In theorie hebben vrouwen en mannen in België dezelfde rechten, in de praktijk is het een heel ander verhaal. Want vandaag blijkt dat:

1. Vrouwen 23,8% minder verdienen dan mannen op jaarbasis. 68% van de personen die aan het minimumloon werken, zijn vrouwen. De Wet van 1996, die de loonsverhogingen aan banden legt onder het mom van de vrijwaring van het concurrentievermogen, en die vaak voorwerp van bespreking is tijdens de IPA-onderhandelingen, verarmt de werknemers, en de vrouwelijke in het bijzonder. Deze wet dient in vraag gesteld.

2. Het gemiddelde vrouwenpensioen bedraagt slechts 882€/maand en ligt een derde lager dan het mannenpensioen. Dit kan onder meer worden verklaard door de ontrafeling van de pensioenen maar ook door tal van ongelijkheden die vrouwen tijdens hun loopbaan ondergaan; deeltijdwerk (nagenoeg 45% van de vrouwen), discriminatie, meer precaire contracten, …

3. Ze vormen de meerderheid in de eerstelijnsberoepen: ziekenhuizen (80%), dienstenchequesector (96%), crèches (96%), schoonmaak, woonzorgcentra (88%), handel (60%). De vrouwen zijn erin geslaagd om ons door deze crisis te loodsen, evenwel in onaanvaardbare omstandigheden (te lage lonen, zware fysieke en psychische  arbeidsomstandigheden, onredelijke arbeidsuren).

4. De gebrekkige financiering van de openbare diensten en de verenigingen versterkt ook de ongelijkheden. De onderfinanciering van de openbare diensten en de non-profit benadeelt de werkneemsters (die de meerderheid in de sector vormen), evenals de kwaliteit van de dienstverlening voor de gebruikers. Wanneer er gebrek is aan collectieve diensten springen vrouwen in, ten nadele van hun carrière, inkomens of gezondheid (bv.: crèches)

5. Vrouwen zonder papieren zijn de precairste mensen maar nemen veel taken voor hun rekening die nodig zijn voor het goed functioneren van de maatschappij (kinderopvang, ouderenzorg, zorgkundigen, enz.). Door het gebrek aan een statuut is het niet mogelijk om in degelijke omstandigheden te werken, noch tot onze sociale zekerheid bij te dragen, noch hun talenten en vaardigheden volledig in te zetten ten dienste van onze maatschappij.

Het ACV zet zich in opdat alle vrouwen toegang zouden krijgen tot kwalitatieve banen, evenals waardige lonen en pensioenen, en dit middels collectieve en solidaire oplossingen.