En natuurlijk, in het klassieke beleid om iedereen te vervolgen die de misdaden van het zionisme aan de kaak stelt, hebben de media, die nauw verbonden zijn met de burgerlijke-militaire kaste die de Israëlische entiteit regeert, kritiek geuit op het feit dat de Zweedse Academie de Nobelprijs voor Literatuur heeft toegekend aan de Franse schrijfster Annie Ernaux.

Inderdaad, afgelopen donderdag 6 oktober, zodra de naam van de winnares van de nieuwe Nobelprijs voor Literatuur bekend was, heeft de krant The Jerusalem Post (1), die gewoonlijk de visie van de Israëlische regering weergeeft, een artikel gepubliceerd waarin zij aangeven dat ze de toekenning van deze belangrijke onderscheiding verwerpt: “De BDS [boycot-desinvesteer-sanctioneer-beweging] werd herhaaldelijk ondersteund door de nieuwe Nobelprijswinnaar Annie Ernaux.”

Dit minimaliseert het literaire belang van de prijs en is bedoeld om de Franse intellectueel te demoniseren en haar aan de kant van antisemieten en anti-Joden te plaatsen.

Dat is het mechanisme dat door de zionistische ideologie wordt gebruikt om een lastercampagne op te zetten tegen iedereen die kritiek heeft op de racistische apartheid en het in wezen criminele beleid dat Israël voert tegen het Palestijnse volk.

De krant is bereid om een politieke media-operatie te starten die erop gericht is de Zweedse Academie te beïnvloeden om de door de Franse schrijver verkregen prijs in te trekken en als dit niet het geval is, haar werk in ieder geval te minimaliseren vanwege van vermeend antisemitisme.

De reden voor dit nieuwe zionistische gezeur is het politieke standpunt van de Franse schrijfster die zich duidelijk verzet tegen de Israëlische bezetting en kolonisatie van Palestina.

De veroordeling van hun misdaden en de noodzaak om de BDS-campagne te promoten, die het zionistische regime zo veel pijn doet vanwege de economische verliezen die ze betekenen voor de Israëlische entiteit.

Annie Ernaux is een actieve criticus van elke vorm van artistieke of culturele samenwerking tussen Frankrijk en Israël, aangezien dergelijk gedrag het imago van een regime dat misdaden tegen het Palestijnse volk begaat, vergoelijkt.

Voor zionistische politici, hun public-relations-agenten en hun Joe Biden-achtige bondgenoten, de Britse premier Liz Truss, die zichzelf omschrijft als “een grote zionist en een grote verdediger van Israël”, zal het zaak zijn om over iedereen een bepaalde indruk achter te laten, die het aandurft om een van de meest criminele regimes van de afgelopen 50 jaar, zoals Israël is, in de beklaagdenbank te brengen als een gevaar voor de “creatie van een wereld die tolerant, respectvol en ver van haatzaaien is”, zelfs als het in werkelijkheid het zionisme en zijn slaafse bondgenoten zijn die onverdraagzaamheid bevorderen en activiteiten die erop gericht zijn personen, geschriften en activiteiten van degenen die Israël aan de kaak stellen als een segregationistische entiteit, die een apartheidsbeleid voert dat vergelijkbaar is met en zelfs erger is dan dat van het Zuid-Afrikaanse racistische regime, monddood te maken.

De verdedigers van het zionisme willen alleen werken en trajecten belichten en belonen van onvoorwaardelijke aanhangers van Israël en zijn ideologie. Misschien wil The Jerusalem Post de auteurs van de vele bestverkochte boeken, die ons de verscheidenheid aan rollen en beroepen tonen die zijn ontwikkeld door gevangenen in de concentratiekampen van het nationalisme, zoals: “De kleermaker van Auschwitz”, “De tatoeëerder van Auschwitz ” ,”De danser uit Auschwitz”, “De bibliothecaris uit Auschwitz”, “De apotheker uit Auschwitz”, “De jongen die zijn vader volgde naar Auschwitz”, “De jongen in gestreepte pyjama” en zo gaat de optelling verder in de catalogus over het monster van het lijden van Europeanen met een joods geloof. Een ontelbare literaire en filmische bibliografie die, door middel van een bestudeerde investering, het thema van de misdaden van het Derde Rijk actueel wil houden.

Natuurlijk zou het bovenstaande alleen betrekking hebben op Europeanen met een joods geloof, sinds de dood van 26 miljoen Sovjets, 300 duizend mannen, vrouwen en kinderen met een verstandelijke handicap tienduizenden leden van het Europese Roma Volk, Homoseksuelen, krijgsgevangenen en politici die ook in nazi-concentratiekampen waren opgesloten, geen deel uitmaken van enige herinnering aan de uitroeiingen.

Het is de exclusieve en excluderende herinnering dat het zionisme zo goed heeft bewerkstelligd, dat het ons decennialang heeft geleid op het pad van ontroering, alleen door het lijden van de Europeanen met een joods geloof, vermoord door het regime van het Derde Rijk en dat zo goed beschreven wordt door de intellectueel Norman Finkelstein – wiens vader en moeder werden opgesloten in de concentratiekampen van Auschwitz en Majdanek – als “de Holocaust-industrie” (2)

Het zionisme vergeeft de schrijfster Annie Ernaux niet dat ze niet heeft gezwegen in een land als Frankrijk waar de zionistische lobby tot hoge machtsniveaus is gestegen

Gefeliciteerd, een vrouw, een schrijfster en ook nog eens met passie en open politieke positie verdient een Nobelprijs voor de Literatuur. Nummer 18 in 119 jaar met voornamelijk mannelijke winnaars.

Het zionisme vergeeft de schrijfster Annie Ernaux niet dat ze niet heeft gezwegen in een land als Frankrijk waar de zionistische lobby tot hoge machtsniveaus is gestegen.

Het wordt haar niet vergeven dat ze in mei 2019 samen met meer dan honderd Franse artiesten een brief ondertekende waarin werd opgeroepen tot een boycot van het Eurovisie songfestival in Tel Aviv – op het grondgebied van het bezette historische Palestina – de Franse publieke televisie heeft dit evenement evenmin uitgezonden, bedoeld om het beeld wit te maken van een regime dat op enkele kilometers van het toneel in diezelfde tijd Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen vermoordde. Daar, achter de scheidingsmuur die de Westelijke Jordaanoever en de geblokkeerde Gazastrook omringt.

Het zionisme vergeeft Annie Ernaux niet voor het ondertekenen van een brief in 2018 samen met 80 kunstenaars die hun krachtige verzet uitten tegen het hebben van een Frans-Israëlische interculturele band “zo’n feit maakt het beeld van een criminele entiteit wit… het is een morele verplichting, voor elke gewetensvolle persoon om de normalisering van de betrekkingen met Israël te verwerpen” beschreef deze brief.

Noch dat zij in de uitoefening van haar vrijheid, verkregen in een land dat in staat was het nationaalsocialisme te confronteren via haar verzetsgroepen, of dat ze de vrijlating steunde van George Abdallah, een maronitische katholiek, veroordeeld en gevangengezet in Frankrijk, omdat hij lid was geworden van de Libanese Revolutionaire Gewapende Factie – waarvan hij medeoprichter was – de dood van de Amerikaanse militaire attaché en CIA-agent in Beiroet, luitenant-kolonel Charles R. Ray en de Mossad-agent, onder het mom van diplomaat, Yaakov bar-Simantov. Dit in een tijd dat Libanon bezet werd door de Verenigde Staten en de Israëlische entiteit. Voor Annie Ernaux was Abdallahs vrijheid een eis omdat er sprake is van ‘een man die zich inzet voor het Palestijnse volk en tegen kolonisatie’.

“Israël is de koloniserende macht. Palestina wordt gekoloniseerd. Dit is geen conflict: dit is apartheid” (open brief ondertekend door Annie Ernaux)

In mei van het jaar 2021, een paar dagen na het einde van de vernietigingsoperatie van Israël tegen de Gazastrook, bracht Annie Ernaux het zionisme opnieuw waar het zou moeten zijn: op het platform van criminelen, door een brief te ondertekenen getiteld “Een brief tegen de Apartheid” dat verslag deed van de aanslagen en misdaden tegen de Palestijnse bevolking in Israël en de misdaden die zowel op de Westelijke Jordaanoever als in de Gazastrook zijn gepleegd tegen het Palestijnse volk.

“Dit framen als een oorlog tussen twee gelijke partijen is onjuist en misleidend. Israël is de koloniserende macht. Palestina wordt gekoloniseerd. Dit is geen conflict: dit is apartheid”, staat in de brief die onder meer door Ernaux is ondertekend.

Afgelopen donderdag 6 oktober heeft de Zweedse Academie de Franse schrijfster Annie Ernaux onderscheiden met de Nobelprijs voor Literatuur, “voor de moed en klinische scherpte waarmee ze de wortels, afstemmingen en collectieve beperkingen van het persoonlijke geheugen ontdekt.”

Ik zou hieraan willen toevoegen dat ze ook erkenning verdient omdat zij uit het geheugen terughaalt wat nog steeds aanwezig is: de tragedie die het Palestijnse volk moet doorstaan door toedoen van het Israëlische kindermoord-regime.

Dat plaatst Ernaux al aan de top van de mensheid, die ontroerd is en niet alleen geïnteresseerd zwijgt. Nou ja, misschien zou ze het applaus van de Amerikaanse, Franse, Britse, Duitse massamedia kunnen krijgen als ze niet was wat ze is: een toegewijde, heldere en moedige vrouw.

Annie Ernaux is een groot voorstander van het voortzetten, tot het einde, van het zionisme, van de BDS-campagne op zo’n manier dat de wereldwijde druk wordt vergroot om een einde te maken aan de 74-jarige bezetting en kolonisatie van Palestina. Een proces dat de dood heeft betekend voor tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen.

De diefstal van Palestijnse rijkdom, de zionisering van hun steden, de poging om hun geschiedenis onzichtbaar te maken, te omringen met muren, die de terugkeer van hun zonen en dochters verhinderen. En het land vullen met buitenlandse kolonisten.

“Schrijven is de belangrijkste politieke daad en ik heb van mijn literatuur een verbintenis gemaakt met de rechten van de meest kansarmen en van vrouwen.”

Op de persconferentie na het horen van de toekenning, zei Annie Ernaux: “Deze prijs vertegenwoordigt iets enorms, gezien mijn afkomst. Het is een verantwoordelijkheid. Vandaag denk ik aan donkere mensen, aan mijn familie. Ik heb geschreven voor degenen die hard hebben gevochten. Schrijven is de belangrijkste politieke daad en ik heb van mijn literatuur een verbintenis gemaakt met de rechten van de meest kansarmen en van vrouwen. Mijn werk is politiek, hoewel ik niet deelneem aan sociale of politieke bewegingen en de verantwoordelijkheid waar ik op doel is om de strijd tegen alle onrechtvaardigheden voort te zetten, wat die ook mogen zijn.”

Wat een goed nieuws, Annie Ernaux, want dat betekent dat je je vinger op de wond blijft leggen, een betekenis voor het Palestijnse volk in het bijzonder, en de wereld in het algemeen, die een criminele ideologie als de zionistische heeft moeten slikken.

Deze tekst verscheen op de website van Telesur. Vertaling Marinus Kruisen.

Notes

(1) https://www.jpost.com/bds-threat/article-719059

(2) Bovenal is er het afgelopen decennium een explosie geweest van series, documentaires en remakes van creaties die verband houden met wat Israël de Holocaust noemt. In ketens als Netflix, Amazon prime en de Amerikaanse filmindustrie volgen titels elkaar op. “Fauda”, “De laatste trein naar Auschwitz”, “Ontsnapping uit Sobibor”.,“De pianist”,” Schindler’s List”, “De zoon van Saul”,” Het Zwartboek”, “De grijze zone”,” Verzet”, “Het dagboek van Anne Frank” en ga zo maar door. Vraag welke films er in Hollywood zijn gemaakt over Al Nakba, over de misdaden van het zionisme tegen het Palestijnse volk en natuurlijk …