In respons op de Israëlische oorlog tegen de Gazastrook verkondigden de Jemenieten dat elk schip in de Rode Zee met bestemming Israël voortaan een doelwit zou zijn. In de woorden van Mohammed Ali Al-Houthi, leider van de beweging, doen ze dit in navolging van de internationale verplichting om genocide te stoppen en tot Israël zijn blokkade van de Gazastrook opheft en de toevoer internationale hulpgoederen naar de belegerde Palestijnse bevolking toelaat.
Het is moeilijk om te beweren dat Ansar Allah’s positie hierin niet rechtvaardig is. Zij kunnen bovendien meespreken over de gevolgen van een opgelegde hongersnood. In 2015 begon een coalitie geleid door Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, gesteund door de VS en Groot-Brittannië, een oorlog tegen Ansar Allah.
Ondanks de modernste wapens werd deze coalitie keer op keer op het slagveld door de tengere, sandalen-dragende Jemenieten verslagen. Bijgevolg moesten ze hun woede op een andere manier stillen: door het bombarderen van weerloze burgers en het gebruik van hun marine om een zeeblokkade in te stellen.
De ene blokkade is de andere niet
Jemen is een land dat al voor de oorlog afhankelijk was van de import van voedsel om zijn bevolking te voeden – een afhankelijkheid die de Saoedi’s met wreed plezier versterkten door irrigatiesystemen en landbouwfaciliteiten te bombarderen.
Meer dan vijftien miljoen Jemenieten verkeren vandaag nog steeds in ‘voedselonveiligheid’, met miljoenen in acute hongersnood. Het Wereldvoedselprogramma van de VN waarschuwde tijdens de piek van de hongersnood in Jemen dat elke 75 seconden een kind stierf. Geen plotse dood door ontploffende bommen, maar een langzame, pijnlijke dood door verzwakking.
Tot voor de genocide in Gaza, was Jemen de plaats van de ‘grootste humanitaire catastrofe van de 21ste eeuw’, volgens de VN. Voor meer informatie over de oorlog, de blokkade tegen Jemen en de hongersnood, zie ons Dossier Jemen (nvdr).
Kinderen waren het grootste slachtoffer. De lezer wordt uitgenodigd om zelf de beelden van ondervoede Jemenitische kinderen op te zoeken. Ze herinneren aan de beelden van de uitgemergelde overlevenden van de vernietigingskampen. Het precieze aantal doden zal nooit gekend zijn, maar ligt in ieder geval in de vele honderdduizenden.
Deze zeeblokkade leidde er niet toe dat westerse landen oorlogsschepen naar de Rode Zee stuurden om het recht op vrij verkeer van goederen te verzekeren. Integendeel: deze blokkade vond plaats met de stilzwijgende goedkeuring van Europa, België incluis, dat jarenlang wapens bleef verkopen aan Saoedi-Arabië.
De enige druk die de linkse federale regeringspartijen uitoefenden, is die op de bloeddruk van wie hun flagrante leugens moet aanhoren.
Geen haan die kraaide naar het lot van de Jemenieten. En toch, ondanks jaren van onnoemelijk lijden, werd Ansar Allah enkel sterker en nam haar vastberadenheid enkel toe. Een wijs persoon zou er een les uit kunnen trekken.
Goede (de onze) en slechte (de hunne) blokkades…
In tegenstelling tot de Jemenieten en de Palestijnen zal de Israëlische bevolking geen honger lijden door deze blokkade. Israël heeft nog zijn havens in de Middellandse Zee en landtransport via de collaborerende Arabische staten (waaronder… Saoedi-Arabië).
De blokkade heeft vooral een economische impact, vergelijkbaar met die van sancties of een boycot. Wat is dan het probleem? De EU legt veel zwaardere sancties op aan landen voor veel minder dan wat Israël al maanden doet.
Vliegdekschip USS Dwight D. Eisenhower, momenteel in de Rode Zee. Foto: US Navy/CC BY 2.0 DEED
Als de regering werkelijk begaan is met het lot van de Palestijnen, zich werkelijk enkel zorgen maakt over de impact op de wereldhandel, “dan zou ze met Ansar Allah kunnen samenwerken om het veilig verkeer van schepen met andere bestemmingen te verzekeren”.
In plaats daarvan buigen de partijen van de federale regering-De Croo voor Amerikaanse druk en sturen ze Belgische mariniers om hun leven te riskeren in de Rode Zee, niet voor het vaderland, niet voor de mensenrechten of het internationaal recht, maar ter verdediging van Israël terwijl meer dan twee miljoen Palestijnen langzaam uitgehongerd en afgeslacht worden.
Leider Al-Houthi was duidelijk in zijn interview met de BBC: “Elk land dat de coalitie van de VS tegen hun blokkade vervoegt zal zijn maritieme veiligheid verliezen en een doelwit worden. Ongeacht wat onze premier zegt: onze oorlogsschepen zullen allerminst onze maritieme veiligheid garanderen, wel die van Israël.”
De stelling van de linkse federale regeringspartijen Vooruit en Groen dat ons land “in ruil de druk zal opvoeren voor een staakt-het-vuren” is bijgevolg lachwekkend. Terwijl vice-eerste minister Petra De Sutter (Groen) en minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit) luidkeels roepen dat ze willen dat België de Zuid-Afrikaanse rechtszaak ondersteunt, dus dat het akkoord gaat met de stelling dat Israël een volkerenmoord pleegt, stemmen hun partijen voor het ondermijnen van een blokkade die een onmiddellijke impact heeft op Israëls capaciteit om deze volkerenmoord uit te voeren.
Er komen geen sancties. Holle woorden ten spijt, wordt de rechtszaak van Zuid-Afrika niet ondersteund, zelfs illegale wapentransporten via onze havens worden niet door de regering aangepakt.
De enige druk die de linkse federale regeringspartijen uitoefenen, is die op de bloeddruk van wie hun flagrante leugens moet aanhoren.
Marcel Henri is een alias. Naam en adres van de auteur zijn bekend bij de redactie.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
