Een actieweek waar de jongeren het woord nemen en in actie komen met als einddoel “een positieve verandering voor iedereen in de wijk”. Op zaterdag 12 februari zijn de resultaten van deze projecten voorgesteld en de jongeren kregen de kans om hun vragen rechtstreeks aan de politici te stellen.

Jongeren in actie

Onderweg naar het Bronkstheater ontmoet ik enkele jongeren die straks het woord zullen nemen. Van zenuwachtigheid is er niets te bespeuren, alleen maar trots en vooral veel opwinding. Wat zij vooral ‘cool’ vinden is het feit dat de ideeën van henzelf mochten komen. Twee van de jochies, die duidelijk minder geïnteresseerd zijn in ideeën bedenken, vertellen hoe spannend het was om samen actie te voeren.

“Het is een heel ander gevoel dat je krijgt als je op straat komt om actie te voeren voor je eigen wijk. Je komt in dezelfde straten waar je dagelijks rondloopt, maar deze keer voel je de kriebels in je buik als de mensen op de straat je serieus nemen”, zegt een van de jongeren, die wat ouder lijkt dan de rest.

Het is broeierig druk in de verschillende locaties waar projecten van de actieweek aan het publiek worden voorgesteld. Waar de kinderen en de jongeren vooral naar uitkijken, is de voorstelling van de reportage van de acties. Maar eerst is het woord aan de ambassadeur/ambassadrice van elke groep. Ze maken nog maar eens duidelijk aan de politici in de zaal dat zij hopen dat hun acties gehoor zullen krijgen. Ze lijken van plan om door te gaan met hun acties tot dat hun eisen zijn ingewilligd.

Weten wat ze eisen

De acties van deze kinderen en jongeren hebben veel meer indruk op mij gemaakt dan tientallen acties van de afgelopen maanden over de politieke impasse in België. Deze jongeren weten wat ze eisen. Ze vragen dat de snelheidsduivels in hun wijken gebannen worden; dat de drugdealers en gebruikers uit hun metrostation verdwijnen; dat er een einde komt aan de overbevolkte klassen; dat zij kunnen fietsen zonder gevaar; dat hun buurten proper blijven; maar ook thema’s zoals racisme en de problematiek van de daklozen worden aangekaart.

In de beelden van de reportage, maar ook met de aanwezigheid van tientallen jongeren in de grote zaal van het Bronkstheater, tonen deze Brusselse jongeren een andere kant die veel te weinig aan bod komt.

Ze tonen dat media, politici en doemdenkers in foute, stereotype en clichématige beelden vastzitten wat betreft Brusselse jongeren.

Wie op een of andere manier met jongeren in Brussel heeft gewerkt of de Brusselse jeugd kent, weet dat de marginale stigmatisering die de ronde doet niet strookt met de overgrote meerderheid van de Brusselse jongeren.

En toch, ondanks al het werk dat geleverd wordt, blijft het moeilijk om te laten zien dat onze kinderen en jongeren veel in hun mars hebben.

Een betere toekomst

Bijna 180 jongeren hebben deelgenomen aan deze acties. Ze geven ons een signaal dat duidelijk is: ze willen betere wijken en een beter leven. Het is belangrijk om naar hun stem te luisteren en ons best te doen om echte kansen aan deze jongeren te bieden. Kansen die de meerderheid van deze jongeren vandaag niet krijgt.

De harde cijfers van onderwijs, huisvesting, arbeidsmarkt en armoede zijn hier het bewijs van. Die cijfers ga ik niet naar boven halen, niet omdat we die realiteit moeten ontkennen, maar omdat we soms ook de positieve kant moeten laten zien.

De positieve kant van Brussel zijn deze kinderen en jongeren die opstaan en zich inzetten voor hun gemeenschap en voor hun stad. Ze voeren actie in wijken die zo erg gestigmatiseerd zijn dat je die nog niet eens durft te bezoeken, laat staan daar te gaan wonen. Deze jongeren wonen in deze wijken en engageren zich voor een betere toekomst, hier en nu.

De jongeren hebben een aanzet gegeven. Het is aan ons en de politici om hierop te reageren en samen met deze kinderen en jongeren in actie te schieten voor een stad die meer kansen en betere leefomstandigheden aan alle Brusselaars biedt. En die vooral onze kinderen en jongeren toekomstperspectieven reikt.

Bleri Lleshi

Bleri Lleshi is een Brusselse filosoof en co-auteur van het boek Identiteit en Interculturaliteit. Identiteitsconstructie bij jongeren in Brussel (2010), uitgegeven bij VUBPress