Elio ben je vrij en kom je naar Durban?
Durban 2011 -

Elio ben je vrij en kom je naar Durban?

vrijdag 2 december 2011 12:24
Spread the love

‘Fossiel van de dag’, dat is de naam van een druk becommentarieerde prijs die hier dagelijks wordt uitgereikt. De onderschijding bekroont het land dat het meest z’n best doet om de klimaatonderhandelingen te doen ontsporen. Het klimaatactie netwerk (CAN) reikt de prijs uit, schrijft een hilarisch stukje toelichting en haalt zo ook regelmatig de krantenkoppen. In deze eerste week is er een duidelijke winnaar: Canada. Het land haalt haast iedere dag een podiumplaats  en was al twee maal Fossiel van de dag.

De reden? Canada kan goed geld verdienen op een klimaatschadelijke manier en zet daar nu ook politiek op in. Het bezit waarschijnlijk de derde grootste oliereserves ter wereld, opgeslagen in de teerzanden in Alberta. Enig probleem: die olie ontginnen is een stuk vervuilender dan de klassieke olieproductie. Terwijl de wereld af wil van haar olieverslaving hoopt de huidige conservatieve coalitie in Canada nog gauw enkel miljarden vaten vuile olie op de markt te brengen. Om dat te kunnen doen, probeert Canada zich van haar Kyoto verplichtingen te ontdoen, zaait ze verwarring over de klimaatimpact van teerzanden en strooit ze zand in de machine van de klimaatonderhandelingen. Zie http://www.bbc.co.uk/news/business-15889665 voor een recent artikel.

Even opmerkelijke is de tweede plaats voor de VS deze week. Toponderhandelaar Jonathan Pershing werkte zich in de nesten door te beweren dat er “oneindig veel reductiepaden zijn om de broeikasgasuitstoot terug te brengen tot op een niveau dat de opwarming tot 2 graden beperkt, ook paden waarbij de wereldwijde uitstoot haar hoogste punt bereikt na 2020.” Het ontlokte de droge opmerking van de jury dat “er blijkbaar oneindig veel paden zijn, maar de VS er toch niet in slaagt er een te volgen”. Wat de uitspraak van Pershing  belangwekkend maakt, is niet enkel dat ze lijnrecht ingaat tegen de klimaatwetenschap, maar ook dat ze de state of mind verwoord van een aantal belangrijke onderhandelende partijen: we hebben geen haast.

Ook vandaag weer kwamen er zulke negatieve signalen tijdens de onderhandelingen. Bij de milieubeweging leeft bijvoorbeeld de vrees dat een lange tweede Kyoto periode (8 jaar), de klimaatambitie ondermijnt en een globaal akkoord op de lange baan schuift. Vanuit de idee dat zo een globaal akkoord in werking treedt op het einde van de tweede periode. Toch lijkt de Europese Comissie in te zetten op een lange periode en probeert ze deze bekommernissen weg te masseren. Maar ook het risico dat de klimaatonderhandelingen volledig mislukken, neemt met de dag toe, als je de VS of India aanhoort. Er zal volgende week al heel wat politieke wil en vaardigheid nodig zijn om de onderhandelingen te laten landen bij een bevredigende uitkomst. Door de crisis hebben de Europese leiders andere katten te geselen. Zal de  eurotop van 8 en 9 december een schaduw over de finale onderhandelingen werpen die de klimaattoekomst verduistert? Of komt er toch nog voldoende politieke aandacht van de Europese regeringsleiders om voor een forcing te zorgen ?

Mathias Bienstman
 

take down
the paywall
steun ons nu!