Op een druk bijgewoonde persconferentie gaf de N-VA maandag uitleg bij het eerste luik van haar congresteksten. Het thema ‘Welvaart en welzijn’ was aan de orde van de dag. Teksten kregen we nog niet te zien, maar de aanwezige journalisten kregen alvast een eerste voorsmaakje van wat de N-VA voorheeft met ons sociaal model na de federale verkiezingen.
Om ‘werken, ondernemen en sparen’ aantrekkelijker te maken, moeten de belastingen naar omlaag, zegt de N-VA. En welke belastingen dan wel? De hoogste belastingschalen en de vennootschapsbelasting. Dat is precies wat… ook paars-groen in ons land al gedaan heeft, tussen 1999 en 2003, als een kopie van wat de regering-Schöder in buurland Duitsland in die jaren deed, toen ze het “Duitse model” vorm gaf.
De N-VA wil ‘de belasting op het gemiddelde loon’ verlagen naar 40%. Volgens de N-VA bedraagt die nu 50%. Dat klopt niet helemaal. Uit een studie van professor André Decoster die in april werd gepubliceerd in De Gids op Maatschappelijk Gebied[1], blijkt dat in het aanslagjaar 2010 slechts 12,5% van alle belastingplichtigen de maximumheffing van 50% op hun netto belastbaar inkomen betaalden.
In het totaal zouden ongeveer 40% van alle belastingplichtigen enig effect ondervinden van de maatregel die de N-VA voorstelt. Samen verdienen zij bijna 70% van alle inkomens en door het solidariteitsmechanisme betalen zij bijna 90% van alle personenbelastingen. Door veelvuldig gebruik te maken van systemen zoals de woonbonus, interestaftrek, pensioensparen en dienstencheques, krijgt deze groep ook veel terug van de belastingen.
Welvaart en welzijn voor iedereen?
Door het aanslagpercentage 45% af te schaffen en het percentage 50% enkel behouden voor de ‘allerhoogste inkomens’, slaat de N-VA ook een serieus gat in de begroting. Door deze aanslagvoeten gemiddeld met slechts 10% te doen dalen, zou de factuur al oplopen tot meer dan 3,3 miljard euro.
Hoe wil de N-VA deze kost recupereren? Zelf geeft de partij aan dat ze de overheidsuitgaven wil bevriezen en loonindexering wil afbouwen. In de praktijk betalen we dus met z’n allen met lagere lonen, minder zorg en minder openbare diensten voor een verlaging van de belastingen voor de hoogste inkomens. Dat de N-VA dit verkoopt als een ‘sociale maatregel’ zou veel mensen tegen de borst moeten stoten.
Eerder maakte de N-VA in haar ‘Groeipact’ ook al bekend dat ze de belastingen op vennootschappen, aandelen en patronale bijdragen op arbeid wil verlagen. Om de patronale RSZ te verlagen mag voor de N-VA de BTW zelfs enkele procenten stijgen.
Natuurlijk, in dit land is de belastingdruk zeer ongelijk verdeeld. Maar die ongelijkheid zit vooral hierin: voor wie gaat werken is België een fiscale hel, maar voor wie inkomsten uit vermogen haalt is België een fiscaal paradijs. Een fiscaal programma dat beweert iets aan de fiscale ongelijkheid te willen doen en de grote vermogens daarbij buiten schot laat, is een contradictio in terminis.
Als u dus niet over een goedgevulde aandelenportefeuille beschikt, is de kans groot dat u na de grote ‘fiscale hervorming’ van de N-VA niet minder maar méér belastingen zal moeten betalen.
Koen Hostyn is filosoof en econoom. Hij is actief bij de studiedienst van de PVDA. In januari verschijnt zijn boek ‘Het Vlaanderen van De Wever’ bij EPO Uitgeverij.
Voetnoten
- [1]André Decoster, Vrijdenken over een belastinghervorming, De gids op Maatschappelijk Gebied, april 2013, http://issuu.com/acw.be/docs/vrijdenken_over_een_belastinghervorming_-_dg_april?e=3980497/2115997