Iedereen was verbaasd hoe mensen, die opgesloten waren in de Gazastrook uitbraken uit deze belegering en open gevangenis. Hoe ze kazernes, politieposten en checkpoint overnamen, het was allemaal goed bestudeerd en voorbereid. Maar toen werden ook wij getroffen in onze ziel, in onze diep menselijke gevoelens als er burgers neergeknald werden en er honderden slachtoffers vielen. Respect voor verzet is één ding, burgers doden is een andere zaak.
Maar hoe is dat allemaal zover kunnen komen?
De Gazastrook, de openluchtgevangenis bestaat al 16 jaar. Mensen moeten er zoeken hoe ze kunnen overleven, met enkele uren elektriciteit per dag, het water dat beschikbaar is, is niet goed als drinkbaar water. Vele werklozen, geen toekomst of hoop en met het grootste cijfer aan zelfmoorden.
Nelson Mandela sprak in 1999 in de Gazastrook: Dat een onderdrukt volk de methode van verzet kiest volgens de actie van de onderdrukker of bezetter. Als deze vreedzame middelen gebruikt, zullen de onderdrukten nooit hun toevlucht nemen tot geweld. Wanneer de onderdrukker geweld gebruikt, hebben de onderdrukten geen andere keuze dan ook geweld te gebruiken.
De geschiedenis van het Palestijnse verzet laat ons zien dat dit correct is.
Oorlog 1948-49: 78 % van Palestina werd gestolen door zionistische terreurorganisaties, en een klein miljoen Palestijnen werden verdreven uit hun huizen, steden en dorpen met terreur en geweld. Velen van die verdreven Palestijnen wonen ook vandaag nog in de vluchtelingenkampen in de Gazastrook, Westbank en omliggende Arabische landen.
In 1968 was Arafat bereid zijn land te delen met de Israëli’s in een land met gelijke rechten voor joden, moslims en christenen. Israël wilde dit niet, omdat ze een ‘zuiver’ joodse staat wilde. Blijkbaar vandaag de dag ook nog steeds.
Om Arafat te kelderen heeft Israël in de jaren tachtig geholpen aan het ontstaan en groeien van Hamas door financiële stromen toe te laten. Hamas is de creatie van Israël.
De eerste Intifadah was een opstand zonder geweld, zonder wapens. Burgerlijke ongehoorzaamheid, sluiten van winkels, stakingen en betogingen of manifestaties. Alleen stenen als wapen tegen de bezetter. Israël heeft dit onderdrukt en wilde geen vrede.
Begin jaren negentig kwamen er de zogenaamde vredesonderhandelingen om samen aan tafel de plannen uit te werken om tot een vredig samenleven te komen tussen Israëli’s en Palestijnen. Maar Israël weigerde hier constructief aan mee te werken. Stilaan werd de Israëlische bezetter gewelddadiger, de repressies heviger, de kolonisatie van Palestijnse land groeide als een kankergezwel in de mooie natuur van Palestina. Militaire wetten zorgden voor terreur en angst onder de Palestijnse bevolking.
1993, nog vòòr de eerste zelfmoordaanslag in Israël werd de Gazastrook volledig afgesloten met een hek onder stroom. De bedoeling was toen al het leven van de mensen in de Gazastrook zo moeilijk te maken dat ze zouden vertrekken of indien ze bleven, ze nog enkel zouden zoeken om te overleven en geen verzet meer zouden plegen tegen de bezetting.
Zelfmoordaanslagen brachten voor het eerst geweld en angst onder Israëlische bevolking. Terwijl de angst en terreur dagelijkse kost was en is voor de Palestijnen onder de gewelddadige militaire bezetting.
Een tweede maal kwam het Palestijnse volk in opstand, de tweede Intifada, waar ze wel wapens gebruikten. Maar de repressies van de Israëlische bezetter werden ook gewelddadiger.
In 2002 werden de PLO kantoren in alle Palestijnse steden opgeblazen en Arafat leefde verschillende jaren in zijn belegerd kantoor tot hij werd vergiftigd.
De apartheidsmuur werd gebouwd op Palestijns gebied, waardoor de kolonies sterker bij Israël aanleunden; checkpoints verhinderden de bewegingsmogelijkheden van de Palestijnse burgerbevolking en met de ‘apartheidswegen’ werd een heel netwerk uitgebouwd van Apartheid. Met de natiewet van 2018, moet de suprematie van het joodse volk in Israël duidelijk worden voor iedereen.
De Israëlische bevolking wordt opgevoed met haat voor de Palestijnen (zie https://palestinasolidariteit.be/aiovg_videos/palestine-in-israeli-school-books-nurit-peled-elhanan/); kolonisten vallen bijna dagelijks de Palestijnen aan, beschermd door het leger.
De Palestijnse kinderen in de Gazastrook die geboren werden begin 2000 hebben de terreur en doodsangst van verschillende bombardementen meegemaakt in hun leven: 2008, 2012, 2014, 2021 en vandaag. Het werd dus een uitzichtloze politiek van bezetting. Misschien begrijp je dat dit onhoudbaar is?
Israël, dat herhaaldelijk werd veroordeeld door de VN, weigert, sinds zijn ontstaan in 1949, tientallen VN-resoluties uit te voeren, ook van de VN-Veiligheidsraad. Westerse staten laten dit toe en blijven Israël onvoorwaardelijk steunen. Ze weigeren Israël onder druk te zetten om de mensenrechten te doen respecteren en het internationaal recht uit te oefenen. Integendeel, ze werken ermee samen.
Als Europa en ook onze politici werkelijk een oplossing wil via een vreedzame weg, moet het alle geweld afkeuren, ook de gewelddadige Israëlische bezetting en Israël dwingen het internationaal recht uit te voeren, de mensenrechten te respecteren en te stoppen met racistische wetten en apartheid.
Politici, opent je ogen: blijf je een staat steunen die zich als ‘normaal’ voordoet, maar in de realiteit
- alle internationale wetten naast zich neerlegt,
- de mensenrechten langdurig en brutaal schendt,
- jarenlang geen vrede wilt en
- alleen maar gans Palestina wilt en de Palestijnen verdrijft, vermoordt of als ‘menselijke dieren’ behandelt
- een extreem-rechtse regering die fascistisch wordt
- Blijf je die staat steunen?
Waarom maak je een verschil tussen de steun tegen de bezetting in Oekraïne en deze in Palestina? In Oekraïne worden wapens en vliegtuigen geleverd aan het verzet; in Palestina onvoorwaardelijke steun aan de bezetter.
Journalisten, blijf je het woord en de duiding laten geven door de bezetter? Met Oekraïne gebeurt dat blijkbaar niet!
Kom je op voor een rechtvaardige en duurzame vrede voor Israëli’s en Palestijnen op basis van internationaal recht en ‘onze waarden”?
