“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 56 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

*  *  *

Wie voor zijn informatie alleen afgaat op de soundbite berichtgeving van de grote mediabedrijven kan niet bevatten hoe het mogelijk is dat in de 21ste eeuw een genocide kan doorgaan zonder dat de wereld ingrijpt.

De vooringenomenheid van de grote media – die devoot de lijn volgen van regeringen en politieke leiders – kan niet langer ontkend worden. De filters die de grote media toepassen worden telkens weer ontmaskerd via sociale media.

De vooringenomen berichtgeving blijkt ondermeer uit woordgebruik. Volgens de BBC werd het meisje Hind ‘dood gevonden’ zonder dat een duidelijke dader wordt aangeduid, terwijl Israëli’s steevast ‘vermoord worden’ mét vermelding van de daders.

Zo kon het gebeuren dat het pleidooi van Zuid-Afrika tegen Israël in het Internationaal Gerechtshof enkel live werd uitgezonden op Al Jazeera en amper werd vermeld in de berichten, terwijl het pleidooi van Israël de volgende dag op alle grote internationale zenders integraal werd uitgezonden met lange commentaren achteraf.

Wie zich alleen op deze media verlaat voor informatie krijgt de perceptie opgedrongen dat dit alles begon op 7 oktober 2023, dat die datum een ‘oorzaak’ is, geen ‘gevolg’.

Kritische journalistiek…

Een flagrant en beschamend voorbeeld van deze vooringenomenheid en de omkering van oorzaak en gevolg kregen kijkers te zien in het VRT-praatprogramma De Afspraak waar de talkshowhost van dienst een vluchtelinge verhoorde – dit was geen interview, maar een ondervraging in een politiecel – die net met haar ouders kon ontsnappen aan de gruwel van Gaza.

Deze host is een briljant acteur die met verve de rol speelt van ‘kritisch journalist’, de zoveelste in een lange rij. Wie denkt dat dit probleem opgelost raakt door selectie van echte journalisten vergist zich. Het probleem is systemisch.

Dergelijke figuren kunnen maar floreren omdat zij doen wat de machthebbers achter de schermen willen dat ze doen. Niemand dwingt hen te doen wat zij doen. Zij kunnen carrière maken omdat zij reeds uit zichzelf de juiste gedachten koesteren. Niet buiten de lijntjes denken is hun succesformule.

VS-politiek commentator Michael Parenti verwoordde zijn mening over de journalisten van zijn land zo: “Een hond die perfect gelukkig is binnen een veilige kring van 9 meter rond zijn hok, heeft geen last van een ketting van 10 meter”.

Hetzelfde kan gezegd worden van de meeste van onze politici. Hun bekwaamheid om de ‘juiste’ dingen te denken is de bepalende factor voor hun carrière. Het politieke systeem van de VS is daar het meest flagrante voorbeeld van, maar met de nodige nuances geldt dit ook hier.

Naast ideologische filters over wat wel en niet past binnen het aanvaardbare kader zijn er ook de economische vereisten. Nieuws moet kort en krachtig zijn, snel begrijpbare soundbites, en vooral de bekende clichés herhalen – wij goed, zij slecht.

Feiten moeten dus zeker niet gekaderd worden in hun bredere context en er mag al helemaal niet gekeken worden naar wat er aan voorafging, naar de oorzaken. Ieder feitje is een oorzaak op zichzelf.

Context en geschiedenis

Daarmee kom ik bij de twee cruciale elementen die ontbreken op onze schermen, in onze dagbladen: context en geschiedenis. Context kan je ook als een deel van de geschiedenis zien, als de hedendaagse geschiedenis, de duiding van wat nu gebeurt.

Gelukkig zijn de tijden voorbij dat de grote media het monopolie hadden over de sluis die bepaalde wat kon passeren als nieuws voor het publiek, ‘the news that’s fit to print’ volgens de New York Times.

Op het internet en op de sociale media passeert heel veel bagger qua leugens, verdraaiingen – dat hebben ze alvast gemeen met die grote media, die dat wel professioneler doen. Commentatoren laten niet na voortdurend op die baggerproductie te wijzen.

Kaarten: epo.be

Jammer genoeg voor hen valt er ook heel veel degelijke informatie te vinden op dat verfoeide internet. En laat ons tussendoor ook dat andere medium niet vergeten. Er worden nog altijd zeer degelijke boeken geschreven.

Een mens kan af en toe wat rust gebruiken, weg van de laptop, gsm, tablet, bijvoorbeeld met een goed boek dat niet alleen de ogen wat rust gunt, maar ook het brein. Te lang en te veel naar het blauwe scherm staren is niet gezond.

Het boek Gaza – Een geschiedenis van kolonisatie biedt wat de grote media weglaten: context en geschiedenis. Het begint al met het laatste woord in de ondertitel. Kolonisatie? Hoezo? Dat is toch al voorbij sinds de jaren 1960? Niet dus.

Ludo De Brabander en Soetkin Van Muylem kunnen de toekomst niet voorspellen. De gruwel die de aanleiding is voor hun boek gaat nog steeds door. Wat zij wel kunnen en met dit boek effectief doen is uitleggen hoe het zover kon komen.

Uitleggen is niet hetzelfde als goedpraten. Toch is het dat wat de voorstanders van het zionisme beweren wanneer op context en geschiedenis wordt gewezen. Zo kan het dat deze nieuwssite voor het ogenblik maandelijks gescreend wordt omdat hier volgens Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) fake news wordt verspreid.

Hij beweert dat zonder één voorbeeld te (kunnen) geven. Andere N-VA-ers lichten het wel toe: wat hij blijkbaar bedoelt is dat hier opinies aan bod komen waar hij het niet mee eens is. Volgens de definitie van Jambon valt dus ook dit boek onder de noemer fake news.

The Israeli military is ready for the invasion of Rafah and is waiting for the green light from Netanyahu and the political leadership.

1.9 million displaced, desparate and hungry Palestinians are crammed into this tiny area of Gaza near the Egyptian border, and the Israeli… pic.twitter.com/1FTuRHlFMZ

— Going Underground (@GUnderground_TV) February 10, 2024

Beide auteurs volgen een omgekeerde historische tijdslijn, van de gruwel die zich nu afspeelt gaan ze geleidelijk terug achteruit in de tijd. Ze bespreken de realiteit van het leven in Gaza voor 7 oktober en gaan na wat er klopt van de berichtgeving over 7 oktober.

Want, in tegenstelling met wat er dagelijks over wordt beweerd, is het nog lang niet zeker wat toen echt gebeurd is. Israël weigert elke vorm van internationaal neutraal onderzoek.

Verklaren is niet goedkeuren

Ludo en Soetkin geven drie verklaringen voor de uitbraak van Hamas. Verklaringen – niet goedkeuringen. Wat die zijn kan je in dit boek lezen. Tevens geven ze de drie opties weer die Israël in petto heeft voor Gaza en ontkrachten ze de mythe dat Israël Gaza zou ‘verlaten’ hebben.

Verder geven ze een lijst van producten waarvan de invoer door Israël wordt verboden, zoals A4-papier, chocolade, koriander, pasta, shampoo, schoenen en rolstoelen (want die kan je demonteren en hergebruiken voor militaire doeleinden, Kafka is nooit ver weg in Israël).

Steeds weer komt hetzelfde kader terug: elke uitleg van Israël voor de zoveelste misdaad wordt onmiddellijk en ongefilterd overgenomen als ‘feit’. Palestijnse berichten worden geframed, tegengesproken en geconfronteerd met de Israëlische ‘feiten’.

The Palestine Red Crescent Society is heartbroken by the tragic ending of the story of 6-year-old Hind, and the PRCS ambulance crew members Yusuf Zeino and Ahmed Al-Madhoun. 💔 When these #HumanitarianHeroes were given the green light to rescue the little girl, we never expected… pic.twitter.com/ljDuWS7wxB

— PRCS (@PalestineRCS) February 10, 2024

Verder citaten van Israëlische leiders, ondermeer waarom het bestaan van Hamas een goede zaak is “omdat er (zonder Hamas) linkse stemmen zouden opgaan ter aanmoediging van onderhandelingen en een politieke oplossing en een Palestijnse Staat, ook in Judea en Samaria¹. Dat is de echte reden waarom Netanyahu de Hamas-leiding niet elimineert. Al de rest is bullshit.” (Likoed-politica Galit Distel-Atbaryan).

Net als deze nieuwssite zijn beide auteurs van mening dat lezers zelf in staat zijn om te oordelen wat deze alternatieve informatie waard is. Zo is er recent heel wat te doen over die zogenaamde Dahiya-doctrine. Dit boek toont hoe deze doctrine reeds geldt sinds 1967 – liever gevangengenomen eigen mensen vermoorden dan verplicht te worden over hun vrijlating te onderhandelen.

Het boek werd geschreven voor de klacht van Zuid-Afrika voor genocide door Israël, maar wijst wel omineus op de dan reeds 132 door Israël vermoorde (het juiste woord, niet ‘omgekomen’ zonder dader) medewerkers van het VN-programma voor Palestijnse vluchtelingen UNRWA.

75 jaar Westerse rugdekking

Verder volgt nog een overzicht van de kolonisatiegeschiedenis van Palestina, het Oslo-proces en het cruciale ingrediënt om te vatten hoe dit reeds 75 jaar kan duren en hoe het tot deze genocide kon komen: 75 jaar Westerse rugdekking voor Israël en de tweeslachtige houding van de EU die recent verder is gedegradeerd tot beschamende kruiperigheid voor de VS. Verwar ‘EU’ hier niet met de Europese bevolking, het gaat hier over de economische machthebbers, de politieke leiders en hun volgzame media.

De eerste helft van dit boek is vooral context met wat geschiedenis. De tweede helft van het boek ‘Geschiedenis van de Palestijnse tragedie’ gaat voluit voor die geschiedenis. Ze werd geschreven door Lucas Catherine, dé Belgische expert wat Israël, de Israëllobby en Palestina betreft en net daarom persona nunca invitada voor de praatprogramma’s van onze openbare zender VRT. Kennis van zaken genoeg, maar niet de juiste duiding, niet dus.

Voor wie de dagelijkse brij aan beelden niet verwerkt krijgt, zet dat scherm een namiddag uit en lees dit boek, duid dingen aan, schrijf je bemerkingen neer. Je gaat daarna versterkt de confrontatie aan met de apologeten van de zionisten en van hun genocide.

Laat je niet langer afschrikken door het zionistische misbruik van de term anti-semitisme. Zionisme is een specifieke vorm van racisme. Anti-zionisme is anti-racisme.

Dit is gezond tegendraads leesvoer.

Ludo De Brabander & Soetkin Van Muylem. Gaza – Een geschiedenis van kolonisatie. EPO, Antwerpen, 2024, 218 pp (zonder kaarten, voetnoten en literatuurlijst, waarin ondermeer de standaardwerken Ilan Pappé:The Ethnic Cleansing of Palestine van 2006 en Noam Chomsky: The Fateful Triangle – The US, Israel and the Palestinians van 1983). ISBN 978 9462 6747 21

Note:

Steun voor een nieuwe website

We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.

Steun hier