Op COP17 organiseren regeringen en internationale organisaties “side events”. Dit is het moment om andersmans ervaringen te horen .

Side Events

“Side events” zijn informatieve evenementen die geen deel uitmaken van de officiële klimaatonderhandelingen maar spelen zich in de marge van het grote UNFCCC-gebeuren. Zowat iedereen doet het.

Ze schieten dan ook als paddenstoelen uit de grond en bieden alles aan wat enigszins te maken heeft met klimaat: Lage koolstofeconomie, rampenbestrijding, toegang tot energie, gender, landbouw, bossen, financiering, de private sector, groene economie, energiediensten, lage koolstofsteden in China en in Europa, de klimaatkredietkaart in Zwitserland, het recycleren van koelkasten, evolutie van het brandstofverbruik van wagens in de US, de teerzanden in Canada, afvang en opslag van koolstofdioxide, Greenpeace Solar Cinema,… You name it, we got it. 

Een wereld in transitie.

Een interessant “side event” werd gegeven door de Duitse wetenschappelijke adviesraad voor ‘global change’ (WBGU – Wissenschaftlicher Beirat der Bundesregierung Globale Umweltveränderungen).

De tot de verbeelding sprekende opener zette de toon: verbruiken we alle beschikbare fossiele brandstoffen op tot de laatste druppel dan stijgt de temperatuur op aarde met 8 °C. Dat stelt ons voor een grote uitdaging als we de opwarming onder de 2 °C willen houden.

Waarom 2 °C graden?

Als de temperatuur stijgt met meer dan 2 °C schieten er fysische feedbackmechanismen in gang die de temperatuur snel doen oplopen. De oplossingen die in deze situatie nog iets zouden uitmaken (geo-engineering) zijn niet eenvoudig te realiseren. Zo is bijvoorbeeld CO2 verwijderen uit de vrije lucht vrij duur.

Transformatie van de economie en de samenleving.

Om dat scenario te vermijden is heel snel een grote transformatie nodig van onze economie en onze maatschappij. Uit vroegere transformaties kunnen we enkele drivers van zo’n overgang bepalen:

• visie (een nieuwe visie leidde bv. tot de afschaffing van de slavernij);
• technologie (de stoommachine trok de Industriële Revolutie helemaal op gang);
• kennis (de kennis over de aantasting van de ozonlaag leidde tot een verbod op de emissie van ozonafbrekende stoffen);
• we leren uit vorige crisissen.

Troeven

Volgens de WBGU beschikken we reeds over enkele van de belangrijkste drivers. De waarden (visie) die de burgers belangrijk vinden, verandert richting duurzaamheid. De nodige technologie bestaat reeds. Geld is geen echt probleem. Er is slechts 2 % van het wereld-BNP nodig om de transitie te financieren. Dat is vergelijkbaar met het geld dat Duitsland stak in de hereniging van Oost en West Duitsland.

De huidige kennis over de klimaatverandering is van hoog niveau. We weten ook dat een lage koolstofeconomie heel wat positieve gevolgen kan bieden op het  vlak van tewerkstelling, veiligheid, gezondheid en bijkomend drie miljard mensen die nu geen toegang hebben tot betaalbare energie die toegang te verschaffen.

Uit de huidige financiële crisis leren we dat regulering nodig is. Het ontsporen van de financiële sector is een schoolvoorbeeld van wat kan gebeuren wanneer afdoende regulering ontbreekt.

Hindernissen

Maar momenteel overschaduwen de hindernissen de officiële klimaattop. De hindernissen  zijn niet gering. Het gaat over de gevestigde belangen, de moeilijkheid om tot wereldwijde samenwerking te komen en de nodige veranderingen snel uit te voeren (onder meer de huidige stijging in de emissies eindelijk ombuigen naar een daling nog voor 2020). De beschikbaarheid van goedkope kolenvoorraden blijft een belangrijke hinderpaal.

En halverwege het verhaal van de WBGU stel ik mij de vraag, waar is de “yes we can!” gebleven op deze klimaattop?

Daarom een oproep aan al onze wereldleiders om nog eens goed te luisteren naar deze oude hit van Jimmy Cliff

Pieter

PS. lees meer over de Duitse studie