Het leek er even op dat de onderhandelingen niet op tijd zouden afgerond worden, maar op de valreep kondigde de speciale VN-gezant voor Jemen aan dat de oorlogvoerende partijen in het land een akkoord bereikt hebben. Beide delegaties hebben ingestemd met het voorstel van de Verenigde Naties om de huidige wapenstilstand in Jemen met twee maanden te verlengen.

In Jemen vechten de sjiitische Houthi-rebellen – gesteund door Iran – al meer dan zeven jaar een bloedige strijd uit met het regeringsleger, dat gesteund wordt door een coalitie onder leiding van Saoedi-Arabië. De burgeroorlog begon toen de Houthi-rebellen de Jemenitische regering uit de hoofdstad Sanaa verdreven in 2015.

“Vrede is een optie”

De partijen ontmoeten elkaar voor het eerst in jaren face-to-face om onder auspiciën van de VN vredesgesprekken aan te gaan. Het conflict stond tot voor kort te boek als een van de grootste humanitaire crises ter wereld.

Ongeveer 21 miljoen mensen zijn er afhankelijk van humanitaire hulp, waaronder 11 miljoen kinderen. Maar de Verenigde Naties wijzen erop dat het aantal burgerslachtoffers na een maand wapenstilstand al gehalveerd is.

Bovendien zijn de brandstofleveringen via de haven Hudaydah, die lang afgesloten was, aanzienlijk toegenomen sinds de wapens zwijgen. Ook de commerciële vluchten van en naar de internationale luchthaven van Sanaa zijn na bijna zes jaar hervat.

“De aankondiging van de verlenging van de wapenstilstand vandaag toont aan dat alle partijen serieus geëngageerd zijn om een einde te maken aan het zinloze lijden van miljoenen Jemenieten”, zegt Erin Hutchinson van de Noorse Vluchtelingenraad, een hulporganisatie die sterk aanwezig is op het terrein in Jemen. “De afgelopen twee maanden hebben aangetoond dat vreedzame oplossingen voor het conflict een reële optie zijn.”

Het heropenen van wegen die steden en regio’s met elkaar verbinden moet een volgende stap in het vredesproces zijn, zeggen zowel de VN als de hulporganisaties. Zo kunnen meer ontheemden naar hun huizen terugkeren, en kan er eindelijk humanitaire hulp geraken tot bij mensen die door de gevechten lange tijd onbereikbaar waren.

Het gebrek aan mobiliteit binnen het land – door het viseren van havens en transportinfrastructuur – leidde er mede toe dat de burgeroorlog resulteerde in een hongercrisis.