Afgelopen zaterdag namen 1.200 actievoerders deel aan de geweldloze actie van Code Rood in Antwerpen en Luik waarbij ze succevol de luchthaven van Deurne en het depot van Alibaba stillegden. De eis van Code Rood: een verbod op privéjets, een einde aan de subsidiëring van luchthavens en meer investeringen in openbaar vervoer. Nog voor deze vreedzame actievoerders enige wet overtraden, werden ze door massaal aanwezige politie – vaak met geweld – tegengehouden.[1] Ongeveer 460 mensen werden van hun vrijheid beroofd zonder dat ze enige wet overtraden, zo’n 150 onder hen hadden zelfs nog geen stap op de openbare weg gezet.
“Het politiegeweld en wangedrag tegen vreedzame demonstranten hakt diep in op ons recht op protest en onze democratie”, zegt Ruth-Marie Henckes van Code Rood. “In tegenstelling tot de politie, bleven onze actievoerders ten allen tijde geweldloos. Het was moeilijk je te ontdoen van de indruk dat agenten instructies hadden gekregen om activisten hardhandig aan te pakken. Die rotte appels stralen af op de agenten die arrestanten wel correct behandeld hebben. Tegelijkertijd beseffen we ook dat niet-witte mensen zo’n politiegeweld en intimidatie dagdagelijks meemaken. Of je het nu met ons eens bent of niet, in een rechtsstaat hebben arrestanten recht op voedsel, water, medische hulp en juridische informatie. Dat zijn, in tegenstelling tot de privéjets die de politie beschermde, basisrechten. En die zijn keer op keer geweigerd.”
Een selectie van de vele verhalen die Code Rood bereiken:
- Een actievoerder heeft een gebroken arm en gebroken vingers door de wapenstok van de politie in Antwerpen; hij werd geopereerd en is drie maanden werkonbekwaam.
- Ook in Luik brak iemand de arm door het optreden van de politie. Nadat deze persoon het had uitgeschreeuwd van de pijn werd ze door een politie-agent verteld dat ze ook met een gebroken arm wel zou kunnen wandelen.
- Mensen in de cel werd de toegang tot levensnoodzakelijke medicijnen ontzegd, zelfs na herhaaldelijk aandringen: insuline, hormonen, astmapuffer, antidepressiva.
- Mensen die pepperspray in de ogen kregen, werden niet behandeld in de cel. Het Comité P beschreef eerder al de problematiek van het gebruik van pepperspray in het kader van burgerlijke ongehoorzaamheid als problematisch.
- Vragen om medische bijstand werden genegeerd, terwijl elke arrestant daar recht op heeft.
Enkele legal observers, mensen die de actie observeerden en dus niet deelnamen, getuigden eerder al in de media over hun ervaringen. Zo werd de voorzitter van de Franstalige Mensenrechtenliga gearresteerd en een parlementslid van Groen sprak over disproportioneel geweld tegen hem.
Ook journalist Vincent Kanté overweegt ook om bij Comité P. In zijn reportage over Code Rood is te zien hoe hij, hoewel duidelijk herkenbaar als lid van de pers, hard werd aangepakt door de politie.[2]
Volgende stappen
De klachten die nu bij Comité P worden ingediend vormen slechts het topje van de ijsberg. Code Rood bekijkt samen met de getroffen actievoerders en hun advocaten of er ook klacht zal worden ingediend bij de Algemene Inspectie en bij het gerecht.
Noten:
[1] We hebben een verzameling beelden die het politiegeweld aantonen. Gelieve contact met ons op te nemen indien u toegang wil tot deze beelden. U kan deze beelden vrij gebruiken, mits u ervoor zorgt dat de activisten onherkenbaar in beeld zijn.
[2] De reportage is hier te bekijken, het fragment waarin Kanté wordt aangepakt start vanaf 9:00: https://www.youtube.com/watch?
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
