Nationale feestdag en eurotop, debat nodig over stille ‘Europese staatshervorming’:

In dit land wordt al opgelucht geademd wanneer  partijvoorzitters aan tafel gaan zitten na 405 dagen « apartjes ». Daarvoor is een uitzonderlijke toespraak van het staatshoofd en een uitzonderlijke top van de staats-en regeringsleiders van de euro-zone nodig.

Terwijl de Belgische tanks het Koninklijk Paleis passeerden beslisten twee kilometer verderop de Duitse Angela Merkel en de Franse Nicolas Sarkozy in bijzijn van Belgisch premier Leterme, over het lot van de euro. In feite over de politieke boodschap aan de “financiële markten” die speculeren op de staatsschuld van de euro-landen.

Deze financiële vampieren worden bediend worden met een nieuw steunplan voor Griekenland ter waarde van 115 miljard euro. Geld uit het EFSF, het voorlopig Europees Fonds voor Financiële Stabiliteit, beheerd door EU en IMFdie het vandaag voor te zeggen hebben in Athene, Lissabon en Dublin. Beslist wordt allicht dat dit fonds flexibeler en sneller kan beheerd worden, zonder rekening te houden met de aanhoudende politieke discussies tussen de Europese leiders over de schuldencrisis, die eigenlijk een bankencrisis is.
Afwachten of beslist wordt dat de staatsgaranties, vandaag 2.270 euro per inwoner van de euro-zone, aan dit fonds worden verhoogd.

De inzet van kolossale bedragen (750 miljard euro) wordt gerechtvaardigd met het argument van de “financiële stabiliteit” van de euro en de “Europese solidariteit”. Maar stap voor stap stellen meer en meer burgers vraagtekens bij de schijnbaar ondoorgrondelijke politieke agenda van de EU en het IMF.

Wordt de wortel van dit fonds, overheidsgeld niet de stok waarmee de bevolking de risico’s op zich neemt die de speculerende bankiers nemen ?

Wat is de democratische legitimiteit van deze nieuwe instellingen, waarvan gezegd wordt dat de toekomst van de euro en van de EU er van afhangen ?

Uitgerekend op de Vlaamse feestdag werd eerder beslist om die nieuwe fondsen permanent te maken via een EU-Verdrag onder de naam van “Europees Stabiliteits Mechanisme”. Dit verdrag wordt voorgelegd aan de 17 parlementen van de euro-landen van de euro-zone en aan de 9 parlementen die dit land rijk is. Hiermee wordt de illegale toestand gecorrigeerd waarin deze fondsen zich bevinden. Het Verdrag van Lissabon verbiedt immers elke « bail-out » met overheidsgeld van de geliberaliseerde financiële markten. Het delen van de schulden van de landen van de EU is ook verboden. Vanaf het Verdrag van Maastricht blokte het verbod op delen van schulden een grote EU-begroting en een sociaal Europa af.

Dezelfde partijen die maanden aan tafel zitten rond BHV, zowel links als rechts, zowel Franstalige als Nederlandstalige, willen dit verdrag nu zo snel mogelijk door het parlement jagen. Zonder ernstig debat.
Nochtans hebben de financiële garanties (27 miljard euro !) die de ontslagnemende regering op zich neemt grote gevolgen voor de begroting van de federale overheid en die van de gewesten en gemeenschappen. Deze garanties zijn “onvoorwaardelijk” en “onherroepelijk” ( wet 2 november 2010).

Onvoorwaardelijk betekent dat in geval van schuldherschikking van een euro-land de andere landen volgens hun bijdrage in het EFSF zullen opdraaien voor de afbetalingen van de schuld aan de banken van dat land. Zonder dat hiertegen enig juridisch verweer mogelijk is.
Onherroepelijk betekent dat alle landen zullen betalen tot de laatste lening is afbetaald. En iedereen weet dat Griekenland zijn schuld sowieso niet kan afbetalen en nog jaren zal moeten betalen.

Daarbovenop zal België nog eens 2,7 miljard vers kapitaal moeten leveren voor het ESM. Hierover geen woord in de begrotingsvoorstellen van Di Rupo, noch Beke noch De Wever, noch Vandelanotte.

Al maanden beweert minister Reynders ( zie DM 20 juli) dat al deze engagementen de belastingsbetaler geen euro kosten. Terwijl in alle andere landen het debat volop woedt over de gevolgen voor de belastingbetaler van het doorschuiven van de financiële risico’s naar de overheid.

4 burgers die naar het Grondwettelijk Hof stapten om de gevolgen de financiële risico’s vanwege de overheid aan te kaarten voor het samenleven van de gewesten en gemeenschappen in dit land, kregen op 23 juni ll. een politiek gestuurd vonnis te horen: het Hof kon geen uitspraak doen om het recht op verdediging door de Belgische Staat niet in het gedrang te brengen !

De gevolgen voor de begroting van minstens 2.270 euro waarborgen per inwoner zijn zonneklaar. Zij verzwaren de besparings- en inleveringsinspanningen die vast hangen aan de financiële stabiliteit. Laat nu net de verdeling van die inspanningen en schulden over de federale, gewest- en gemeenschapsbegroting de inzet zijn van politieke impasse.

Wij menen dat als wij echt tot een toekomst voor dit land willen komen:

– dit EU-verdrag onderdeel dient te zijn van de onderhandelingen over een staatshervorming.

– een volksraadpleging moet plaatsvinden over dit Verdrag. Omdat het alle burgers, zowel in het noorden als in het zuiden bindt, met wetskracht gelijk aan de grondwet. Of moeten wij besluiten dat na 405 dagen België wel degelijk al een regering heeft ? De regering van EU-IMF ontsproten uit de stille staatshervorming waar geen debat over is.

Raf Verbeke (CAP) Marie-Rose Cavalier (OSER) voor www.onzezeg.be