[Zie coverfoto Humo.] Sinds ik geen louter geleerde meer ben, maar onverhoopt evolueer naar de positie van partner annex huisvader, vallen de evoluties van de geest nauwelijks bij te houden. Een laatste stukje persoonlijke groei kan je hier volgen; ik deel een en ander in de hoop dat u er uw persoonlijk profijt mee doet, ook al beweren kwatongen dat je wijsheid niet kunt delen. Die moet ieder op zijn eigen manier en ritme ontdekken. “Geweldig standpunt van Dedecker!” …dacht ik  meteen bij het zien van dit exemplaar van het aloude blad dat van vrolijk provoceren zijn huisstijl heeft gemaakt. Deze appreciatie vloekt nochtans met de talrijke afwijzende, zure reacties op Facebook bij deze woorden en deze burleske karikatuur. Dan te bedenken dat mijn positieve oordeel over ‘s mans klimaatervaring er voor mij komt na bijna alle klimaatmarsen in 2019 en 2020 mee te maken!

Wil u kunnen genieten van de populaire (en bij anderen onpopulaire) man? Belangrijker: wil u een laagje aangegroeide krenterigheid, kruideniersmentaliteit of klaagneigingen achter u laten? Lees dan verder. Hoe kan ik in ‘s hemelsnaam dat beeld, dit schreeuwerige, onjuiste Humo- bericht positief waarderen? Want balorig en ferme grootspraak is het wel, wat die man nu weer uit de bek laat rollen.

Wel… Herinner u de reële kans dat binnen dit en een paar jaren een zwerm atoombommen op ons dak valt. Zie mijn vorige blog. Stop dat akelige Feit niet weg. Kijk ernaar. Dit te doen, relativeert potentieel zeer veel! De vernietiging van onze wereld door waterstofbommen is ongetwijfeld het allergrootste gevaar dat ons als tijdgenoten bedreigt.

Bedenk dan wat de Soldaat en de filosoof weet uit ervaring of na het nodige denkwerk. “Doodsangst ervaren, dat doet je genieten van wat je hebt!” 😁

“Alleen wat bedreigt wordt,

Kan de mens echt waarderen”

Ik zie een en ander na het vervullen van die denkoefening zo: “Die Jean-Marie toch 😃”. “Goed dat we in de Lage Landen dwarse narren hebben, een paar toch.

– Hij zegt: “Dit is de mooiste zomer van mijn leven?” Natuurlijk! Met zijn ouderdom. Voorlopig is het zijn laatste en het is niet zeker dat er nog een bijkomt!
😃🤣😇

Wie vaak zuur reageert, is onze menselijke sterfelijkheid wellicht vergeten.

 

-Persoonlijk bedenk ik dit: mooi toch, dat hij geniet van het hier en nu, zeker in deze massief onzekere tijden.

-En mooi, hoe hij zijn lichtjes absurde, piekende Levenslust gul wenst te delen. Al enkele decennia lang intussen.

& Misschien is die man wel zo veerkrachtig en trots en luid geworden, na veel “af te zien”.
Voor een budoka met vechtlust zou dat kunnen, van zijn persoonlijke geschiedenis weet ik niets, maar het feit laat zich raden.

Laten we nog iets doen, wijzelf: altijd nastreven onze “buren” te “kennen”.
Hen zien in hun heel particuliere geschiedenis. Dat bevordert de verdraagzaamheid.

” De wijze indiaan zegt: voor je een veroordeling over jouw broeder uitspreekt, ga honderd mijl in zijn mocassins”

Laten we vooral deze les leren:

Lot en God zijn hartgrondig te vrezen.

Wanneer we dit huzarenstukje kunnen realiseren, laten we onszelf gek genoeg juist toe lichtvoetiger door de dagen te fietsen. Dan vallen veel kleinzerige zorgen weg. “Our petty concerns”, zoals de begenadigde observator van de mens Barack Obama het noemde.

Het ervaren van één welbepaalde en reuzegrote angst, heeft het heilzame bij-effect dat de kleine dagelijkse angsten onbenullig worden en wegvallen.

Je gaat hierdoor meer rechtop, meer geworteld, stabieler, rustiger en grootmoediger in het leven staan.

Vergis u niet, dit is geen nieuwerwetse idee. “De vreze Gods” was eeuwenlang een gekend concept, een aanrader in kringen van kluizenaars, bisschoppen en heiligen. Misschien niet onterecht. Misschien zijn wij het, pogend zulke trotse en zelfstandige tijdgenoten,  die iets moois en krachtig kwijt raakten, vergaten. Mooi toch, dat de kernkoppen ons aan essentie mogen herinneren.

Of het bij u ook zo zal werken, beste lezer, weet ik natuurlijk niet, maar het is bij het schrijven en naar het Engels vertalen van volgend stuk dat ik persoonlijk (uiteindelijk) in heftig  contact mocht komen met mijn grootste angst. Het is niet de traditioneel-christelijke grote angst, maar wellicht werkt het bij u als tijdgenoot. U kunt de redenering volgen in de vorige blog over het grootste gevaar dat de mensheid tegenwoordig bedreigt:

Oorlog zal altijd tot het fatum van de mensheid behoren. Wat kan de rol zijn van Liefde, God en… de H-bom?