele vlag’ zoals De Roover het zo netjes schrijft.

Twee er is niks willekeurigs aan het hijsen van die vlag, temeer omdat ze een doelbewuste keuze inhoudt. Er is immers een officiële Vlaamse leeuw, en die ziet er zo uit:

Officiële vlag van het Vlaams gewest sinds 1973, met rode tong en klauwen. Foto: Vlaanderen.be

Die leeuw werd ingevoerd in 1973 en in 1985 ook erkend als de vlag van de Vlaamse Gemeenschap. Dat laatste is tot nader order de grootste verwezenlijking van de Vlaamse beweging. Dus waarom deze leeuw iets zou mankeren wat de ‘strijdvlag’ wel heeft, mag men mij komen uitleggen.

Noteer, terzijde, dat de vlag in 1973 werd ingevoerd (samen met de erkenning van 11 juli als Vlaamse feestdag) via het Decreet-Raskin. Raskin was een verkozene voor de Volksunie, en net zomin als zijn kompanen uit de Vlaamse Cultuurraad van 1973 – Coppieters, Baert, Schiltz, Nelly Maes, onder andere – een ‘sos’. Het waren Vlaams-nationalisten die deze vlag hebben gekozen. Ze kozen niet voor de zogenaamde strijdvlag.

Wie die ‘strijdvlag’ hijst, kiest ervoor om in een heel precies bepaalde symbooltraditie te gaan staan. De Roover is woest over het feit dat men ‘de strijdvlag’ bij Pukkelpop als ‘collaboratievlag’ beschouwt. Dat is van de pot gerukt. Wel, die pot zit wel boordevol nogal duidelijke symboolbetekenaars. De ‘strijd’ waarvoor de vlag als wapen diende is immers welbekend. Ter illustratie:

Bron: Screenshot http://www.military.be/blog/2007/08/

 

De officiële naam van de Vlaamse SS-Stormbrigade Langemarck was 27. SS-Freiwilligen-Grenadier-Division Langemarck. Bron: Screenshot http://www.military.be/blog/2007/08/

Oei, er liepen Vlaamse gewapende nazi’s achter deze vlag. En niet enkel aan het Oostfront, ook in de vaderlandse politiek voor en tijdens de oorlog.

Het Vlaamsch Nationaal Verbond (VNV) was een fascistische politieke partij, opgericht in 1933, die tijdens WWII collaboreerde met de Duitse bezetter. In mei 1936 behaalde de VNV 16 zetels in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

 

Bron: Screenshot https://www.belgiumwwii.be/belgique-en-guerre/articles/gouvernement-flamand-en-exil-vlaamse-landsleiding.html

De band tussen de naoorlogse extreemrechtse franje van de Vlaamse beweging en de collaboratie is onbreekbaar en ononderbroken, en die band heeft de ‘strijdvlag’ als symbool.

Ho ho: dat is allemaal oude en vergeten geschiedenis. Dat telt niet meer. Echt? Check it out. Hier is de Vlaamse Volksbeweging – waarin De Roover z’n adelbrieven won – in de zomer van 2018. Het graf is dat van VNV-collaborateur Staf De Clercq. En de vlag is …

Bron: Screenshot het Nieuwsblad (3-7-2018; https://www.nieuwsblad.be/cnt/bljav_03596190)

Die extreemrechtse franje is flink doorgegroeid, heeft de paramilitaire VMO-uniformen ingewisseld voor smart casual en designkostuums, en zit nu in naam van de N-VA op het pluche.

Bron: Screenshot De Morgen (24-10-2013; https://www.demorgen.be/nieuws/oude-foto-s-brengen-jan-jambon-in-diskrediet~b6eeafd0/)

Ook hier zien we de bewuste keuze die ik eerder schetste: Jambon kan kiezen tussen de erkende Vlaamse leeuw en de zogeheten ‘strijdvlag’ met haar historische lading, het wapen van de collaboratie met de nazi’s en van de naoorlogse extreemrechtse franje. Hij kiest voor de collaboratievlag. Alsof de keuze neutraal is.

Het is dus De Roover die de dingen van de pot probeert te rukken, en mensen wijs wil maken dat de collaboratievlag een ding is dat men met respect moet bejegenen, en dat mensen zoals hij deze ‘gewoon’ en ‘zomaar’ verkiezen boven de vlag die aan regeringsgebouwen hangt.

Er is niks ‘zomaar’ aan die keuze. Omdat het een keuze is, en een keuze voor een vod die besmeurd is, in het verleden en het heden, door gewelddadige extreemrechtse radicalisering. Als De Roover bezwaar heeft tegen het feit dat men zijn voorkeur voor de collaboratievlag leest als een associatie met die traditie, dan kan hij dat bezwaar snel opheffen door te kiezen voor die andere leeuw.

Het is aan hem en die anderen die de zogeheten ‘strijdvlag’ zo graag hijsen om hun keuze uit te leggen. Wij die die keuze zien als een bewuste keuze voor een besmeurd symbool, hoeven helemaal niks uit te leggen. We moeten gewoon wijzen op waar die vlag, toen zowel als nu, voor staat. Een volkomen transparant extreemrechts symbool kan men, net zomin als een volkomen transparant christelijk, moslim- of communistisch symbool, niet neutraal lezen.

De collaboratievlag staat – in tegenstelling tot die die in 1973 en 1985 erkend werd als de officiële vlag – niet voor Vlaanderen, en niet voor de Vlamingen. Ze staat voor een extreemrechtse fractie ervan. Daarvan, en van niets of niemand anders, is ze het wapen. En de vlag met rode tong en klauwen werd net officieel gemaakt om ervoor te zorgen dat Vlamingen niet meer achter dat extreemrechtse wapen zouden moeten gaan staan. Om de zogeheten ‘strijdvlag’, met andere woorden, niet de vlag van Vlaanderen te laten zijn. N-VA wil die zeer belangrijke beslissing kennelijk uitvlakken.

Ik ben benieuwd welke vlag Jambon zal hijsen wanneer hij minister-president is van Vlaanderen.

 

Dit is een overname van de blog Jan Blommaert (en zijn gedachten) van 17 augustus 2019.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!