Willekeurige schietpartijen op Israëliërs door Hamas en andere Palestijnse verzetsorganisaties, ontvoering van burgers, een spervuur van raketten op Israël, drone-aanvallen op diverse doelen, van tanks tot geautomatiseerde mitrailleursnesten, dat is de vertrouwde taal van de Israëlische bezetter.

Israël heeft deze met bloed doordrenkte taal van geweld tegen de Palestijnen gesproken sinds de zionistische milities meer dan 78 procent van het historische Palestina in beslag namen, ongeveer 530 Palestijnse dorpen en steden verwoestten en ongeveer 15.000 Palestijnen doodden in meer dan 70 bloedbaden.

Ongeveer 750.000 Palestijnen werden tussen 1947 en 1949 etnisch gezuiverd om in 1948 de staat Israël te creëren.

Het antwoord van Israël op deze gewapende invallen zal een genocidale aanval op Gaza zijn. Israël zal voor elke gedode Israëliër tientallen Palestijnen doden. Honderden Palestijnen zijn al omgekomen bij Israëlische luchtaanvallen sinds de lancering van ‘Operatie Al-Aqsa Flood’ op zaterdagochtend 7 oktober, waarbij minstens 700 Israëli’s om het leven kwamen (ondertussen is het dodenaantal langs Israëlische zijde opgelopen tot minstens 1300, nvdr).

Ongeveer 750.000 Palestijnen werden tussen 1947 en 1949 etnisch gezuiverd om de staat Israël te creëren

Premier Benjamin Netanyahu waarschuwde de Palestijnen in Gaza zondag om “nu te vertrekken”, omdat Israël “alle schuilplaatsen van Hamas in puin gaat veranderen”.

Maar waar moeten de Palestijnen in Gaza heen? Israël en Egypte blokkeren de landgrenzen. Er is geen uitgang via de lucht of over zee, want die worden gecontroleerd door Israël.

Chris Hedges. Foto: Joe Friendly, Wikimedia Commons / CC BY 3.0

De collectieve vergelding tegen onschuldigen is een bekende tactiek die door koloniale heersers wordt toegepast. Wij (de Verenigde Staten, nvdr) gebruikten het tegen indianen en later in de Filippijnen en Vietnam. De Duitsers gebruikten het tegen de Herero en Namaqua in Namibië .

De Britten in Kenia en Maleisië. De nazi’s gebruikten het in de gebieden die zij bezetten in de Sovjet-Unie, Oost- en Midden-Europa. Israël volgt hetzelfde draaiboek.

Dood voor dood. Wreedheid voor wreedheid. Maar het is altijd de bezetter die deze macabere dans op gang brengt en stapels lijken ruilt voor hogere stapels lijken.

Het is altijd de bezetter die de macabere dans op gang brengt en stapels lijken ruilt voor hogere stapels lijken

Dit schrijf ik niet met de bedoeling om de oorlogsmisdaden van beide partijen te verdedigen. Het is niet om je te verheugen over de aanvallen. Ik heb genoeg geweld gezien in de door Israël bezette gebieden, waar ik zeven jaar lang verslag heb gedaan van het conflict, om geweld te verafschuwen. Maar dit is de bekende ontknoping van alle kolonistenprojecten.

Regimes die door geweld in het leven zijn geroepen en in stand worden gehouden, veroorzaken geweld. De Haïtiaanse bevrijdingsoorlog, de Mau Mau in Kenia, het Afrikaans Nationaal Congres in Zuid-Afrika, deze opstanden slaagden niet altijd, maar volgden een bekend patroon.

De Palestijnen hebben, net als alle gekoloniseerde volkeren, volgens het internationaal recht het recht op gewapend verzet.

Israël heeft nooit enig belang gehad bij een rechtvaardige regeling met de Palestijnen. Het heeft een apartheidsstaat opgebouwd en heeft gestaag steeds grotere stukken Palestijns land geabsorbeerd in een slow motion-campagne van etnische zuivering. Het veranderde Gaza in 2007 in de grootste openluchtgevangenis ter wereld.

Israël heeft een apartheidsstaat opgebouwd en Palestijns land geabsorbeerd in een slow motion-campagne van etnische zuivering

Wat verwacht Israël, of de wereldgemeenschap? Van de 2,3 miljoen mensen van Gaza, is de helft werkloos. Ze worden al 16 jaar lang gevangen gehouden in een van de dichtstbevolkte plekken ter wereld. De inwoners, waarvan de helft kinderen zijn, moeten leven van een bestaansminimum. Ze worden beroofd van medische basisvoorzieningen, voedsel, water en elektriciteit.

Aanvalsvliegtuigen, artillerie, tanks, raketten, marinekanonnen en infanterie-eenheden worden ingezet om willekeurig ongewapende burgers af te slachten. Hoe kun je dan geen gewelddadige reactie verwachten?

Israël voert momenteel golven van luchtaanvallen uit op Gaza, bereidt een grondinvasie voor en heeft de stroom naar Gaza afgesloten, die doorgaans slechts twee tot vier uur per dag werkt.

Veel van de verzetsstrijders die in Israël infiltreerden wisten ongetwijfeld dat ze zouden worden gedood. Maar net als verzetsstrijders in andere bevrijdingsoorlogen besloten ze dat als ze niet konden kiezen hoe ze zouden leven, ze zouden kiezen hoe ze zouden sterven.

Ik was goed bevriend met Alina Margolis-Edelman die deel uitmaakte van het gewapende verzet in de opstand in het getto van Warschau tijdens de Tweede Wereldoorlog. Haar echtgenoot, Marek Edelman, was de plaatsvervangend commandant van de opstand en de enige leider die de oorlog overleefde.

Palestijnse verzetsstrijders besloten dat als ze niet konden kiezen hoe ze zouden leven, ze zouden kiezen hoe ze zouden sterven

De nazi’s hadden 400.000 Poolse joden opgesloten in het getto van Warschau. De gevangen Joden stierven met duizenden, door honger, ziekte en willekeurig geweld. Toen de nazi’s de overgebleven Joden naar de vernietigingskampen begonnen te vervoeren, vochten de verzetsstrijders terug. Niemand verwachtte dat hij zou overleven.

Edelman veroordeelde na de oorlog het zionisme als een racistische ideologie die werd gebruikt om de diefstal van Palestijns land te rechtvaardigen. Hij koos de kant van de Palestijnen, steunde hun gewapend verzet en had regelmatig ontmoetingen met Palestijnse leiders. Hij protesteerde tegen de Israëlische toe-eigening van de Holocaust om de onderdrukking van het Palestijnse volk te rechtvaardigen.

Terwijl Israël zich tegoed deed aan de mythologie van de opstand in het getto, behandelde het de enige overlevende leider van de opstand, die weigerde Polen te verlaten, als een paria. Edelman begreep dat de les van de Holocaust en de opstand in het getto niet was dat joden moreel superieur of eeuwige slachtoffers zijn.

Geschiedenis, zei Edelman, is van iedereen. De onderdrukten, inclusief de Palestijnen, hadden het recht om te vechten voor gelijkheid, waardigheid en vrijheid.

Edelman protesteerde tegen de Israëlische toe-eigening van de Holocaust om de onderdrukking van het Palestijnse volk te rechtvaardigen

“Jood zijn betekent altijd bij de onderdrukten zijn en nooit bij de onderdrukkers”, zei Edelman.

De opstand in Warschau heeft de Palestijnen lange tijd geïnspireerd. Vertegenwoordigers van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) legden bij de jaarlijkse herdenking van de opstand in Polen een krans bij het monument in het getto van Warschau.

Hoe meer geweld de kolonisator gebruikt om de mensen die onder bezetting leven te onderwerpen, hoe meer hij zichzelf in een monster verandert. De huidige regering van Israël wordt bevolkt door Joodse extremisten, fanatieke zionisten en religieuze dwepers die de Israëlische democratie ontmantelen en oproepen tot de grootschalige verdrijving of moord op Palestijnen, inclusief degenen die in Israël wonen.

De Israëlische filosoof Yeshayahu Leibowitz, die Isiah Berlin ‘het geweten van Israël’ noemde, waarschuwde dat als Israël kerk en staat niet zou scheiden, dit zou leiden tot een corrupt rabbinaat dat het jodendom tot een fascistische cultus zou veranderen.

“Religieus nationalisme is voor religie wat het nationaal-socialisme was voor het socialisme”, zei Leibowitz, die in 1994 stierf.

Hoe meer geweld de kolonisator gebruikt om de mensen die onder bezetting leven te onderwerpen, hoe meer hij zichzelf in een monster verandert

Hij begreep dat de blinde verering van het leger, vooral na de oorlog van 1967, waarbij de Egyptische Sinaï, Gaza, de Westelijke Jordaanoever (inclusief Oost-Jeruzalem) en de Syrische Golanhoogten werden veroverd, gevaarlijk was en zou leiden tot de uiteindelijke vernietiging van Israël, samen met enige hoop op democratie.

“Onze situatie zal verslechteren tot die van een tweede Vietnam, tot een oorlog die voortdurend escaleert zonder uitzicht op een uiteindelijke oplossing”, waarschuwde hij.

Hij voorzag dat “de Arabieren de werkende mensen zouden zijn en de Joden de bestuurders, inspecteurs, ambtenaren en politie – voornamelijk de geheime politie. Een staat die regeert over een vijandige bevolking van 1,5 tot 2 miljoen buitenlanders zou noodzakelijkerwijs een staat van de geheime politie worden, met alles wat dit met zich meebrengt voor het onderwijs, de vrijheid van meningsuiting en de democratische instellingen.”

“De corruptie die kenmerkend is voor elk koloniaal regime zou ook in de staat Israël de boventoon voeren. De regering zou enerzijds de Arabische opstand moeten onderdrukken en anderzijds Arabische collaborateurs moeten werven.”

“Er is ook goede reden om te vrezen dat de Israel Defense Force, die tot nu toe een volksleger is geweest, als gevolg van de transformatie in een bezettingsleger zal ontaarden, en dat haar commandanten, die militaire gouverneurs zullen geworden zijn, zullen gelijken op hun collega’s in andere landen.”

Hij zag dat een langdurige bezetting van de Palestijnen onvermijdelijk tot “concentratiekampen” zou leiden.

“Israël,” zei hij, “zou het niet verdienen om te bestaan, en het zal niet de moeite waard zijn om het te behouden.”

Leibowitz zag dat een langdurige bezetting van de Palestijnen onvermijdelijk tot “concentratiekampen” zou leiden

De volgende fase van deze strijd zal een massale campagne van industriële slachtingen in Gaza door Israël zijn, die al is begonnen. Israël is ervan overtuigd dat meer geweld uiteindelijk de Palestijnse aspiraties zullen verpletteren. Israël vergist zich. De terreur die Israël toebrengt, is de terreur die het zal krijgen.

Chris Hedges is auteur, predikant en voormalig journalist bij New York Times.

Dit artikel verscheen eerder op Information Clearing House .