In periodes als de herfst beseft iedereen wat het betekent om ergens warm thuis te kunnen komen. Dat is iets wat iedereen nodig heeft.

In de realiteit zien we andere zaken: woningen die zo slecht geïsoleerd zijn dat ze niet warm worden. Vocht in woningen waardoor kinderen problemen krijgen met de luchtwegen. Mensen die van sofa naar sofa verhuizen.

Door de schaarste op de huurmarkt zijn huurders overgelaten aan complete willekeur en discriminatie. In de stad Antwerpen staan momenteel 35.000 gezinnen op de wachtlijst voor een sociale woning. In de provincie Antwerpen zijn dat 60.000 mensen. Een gezin met kinderen wacht momenteel zo’n 10 jaar op een sociale woning.

De overheid heeft de sleutels in handen om de problemen van de betaalbaarheid en kwaliteit te regelen door dringend meer energiezuinige sociale woningen te bouwen.

Dat vraagt investeringen, maar onderzoek wijst uit dat een overheid voor elke 3 euro die ze uitgeeft aan sociaal wonen, er datzelfde jaar 2 euro van recupereert door minder uitgaven op gezondheid, sociale zaken, onderwijs.

Die investeringen gebeuren nu niet, met grote gevolgen. Sociale huisvestingsmaatschappijen komen er niet toe om hun afgekeurde woningen te renoveren, laat staan er nieuwe te bouwen. Ze gaan gebukt onder te weinig medewerkers en worden volledig opgeslorpt door een fusie.

Wachtlijsten worden nu niet ingekort door problemen op te lossen en mensen een thuis te bieden, maar door kunstmatig mensen van die lijst te schrappen. We vragen samen een realistisch Antwerps woonbeleid. Die beslissing is dringend, want het duurt minstens 5 jaar voor die woningen er staan en de kinderen die erin moeten wonen, zijn nu al geboren.

Bron: SAAMO Antwerpen

Bron: SAAMO Antwerpen

Bron: SAAMO Antwerpen