Op reis heb ik in het nieuwe filiaal van Mad Mum’s in Leuven een goed gesprek gevoerd met de moeder van baby Thomas, die hem bewust en met genoegen draagt.
Dat is zoveel gemakkelijker zegt zij; je voelt elkaar, en op de buik draag ik hem het liefst, daar zie ik hem, en dat is minder gehannes dan op de rug! Deze vrouw geeft mij gelijk met de visie dat tastbaar contact in de vroegste maanden en jaren de mens meer” ruggengraat geeft” en juist zelfstandiger in het leven doet staan. (Dit in tegenstelling tot wat sommige hoogleraren psychologie vandaag nog doceren, zoals bleek uit mijn gesprek met studenten na het debat dat ik in Leuven mocht voeren met antropoloog Frans De Waal, begin december.) Zij merkt dit positieve effect bij haar oudere dochter, die zij ook heeft gedragen. De dame vindt het fijn dat deze praktijk in onze tijd gewoon is. Dat je als ouder niet tegen de stroom in moet gaan. Ook samen slapen geniet haar voorkeur. “In deze koude dagen hoef ik het bed en de kamer niet uit om borstvoeding te geven als Thomas wakker wordt. Op deze manier slaap ik zelf beter!”

“Ze voelen op deze manier jouw liefde. Natuurlijk moet je soms streng zijn. Maar liefde… kan je [je kinderen] nooit teveel geven, vind ik.”

Deze moeder werkt, maar is blij dat zij vanaf 1 januari nog een maand extra ouderschapsverlof heeft kunnen bekomen. Zij weet dat in landen als Finland en Roemenië de meeste moeders (eventueel gedeeld met de vader) het recht hebben twee jaar de dagen en nachten met de baby delen. Iets waar zij als Belgische van droomt.

Voor alle duidelijkheid: wij hebben het hier over een manier van omgaan die het krijgen van rustige, redelijke en zelfzekere kinderen bevordert. Jonge mensen die goed zijn toegerust, op een zeer basaal, fundamenteel niveau, om later sterke volwassenen te worden. Het gaat hier over een vorm van ouderlijke wijsheid en goede gewoonte die nog voor veel mensen onbekend blijft, in die zin spreken we over een Geheim van het goede opvoeden. Think about it.

Portret van moeder en kind: eigen foto.