Ik voel me opgelicht en bestolen door het VAPH (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap).

Paul Connolly is een onderzoeksreporter die ervaringsgericht mistoestanden en misdaden onderzoekt, met de camera in de aanslag. Te bekijken op VTM4.

Onlangs toonde VTM een reportage over een misdaadorganisatie in Engeland die opvallende parallellen vertoonde met het VAPH. Ik vind dat het VAPH, onschuldige burgers met een handicap besteelt. I.p.v. geld te geven, moeten de mensen met een handicap naar financiële bronnen zoeken om hun wachttijd door te komen. Niemand weet hoe lang dat is, ook het VAPH zelf niet. Dat is misdadig voor een land met zoveel kennis en wetenschap.

In het programma “Undercover: Fighting the fraudsters” bellen misdadigers naar burgers met het valse voorwendsel dat zij prachtige investeringen aanbieden van gronden die binnen de kortste keren het dubbele of driedubbele waard worden zodat hun investering snel geld opbrengt. Hun enige bedoeling is: de onschuldige burgers hun geld frauduleus maar schijnbaar legaal afhandig maken. Alles gaat per telefoon. Ze bezitten geen gronden, maar zeggen van wel.

Ze zeggen: “Deze investering is een unieke kans is om snel veel geld te verdienen.” Uiteindelijk happen de mensen toe omdat alles heel geloofwaardig wordt gebracht. Ze storten duizenden ponden of Euro’s. Eens hun geld gestort is, soms na een jaar van vertrouwen winnen, verdwijnt de verkoper met de noorderzon en het geld. Ze zijn opgelicht/bestolen. De misdaadorganisatie doet mooie beloftes maar uiteindelijk verkopen ze (zelfs geen) gebakken lucht … niets.

Ik zie een duidelijke parallel met de Vlaamse regering en het VAPH.

Het VAPH zegt: “Heb je een handicap, kom naar ons, wij zullen je financieel helpen. Vul een aanvraag in voor een PvB (Persoonsvolgend Budget). Je krijgt dan geld van ons waarmee je je eigen zelfstandigheid kan behouden en je eigen leven organiseren…” Ze doen mooie beloftes maar mensen zoals ik, met een neurologische aandoening die niet gestabiliseerd is, moeten jarenlang wachten. Mijn toestand verslechtert en als het VAPH maar lang genoeg wacht is het te laat en ben ik bedlegerig en hoeft het niet meer.

De parallel met de misdaadorganisaties is dat je allerlei dingen worden beloofd maar dat er niets komt. Het VAPH belooft geld dat er niet is.

Een tiental jaar geleden ben ik me beginnen inzetten voor de rechten van personen met een handicap. Ik hoorde van het bestaan van een PAB (Persoonlijk Assistentie Budget), PvB’s en andere.

Ondertussen ken ik meer van wachtlijsten, prioriteitscategorieën en wachttijden van tien jaar en meer.

Terwijl je bij het VAPH wacht tot je beloofde geld wordt gestort, verdwijnt je spaargeld als sneeuw voor de zon. Je moet immers ergens verblijven en bij mij is dat in een WZC dat me € 2.000/maand kost, 1/4 meer dan mijn pensioen. Elke maand moet ik naar de bank en spreek mijn spaargeld aan om de Rusthuisfactuur (ik ben 64 jaar) factuur te kunnen betalen.

Wat is het verschil tussen een misdaadorganisatie en het VAPH ? Een misdaadorganisatie mag mensen geen gebakken lucht verkopen. Het VAPH mag het blijkbaar wel: met valse beloftes een rad voor de ogen draaien en beloftes doen die ze niet kan waarmaken aan mensen met een beperking. Het VAPH is een door de regering goedgekeurde organisatie, dat is legaal, de misdaadorganisaties mogen zoiets niet doen want dan heet het oplichting en diefstal.

Toen ik op pensioen ging was ik tevreden want ik had voldoende spaargeld om een goed leven te leiden hier of elders, zonder me echt zorgen te maken. Tijdens mijn werkcarrière ging dat ook zo en dat was goed.

Tot een gecompliceerde dijbeenbreuk een einde maakte van het vrije leven en er werd gekozen voor een WZC in afwachting van de uitbetaling van mijn PvB. Dat is ondertussen 5 jaar geleden en in oktober 2022 moet ik naar het OCMW om mijn factuur mee te betalen en ben ik helemaal gevangen, niet meer alleen in mijn eigen lichaam maar ook bij het OCMW. Voor elke extra uitgave moet ik toestemming vragen. Nooit voorheen meegemaakt.

Omdat ik vijf jaar heb moeten wachten en er nog geen einde in zicht is ben ik blut, terwijl ik nog wel een stukje van de wereld wilde zien, wat ik de voorbije actieve jaren ook al deed. Helaas.

Nu mijn geld op is voel ik me bestolen door het VAPH want net als bij de slachtoffers van misdaadorganisaties, heb ik niets meer.