De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De zin van mijn leven
Tijdingen oostende -

De zin van mijn leven

maandag 11 februari 2013 11:01
Spread the love

Is het een vraag? Ik poog het te formuleren: Wat is de diepste zin van leven?

Of de diepste beweegreden?

Zoals Paul Verhaeghe het stelt, is onze eerste identiteit die van onze ouders en onmiddellijke omgeving. Wij zijn steeds aangewakkerd geweest de heel fundamentele vragen te stellen: Wat, Waarom, en Waartoe. Ook: Hoe komt het?

Maar terzelfdertijd ook het zeer dringende geloof, hoop en Liefde vanuit de boodschap van Jezus. In veel geringere mate kerk en dergelijke.

Bij onze vroege herinneringen behoort het verhaal dat wij thuisbrachten over Adam en Eva en de zondeval. De reactie van Vader was: “geloof je dat zelf?”..

Dat is de basis gebleven. Verhaaltjes kunnen leuk zijn maar moeten niet geloofd worden. Veel veel later leerden we over het ontstaan van de mens(heid).

Wetenschap heeft ons steeds gevoed op velerlei vlakken. Maar het hoopvol verwachten ook van een leven over de dood heen is steeds meegegroeid. Bij het sterven van Godelinda (mijn echtgenote, °1942 – †1992) was het de enige diepe troost: Wij zouden ooit overheen de dood elkaar weer vinden. Naïef allicht maar toch een diepe verwachting en een ultieme troost. Zoals St. Paulus schrijft in zijn 13[de] hoofdstuk: “de grootste echter is de Liefde”. Geloven is allicht belangrijk maar de Liefde doet ons hopen.

Alle kennis zal ophouden maar de hoop doet ons leven en beminnen.

Bij geloof hoort altijd twijfel. Ook dat leert ons ons leven, maar ook de wetenschappelijke zoektocht leert ons dat.

Geen geloof zonder twijfel. Zelfs het verhaal van Jezus baart twijfel.

Steeds is alles relatief. Zelfs de Liefde.

En toch is er veel dat ons overstijgt, boven ons begrijpen uittorent.

God is ook zoiets wat ons begrijpen overstijgt. Anderzijds ervaren wij onszelf als klein en beperkt. Zo beperkt, zomaar een kleine schakel in een lange keten van evolutie.

Mens zijn groeit door bescheidenheid. Wij zijn stuk voor stuk zo beperkt, zo gering. Al zijn wijzelf steeds het middelpunt van ons leven en van onze ervaring. Maar zo onmachtig.

Zelfs met onze vermogens van Liefde en Hoop. Geloven is moeilijk. Het is een sprong in het onbekende. Maar het kan ook temidden van alles een soort zekerheid zijn. En toch een keuze.

Het is een geruststelling dat God Liefde is en aanwakkert om te beminnen, niet alleen onze geliefden maar ook de andere mensen en het leven. Want het leven is toch het doel en de oorsprong van de Schepping.

Wij zijn rentmeesters van die Schepping en van het leven. Het is een grote verantwoordelijkheid waar wij deel van zijn. Wij verwachten een leven over de dood heen. Wij zijn ook verantwoordelijk voor ons leven, voor onze hoop en verwachting. Maar ook voor onze keuzen. Wij zijn zo klein en zo onbeduidend maar toch verantwoordelijk.

Is dat de ultieme vraag van ons leven?

Zo helpe ons de God van de Liefde.

Stefaan Lievens, Oostende

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!