Reactie Mathias Blenstman – Bond Beter Leefmilieu

“Aan de ene kant is er een kleine vooruitgang in het politieke proces, maar aan de andere kant – en dat is veel belangrijker – is het klimaat helemaal niet gered. Er is geen sterker engagement getoond en de klimaatambitie is niet groter geworden.”

“Samen met milieuorganisaties wil ook het grootste deel van de landen een veel ambitieuzer klimaatakkoord. Ik denk aan de Afrikaanse landen, de organisatie van eilandstaten Aosis, veel Latijns-Amerikaanse landen en de minst ontwikkelde landen: in totaal bijna 120 landen. Dat het resultaat zwak is, is de schuld van de positie van bepaalde landen zoals de VS, die bijna geen klimaatambitie hebben.”

“In een slecht scenario kan het zijn dat er zelfs van de beloftes die nu gemaakt zijn niet veel meer overblijft. Een grote moeilijkheid in de onderhandelingen is de verdeling van de inspanningen die de landen moeten doen. Dat is de inzet van de onderhandelingen voor 2015. Als er dan geen rechtvaardige inspanningsverdeling uit de bus komt, zit het proces helemaal klem. Of stel je eens voor dat er volgend jaar een heel conservatieve president verkozen wordt in de VS. Dit akkoord is het eerste waar hij zal van afstappen.”

Reactie Sarah Lamote – Platform Klimaatrechtvaardigheid, 11.11.11

“De echte politieke beslissing is opnieuw vooruitgeschoven. Het is geen akkoord dat ervoor zal zorgen dat de klimaatopwarming onder de twee graden blijft, dat is de realiteit. Desondanks is het belangrijkste volgens mij dat er wel degelijk een aantal beslissingen uit de bus kunnen komen op multilateraal niveau.”

“De vraag is: kan je op multilateraal niveau, met die 193 landen, een beslissing nemen die een significant verschil maakt? Wanneer je kijkt naar Kyoto of andere beslissingen die vroeger gemaakt zijn denk ik van wel. Wat eergisteren beslist is, is geen ambitieus plan maar wel een stap in de goede richting. Ik hoop dat het een basis is om opnieuw vertrouwen te krijgen en in de toekomst meer ambitie te tonen en terug echte beslissingen te nemen.”

“Want laat ik duidelijk zijn, die ambitie is niet getoond in Durban. Het is geen goed akkoord. Maar ik vind dat het multilaterale proces niet begraven mag worden. We kunnen en mogen het internationale niveau niet loslaten. Het is nog niet te laat, maar de beslissing die genomen moet worden zal zeer belangrijk zijn. Anders is het de realiteit dat we de landen in het Zuiden in de steek laten.”

Reactie Saar van Hauwermeiren – Oxfam familie

“We zijn sterk ontgoocheld in het akkoord: een verlenging van Kyoto zonder de grote uitstootlanden, een akkoord dat pas vanaf 2020 in werking zal treden terwijl het probleem zo urgent is en een Green Climate Fund dat een lege doos blijft, want er zijn geen concrete voorstellen in het akkoord om alternatieve financieringsbronnen te zoeken. Het is dus operationeel gemaakt zonder middelen.”

“Zonder internationale onderhandelingen kan het probleem niet opgelost worden: een mondiaal probleem moet nu eenmaal op het niveau van de Verenigde Naties onderhandeld worden. Een klein positief puntje is dat er beweging is gekomen in de houding van de grote vervuilers zoals China, India en de VS.”

“Maar het gaat allemaal veel te traag, en iedereen is teleurgesteld. Toch mogen NGO’s niet moedeloos worden. Zonder een civiele maatschappij zou het resultaat nog veel erger kunnen zijn.”

“Het is vooral belangrijk dat er op alle bestuursniveaus onderhandeld wordt. Overheden moeten op nationaal niveau werk maken van sterke emissiereducties in hun land, en zelf financieringsbronnen zoeken voor de klimaatfinanciering op lange termijn.”

“Het is belangrijk dat we de druk op de ketel houden: we kunnen het niet maken om ons geloof te verliezen. Je ziet soms wel iets evolueren. De EU zocht op deze top toenadering met Afrika, en die coalitie heeft het proces toch nog een beetje van richting doen veranderen. Dat is belangrijk. We moeten blijven herhalen hoe belangrijk een klimaatbeleid is voor landen die er nu al nadelen van ondervinden.”

Reactie Bert de Wel – ACV

“Het akkoord voldoet niet aan wat wij naar voor geschoven hadden: een verlenging van het Kyoto-protocol, een bindend engagement, voldoende financiering en een operationalisering van de rechtvaardige transitie. En het is maar de vraag of wat er nu op tafel ligt op tijd concreet zal worden, en of het überhaupt wel gerealiseerd zal worden.”

“Ik vind dat internationale onderhandelingen zeker moeten blijven bestaan. Maar de andere bestuursniveaus zijn minstens even belangrijk. En het is belangrijk dat organisaties en NGO’s hun eigen verantwoordelijkheid nemen, hoewel ik toegeef dat er soms een soort ‘COP-vermoeidheid’ insluipt. Maar het zou te gemakkelijk zijn dat je een paar keer per jaar samen komt en wat lobbywerk doet bij de ministers – en dan hoopt dat zij het klimaatprobleem zullen oplossen. Organisaties moeten zelf een actieve rol spelen en dingen veranderen, en niet enkel kijken naar wat de beleidsmakers doen.”

“Ik hoop dat het volgende rapport van de IPCCC, dat in 2014 zal verschijnen, een nieuwe wake-upcall zal zijn voor de wereld. Iedereen weet dat er iets drastisch moet veranderen, maar misschien moet men het nog een keer horen van gerenommeerde wetenschappers voor ze echt in actie schieten. Het rapport zal natuurlijk gewoon bevestigen wat al geweten is, maar het zal over twee jaar nog hoogdringender zijn dan nu.”

“De kern van mijn boodschap is eigenlijk: we mogen de oplossing van het klimaatprobleem niet van de internationale onderhandelaars laten afhangen.”

Reactie Pieter Verbeek – ABVV

“Ik heb tijdens de top gemerkt dat het eigenlijk bijna onmogelijk is om te volgen wat er aan het gebeuren is. Er zijn zoveel onderhandelingen die gelijktijdig plaats vinden, over verschillende teksten in verschillende werkgroepen. En er worden spelletjes gespeeld. Als organisatie die op het beleid wil drukken, voel je je er soms wel een beetje machteloos. Het proces is zo uitgedeind dat het echt niet gemakkelijk is om alles te doorgronden.”

“Het internationale niveau heeft in het verleden zeker zijn verdienste gehad, maar nu is het belangrijk dat er ook op alle andere niveaus – Europees, nationaal & Vlaams – zaken in gang gestoken worden. En we moeten ook initiatieven vanuit de basis organiseren, los van het beleidsniveau.”

“We moeten blijven hopen dat er verbetering kan komen, want wanhoop is geen goede raadgever. En als we merken dat er op het internationale niveau niet genoeg gebeurt of als we vinden dat het te traag gaat, wel dan mogen we daar niet op wachten en moeten we zelf initiatieven nemen.”