Foto: Cancillería del Ecuador, Wikimedia Commons / CC BY-SA 2.0 (More information about the rights of this work, see below article)
Opinie -

Julian Assange: Wanted, dood of levend

dinsdag 19 oktober 2021 16:40
Spread the love

 

Stelt u zich even deze scène voor, die zo uit de laatste James Bond film kon zijn geplukt. Een gewapend commando is met gepantserde auto’s op weg naar het centrum van Londen. Ze negeren alle stoplichten. De auto’s stoppen abrupt. De mannen stormen de Ecuadoraanse ambassade binnen. Zoals afgesproken staat de deur van de ambassade open en de Engelse politie doet of er niets aan de hand is. Ze vinden Julian Assange, slepen hem in een auto en rijden in volle vaart naar de Londense luchthaven waar een vliegtuig van de CIA hen opwacht om hem over te brengen naar de Verenigde Staten. Als dit plan faalt, is er een plan B: Assange ombrengen of vergiftigen.

Dit scenario was opgemaakt als vergelding voor de publicatie door WikiLeaks van Vault 7 in 2017[1]. Die publicatie werd beschouwd als het grootste lek van CIA-documenten uit de geschiedenis. Scenarist van het plan was Mike Pompeo, de toenmalige directeur van de CIA en, tot begin dit jaar, minister van Buitenlandse Zaken. Het was Pompeo die WikiLeaks omschreven had als een “non-state hostile enemy intelligence agency” (een staatloze vijandige inlichtingendienst). De man had zich voordien al laten opmerken door zijn uitspraak over Snowden, die andere klokkenluider die in verplichte ballingschap leeft in Rusland. Toen verklaarde hij dat hij hoopte dat Snowden een proces zou krijgen dat hem ter dood zou veroordelen.

Het plan voor de ontvoering en het eventueel ombrengen van Assange werd besproken op het “hoogste niveau” van de Amerikaanse regering. Het bestaan ervan werd bevestigd door dertig functionarissen en voormalige agenten van de geheime dienst. Acht onder hen hebben de CIA-operatie in detail beschreven.[2] Nadat het plan van Pompeo in september 2021 door Yahoo News publiek was gemaakt, was dat voor hem het minste van zijn zorgen. In een tv-programma verklaarde hij dat elk van die dertig mensen voor de rechtbank zou moeten worden gedaagd voor het “bekendmaken van geclassificeerd materiaal binnen de CIA”. [3]

Wie denkt dat met Joe Biden als president dit soort praktijken en commentaren achter ons liggen, heeft het mis. Tijdens het proces tegen Abu Zubaydah begin oktober 2021 voor het Supreme Court (het hoogste Amerikaanse gerechtshof op federaal niveau) verzette de regering-Biden zich tegen het dagvaarden van de psychologen James Mitchell en Bruce Jessen, de architecten van het martelprogramma van de CIA. Biden baseerde zich hiervoor op de uitspraak van Pompeo, die had verklaard dat deze zaak een “staatsgeheim” was, en dat het openbaar maken ervan “de nationale veiligheid” zou ondermijnen. De regering-Biden verzette zich ook tegen het horen van de getuigenis van Abu Zubaydah zelf, omdat, zo stelde ze: “hij in incommunicado detentie zit in Guantanamo”. [4]

Dood of levend, koste wat het kost

Hoe schokkend en onwaarschijnlijk het scenario van Assanges ontvoering en eventuele executie ook mag lijken, het ligt in de rechte lijn van de Amerikaanse oorlog tegen iedereen die de imperialistische belangen van de Verenigde Staten raakt.

Mensen van mijn generatie herinneren zich het plan om Daniel Ellsberg te vermoorden, na de publicatie van de Pentagon-papers tijdens de Vietnamoorlog.[5] Meer recent is er de nu bijna gangbaar geworden praktijk van kidnapping door de CIA van verdachten in andere landen en hun illegale overbrenging naar de Verenigde Staten. Deze praktijk dateert al van ruim voor 2001, onder de presidenten Reagan en Clinton. Het ging toen om een beperkt aantal gevallen en de CIA had de goedkeuring van de president nodig om iemand te ontvoeren. Bij de start van de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme in 2001 (the global war on terror) namen deze praktijken een ongekende omvang aan.

President Bush ondertekende een officiële machtiging voor de CIA om over te gaan tot “buiten-rechtelijke uitleveringen” (illegale uitlevering van ontvoerde mensen) zonder dat daarbij de goedkeuring van het Witte Huis of van het ministerie van Justitie nodig was. Vier jaar later had de CIA al tussen de honderd en honderdvijftig verdachten gekidnapt en illegaal overgebracht naar derde landen, die meestal bekend stonden om hun marteling van gevangenen, voor hun overbrenging naar de Verenigde Staten of naar Guantanamo.

De zaak Abu Omar (Mustafa Osama Nasr) is een van de bekendste en best gedocumenteerde gevallen van deze extralegale uitleveringen door de CIA (in samenwerking met de Italiaanse militaire inlichtingen- en veiligheidsdienst – SISMI). Abu Omar kreeg in 2001 politiek asiel in Italië. Op 17 februari 2003 werd hij in Milaan ontvoerd door CIA- en SISMI-agenten en naar de Amerikaanse luchtmachtbasis in Aviano vervoerd. Van daaruit werd hij overgebracht naar het Egypte van Mubarak, waar hij vier jaar zonder aanklacht gevangen werd gezet, in isolement, gemarteld en verkracht.

In 2009 werden drieëntwintig Amerikaanse agenten die betrokken waren bij deze ontvoering bij verstek berecht door de Italiaanse rechtbanken[6]. Eenentwintig agenten werden veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf en het hoofd van de CIA-basis in Milaan, Robert Seldon Lady, werd veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf. Al deze veroordeelden weigerden voor de rechtbank te verschijnen. Het was opnieuw WikiLeaks dat onthulde hoe de VS druk had uitgeoefend op Italië om zijn vraag om deze agenten aan Italië uit te leveren in te trekken. De veroordeelde agenten worden nu beschouwd als voortvluchtigen volgens de Italiaanse wet[7].

Voor de Amerikaanse autoriteiten is de enige mogelijke uitkomst in de zaak Assange zijn gevangenneming, dood of levend. Al in 2014, in een video-compilatie die FreeJAnow op YouTube [8]publiceerde, werd Assange een ​​”verrader“, een “high-tech terrorist“, een “cyberterrorist“, en een “enemy combatant” (een vijandelijke strijder) genoemd en WikiLeaks een “terroristische organisatie en een persbureau dat voor de vijand werkt“. De uitspraken in deze korte video zijn afkomstig van hoge Amerikaanse regeringsfunctionarissen, waaronder Hillary Clinton, Joe Biden en enkele politieke commentatoren. Sommigen roepen er openlijk op tot de ophanging of buitengerechtelijke executie van Assange.

Op de zeventiende dag van Assanges proces in 2020 werd het bestaan ​​van plannen om hem te vermoorden onder ede bevestigd door twee getuigen. Voor de rechtbank verklaarden ze dat “de Verenigde Staten Assange koste wat kost uit de Ecuadoraanse ambassade wilden halen en extremere maatregelen wilden om dat te bereiken. De deur van de ambassade moest worden opengelaten om hem te kunnen ontvoeren. Ze dachten er zelfs aan om hem te vergiftigen.” [9]

Het Witte Huis was tegen de uitvoering van het CIA-plan om de eenvoudige reden dat Assange op dat moment nog steeds niet officieel in staat van beschuldiging was gesteld. Het ministerie van Justitie was niet klaar. Waarop zich de vraag stelde: als we hem ontvoeren, waar moeten we hem dan naartoe brengen? Je kan de man niet zomaar ergens opsluiten zonder dat er een officiële aanklacht tegen hem is. Ook de Engelse politie verzette zich tegen de uitvoering van het plan van Pompeo op hun grondgebied. Het probleem Assange moest op een andere manier worden opgelost. En zo gebeurde.

Op 6 maart 2018 klaagde de Federal Grand Jury van Virginia Assange formeel aan onder de vorm van een “sealed indictment“, een intern document van het rechtssysteem waarin het alleen ging om een aanklacht voor computerfraude op basis van de Computer Fraud and Abuse Act van 1986. Tegelijkertijd verklaarde Ecuador, onder Amerikaanse druk, Assange persona non grata in de ambassade en zou ze hem later ook zijn Ecuadoraanse nationaliteit afnemen. Op 11 april 2019 werd de aanklacht tegen Assange openbaar gemaakt, waardoor de Engelse politie, nog dezelfde dag en volkomen legaal, Assange kon arresteren en hem uit de ambassade kon sleuren. Assange werd overgebracht naar de zwaarbeveiligde gevangenis van Belmarsh, waar hij tot op de dag van vandaag verblijft. Pas een maand later, in mei 2019, zou Assange ook worden beschuldigd van spionage op grond van de Espionage Act van 1917[10]. Als hij wordt uitgeleverd en veroordeeld, riskeert hij een levenslange gevangenisstraf, dat wil zeggen: de dood door opsluiting.

Zo is het duivelse plan van de Amerikaanse autoriteiten bijna rond. Op 27 en 28 oktober 2021 moet een Brits Hof van Beroep nog uitspraak doen over zijn uitlevering. De “Amerikaanse garanties voor een humane behandeling van Assange” zullen daar worden gepresenteerd door de advocaten van dezelfde mensen die zijn ontvoering en zijn eventuele moord bespraken en planden.

Assange betaalt de prijs voor onze capitulatie voor de imperialistische oorlog

De onthullingen van Yahoo News brengen ons terug naar de echte inzet van de zaak Assange. Zijn publicaties worden niet beschouwd als journalistiek of vanuit het oogpunt van de persvrijheid, maar als een oorlogsdaad, als een vijandige daad tegen de Verenigde Staten, in alliantie met de vijand die we bevechten in de oorlog tegen het terrorisme.

Op 25 juli 2010 daagde WikiLeaks de Amerikaanse oorlogsmachine uit door de publicatie van geheime documenten over de Afghaanse oorlog (de Afghan War Logs). Drie maanden later, in oktober 2010, publiceerde WikiLeaks bijna 400.000 geheime militaire rapporten over de oorlog in Irak (de Iraq War Logs). Op 25 april 2011 gaf WikiLeaks de geheime documenten vrij over de 779 gedetineerden in Guantanamo (de Gitmo files).

Assange en WikiLeaks maakten de operaties en de misdaden van ‘s werelds sterkste imperialistische leger tot in detail kenbaar aan de wereld. Op een ogenblik waarin alle oppositie tegen de oorlog in Afghanistan en Irak op sterven na dood was. De schokkende publicaties ontketenden geen massale verontwaardiging en evenmin de solidariteit die WikiLeaks broodnodig had.

Tien jaar na het begin van de oorlog bleven de spandoeken en borden van de demonstraties in de kelders, de slogan “Not in our name” was niet meer te horen. Er heerste een klimaat van onverschilligheid en routine voor de horror, samen met de schrik om beschuldigd te worden van terroristische sympathieën of van medeplichtigheid met het terrorisme. Voor Amerikaans en Europees links was de oorlog normaal en banaal geworden. De vergelijking met de beweging tegen de oorlog in Vietnam was lang voorbij: zij had mee een einde gemaakt aan deze oorlog, zij had ook het leven van David Ellsberg gered. Op dat vlak had de huidige anti-oorlogsbeweging gefaald.

Collateral dammage

Eenzelfde onverschilligheid heerste er ten opzichte van de “collateral dammage” (de nevenschade) die deze eindeloze oorlog veroorzaakte. Zoals de uitvinding van de status van “illegal combatant” (onwettige vijandige strijder), een titel die het juridisch statuut van een gevangene uitwist en nu wordt toebedeeld aan Julian Assange. Vóór 2001 waren er de Conventies van Genève, aangenomen na de nederlaag van de nazi’s in 1945. Ze waren onder meer bedoeld om de rechten van gevangenen te beschermen. Het waren documenten die bindend waren voor alle staten: schendingen van deze overeenkomsten vormden een ernstige schending van het internationaal recht en werden als oorlogsmisdaden beschouwd.

Twee conventies beschermden zowel de rechten van krijgsgevangenen (de Derde Conventie) als de burgergevangenen van gemeen recht, die in de teksten “beschermde personen” werden genoemd (de Vierde Conventie). Beide categorieën moesten een waardige behandeling genieten, elke onmenselijke of vernederende behandeling was onder alle omstandigheden verboden (artikel 3, gemeenschappelijk voor beide conventies).

In de praktijk reserveerden de Europese staten deze verdragen voor binnenlands gebruik en pasten ze die niet toe in hun koloniën. Daar bleven wetteloosheid, foltering en onmenselijke behandeling van zowel de verzetsstrijders als van de burgerbevolking de regel. Het zijn deze koloniale opvattingen en praktijken die hun comeback maakten in de oorlog tegen het terrorisme.

Toen werd een nieuw statuut bedacht voor gevangengenomen personen. Dat van “vijandelijke strijder“, wat betekent dat zij noch het statuut van krijgsgevangene hadden, noch gevangenen van gemeen recht. Ze konden dus niet worden beschermd door de Conventies van Genève. Ze konden geen beroep doen op het habeas corpus – het recht om voor de rechtbank te verschijnen en de autoriteiten te verplichten om hun detentie te rechtvaardigen. Hun proces, als dat er al kwam, vond niet plaats voor een federale rechtbank of voor een militair tribunaal, maar voor een militaire commissie. Ze konden zonder aanklacht, zonder proces en voor onbepaalde tijd in hechtenis worden gehouden. De afgelopen twintig jaar hebben alleen de betrokken gedetineerden, enkele moedige advocaten en enkele ngo’s gestreden voor de intrekking van deze maatregelen. Deze fascistische ontwikkeling voltrok zich voor onze ogen, zonder een gepaste reactie.

Julian Assange betaalt vandaag de prijs. Het is nooit te laat om stop te zeggen. Laten we het nu doen door de uitlevering van Julian Assange te beletten.

 

Notes:

[1] https://wikileaks.org/vault7/

[2] Zach Dorfman, Sean D. Naylor and Michael Isikoff van Yahoo News : “Kidnapping, Assassination and a London Shoot-Out: Inside the CIA’s Secret War Plans Against WikiLeaks”, en https://www.legrandsoir.info/les-erreurs-de-l-article-de-yahoo-sur-assange-consortium-news.html

[3] https://www.devilmaycaremedia.com/

[4] Abu Zubaydah werd in 2002 in Pakistan gearresteerd en in een geheime gevangenis van de CIA in Polen vastgehouden tot hij werd overgebracht naar Guantanamo waar hij vandaag nog steeds gevangen zit. De martelingen die hij door de CIA en zijn subcontractors heeft ondergaan, werden openbaar gemaakt door zijn advocaten en werden gedeeltelijk aangehaald in het rapport uit 2014 van de Amerikaanse Senaatscommissie over de CIA-martelpraktijken: “In 2002 werd Abu Zubaydah 83 maal in één maand op een hellende plank vastgebonden, met zijn hoofd naar beneden, terwijl CIA-contractors water in zijn neus en keel goten, wat het gevoel van verdrinking moest opwekken. Hij werd herhaaldelijk met zijn hoofd tegen de muur geslagen en urenlang naakt aan haken aan het plafond opgehangen. Hij werd gedwongen om gedurende elf opeenvolgende dagen wakker te blijven, en, wanneer hij instortte, werd hij telkens opnieuw met koud water bespoten. Hij werd in een doos ter grootte van een doodskist gedwongen, en vervolgens in een andere doos die bijna onder een stoel zou passen, waarin hij urenlang werd achtergelaten. Hij werd onderworpen aan een bijzonder ernstige vernedering van de kant van de CIA door de «rectale rehydratie”. Volgens het rapport van de Amerikaanse Senaat gaf de CIA later toe dat Abu Zubaydah geen lid was van al Qaeda.

https://truthout.org/articles/biden-tells-supreme-court-that-publicly-documented-torture-is-a-state-secret/

[5] Kissinger noemde Ellsberg  “de gevaarlijkste man in de Verenigde Staten”. Nixon liet een inbraak organiseren in het bureau van zijn voormalige psychanalist om zijn medisch dossier te stelen en engageerde twaalf Cubaanse huurlingen om hem uit te schakelen. https://www.democracynow.org/2021/6/14/pentagon_papers_leak_50th_anniversary

[6] https://www.justiceinitiative.org/publications/globalizing-torture-cia-secret-detention-and-extraordinary-rendition. Italie is het enige land waar agenten veroordeeld zijn voor hun implicatie in dergelijke operaties. Canada bood zijn excuses aan aan Maher Arar, die illegaal werd uitgeleverd en gefolterd werd in Syrië. Zweden, Australië en het Verenigd Koninkrijk betaalden een vergoeding aan de slachtoffers van illegale uitleveringen.

[7] https://www.therenditionproject.org.uk/prisoners/abu-omar.html

[8] US demands to assassinate Assange https://www.youtube.com/watch?v=ykvb-nwJ_9w

[9]  https://consortiumnews.com/2020/09/30/live-updates-assange-hearing-day-seventeen-us-intel-spying-on-assange-detailed-in-court-including-plan-to-kidnap-or-poison-him/

[10] *De Spionage Act van 1917 verbiedt het verkrijgen van informatie, het nemen van foto’s of het kopiëren van informatie met betrekking tot de nationale defensie, met de bedoeling of waarbij het aannemelijk is dat de informatie kan worden gebruikt om schade toe te brengen aan de Verenigde Staten of in het voordeel is van een buitenlandse natie.

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!