Het is de dag van vandaag, zowel in rechtse als links kringen ‘bon ton’ om, zo niet volledig, dan toch genuanceerd antiwesters, en vooral anti-Amerikaans te zijn. Bij vrijwel alles waar tegenwoordig, zowel Rusland, China, Iran, als Islamitische, en Afrikaanse landen, in conflict komen met ‘het Westen’ in het algemeen, en de Verenigde Staten in het bijzonder, legt men de nadruk op de oorzakelijke verbanden van de betrokken conflicten.

Zo dus ook m.b.t. de huidige Oekraïens -Russische oorlog, welke in hoofdzaak het gevolg zou zijn van de Westerse ‘woordbreuk’, waarbij zij haar ‘belofte’ om, na de teloorgang van de Sovjet-Unie, niet over te gaan tot uitbreiding van het NAVO-grondgebied tot de Russische grenzen.

Dat men daarbij de feitelijkheid negeert, dat het hier niet om een verdragsrechtelijke overeenkomst ging maar de interpreteerbare belofte van enkele staatshoofden, welke staatrechtelijk geen verdragen kunnen afsluiten die betrekking hebben op een organisatie waarvan zij lid zijn, zonder daar een mandaat van de andere leden. Om nog maar te zwijgen van het internationaal recht van elke land om autonoom zijn eigen veiligheid overeenkomst af te sluiten.

Bovendien bleek de vrees van de voormalige SU-satellietstaten voor Rusland, na de inval door dat land, van hun buurlanden, Georgië en Oekraïne, meer dan terecht.

Afgezien van dat alles, is er de feitelijkheid dat Rusland zijn buurland Oekraïne in februari 2022 is binnengevallen, en 27% van het grondgebied heeft bezet en heeft geannexeerd, en verder reeds anderhalf jaar de rest van de grote Oekraïense steden bombardeert.

Gezien, noch Oekraïne, noch om het even welk NAVO-land, vooraf één enkel schot naar of op Russisch grondgebied heeft gelost, is daar geen enkele verantwoording daarvoor te vinden, laat staan dat men het feit dat de Oost-Europese landen, na de val van de SU, uit vrees voor de Russische beer, tot de NAVO zijn toegetreden, als ‘provocatie’ zou kunnen zien.

Zowel het VN-charter, en allerhande verdragen, welke na WOI en II het levenslicht zagen, zijn reeds lang door de werkelijkheid achterhaald, niet in het minst op en door de interpreteerbaarheid ervan.
Wie de werkelijkheid toetst aan die grotendeels ‘Wishful Thinking’ documenten doet aan luchtfietserij.

ik maak enkel vaststellingen. De oorzakelijke verbanden, welke op hun beurt dan weer gevolgen zijn van andere oorzaken, waar trouwens verschillende waarheden, halve waarheden, veronderstellingen én interpretaties bij meespelen, veranderen niets aan de feitelijkheden van vandaag.

Tot zover mijn bijdrage bij de ondraaglijke lichtheid van de discussie over het wereldgebeuren.