Dit is een tactiek die al eerder geprobeer werd maar minder goed aansloeg. Ik herinner me in de tijd op Tumblr dat als je wat te progressief was voor het algemene publiek van die website, je werd gelabeld als “social justice warrior”. Het was spottend bedoeld maar het werkte niet zo heel goed. Want de titel “social justice warrior” was nu niet bepaald een echte belediging en de mensen die die term gebruikte om anderen aan te vallen, verraadde zichzelf iemand die dus dingen dacht en schreef die eigenlijk sociaal gezien niet ok waren.

Er is ook zo’n poging geweest met cultuurmarxisme. Alles wat ook maar rook naar progressiviteit, was cultuurmarxisme. Een poging om via cultuur en politieke correctheid het marxisme te verspreiden.  De term is zo troebel geworden omdat er enerzijds geen progressief denker zichzelf ooit cultuurmarxist noemde en omdat er lukraak mensen worden aangeduid die duidelijk geen marxisme promoten maar wel progressief uit de hoek komen, zoals George Soros. De term cultuurmarxisme is voor de gewone twitteraar te complex om te gebruiken maar heren als Anders Breivik en Brenton Tarrant gebruiken hem wel in hun manifests. De alt-right beweging gooit de term ook heel graag in het rond. We hebben hem ook al gevonden bij Theo Francken, Dries Van Langenhove, en Sam Van Rooy.

Stay woke

“Social justice warrior” en cultuurmarxisme zijn beiden door rechtse conservatieven in ‘t leven geroepen om progressieve meningen aan te vallen. Zo moest er niet op de inhoud worden ingegaan en konden ze valselijk de schouders lichten alsof de progressieve mening automatisch te ver gedreven politieke correctheid zou zijn. Stopwoorden voor een debat. Woke daarentegen is een progressieve term. Het dook als eerste op in 1938 toen Lead Belly een lied schreef over de 9 Afro-Amerikaanse jongeren die vals beschuldigd werden van de verkrachting van een blanke vrouw. In de tekst van het lied riep hij op voorzichtig te zijn en wakker te blijven. De echte popularisatie van de term gebeurde pas in 2008 toen Erykah Badu het nummer Master Teacher uitbracht. In het refrein zingt ze meermaals I Stay Woke. Het was specifiek bedoeld om aan te geven dat je als Afro-Amerikaanse burger de ogen moest openhouden voor racisme. De dood van Michael Brown en de BLM-beweging hebben de term alleen maar doen groeien in kracht. Natuurlijk pikte ook tegenstanders die term op en gingen hem spottend gebruiken. Opnieuw om aan te geven dat het overdreven politieke correctheid zou zijn. En zo werd de term Woke uit de Afro-Amerikaanse gemeenschap, waar hij voor antiracisme stond, gepikt om als denigrerende term te gebruiken voor alles wat niet de kraam van rechts en conservatief past.

Geuzennaam

Als Bart De Wever meent dat woke onze cultuur vernietigt, trekt hij de hele lijn van wat ik nu geschreven heb door tot een enkele stelling. En dat is dat progressief gedachtegoed te politiek correct is waardoor mensen aan zelfcensuur zouden gaan doen en op die manier links gedachtegoed alles overneemt. Maar alles woke noemen dat ingaat tegen een conservatief gedachtegoed maakt ook het debat dood. Zodra elke mening vanuit een progressieve hoek naar boven komt, wordt er niet langer op in gegaan. Ze wordt weggezet als woke en dan hoeft er blijkbaar niet meer gebabbeld te worden. Als je je durft te uiten als iemand doe pro-LGBTQ rechten is, word je gedenigreerd tot een woke iemand en woke mensen, daar valt niet tegen te praten. Of zo laten ze het toch uitschijnen.

Als onze kinderen op TV een aflevering van hun favoriete kinderreeks kijken en ze leren daarin een sociale les, zoals bijvoorbeeld “niemand uitstoten”, “delen is lief”, of “je moet jezelf kunnen zijn”, begrijpen we toch ook allemaal de les? Waarom is het dan plots woke als onze jeugd vraagt om actie te nemen tegen de klimaatverandering? Is dat niet op zijn minst waard om naar te luisteren in plaats van dat weg te schuiven onder een misvormd label? Wanneer onze zwarte medemens duidelijk wilt maken dat Zwarte Piet beledigend overkomt als karikatuur of dat het n-woord iets is dat zij in hun context kunnen gebruiken maar als beledigend uit een witte mond komt, dan mogen we dat niet zomaar wegduwen, maar moeten we daarover een debat kunnen houden. Helaas kan dat niet als de andere kant van het verhaal, zijn verhaal niet langer wil of kan doen en die onkunde wegschuift door het te labelen als woke.

Vanaf heden, zal ik woke als geuzennaam dragen. Ik ben woke. Ik wil bewust wakker zijn voor de sociale bewegingen in onze maatschappij en wereld die het voor iedereen beter maakt. En zelfcensuur bestaat niet. Ik censureer mezelf niet wanneer ik bepaalde dingen niet meer zeg of doe want ik vind het oprecht beter zonder. Niet voor mij alleen maar voor iedereen. Op die manier kan men mij proberen te doen zwijgen, maar het zal mij niet storen. Ik zal er plezier en trots uit scheppen wanneer men mij woke noemt. Dank u om op te merken dat ik wakker ben voor die zaken. Dank u.