Vrouwen beschermen en versterken is geen bijzaak
Geweld tegen vrouwen -

Vrouwen beschermen en versterken is geen bijzaak

woensdag 31 oktober 2012 12:58
Spread the love

Op twee november is het Allerzielen. Dit is de dag waarop onze cultuur stilstaat bij lijden en dood. De Vrouwenraad staat vandaag ook stil bij vrouwen die lijden en sterven in oorlogsgebieden.

Op 31 oktober roepen wij zoveel mogelijk mensen op om een witte klaproos te dragen. Dit doen we enerzijds uit solidariteit met het lot van vrouwen in oorlogsgebieden, anderzijds om te pleiten dat vrouwen een grotere rol krijgen als vredestichters.

Wij kiezen deze dag natuurlijk niet zomaar. Twaalf jaar geleden, op 31 oktober 2000, keurde de VN-Veiligheidsraad ‘Resolutie 1325’ goed. In die resolutie vroeg de Veiligheidsraad meer bescherming voor de duizenden vrouwen die jaarlijks in oorlogen slachtoffer worden van – onder meer – brutale verkrachtingen. Anderzijds wezen de VN er ook op dat vrouwen verbluffend weinig worden betrokken in processen om vrede te beschermen of te stichten. Dat terwijl vrouwen wereldwijd vaak instaan voor het welzijn van hun families, en dus zelden een evenredig belang hebben bij gewapende conflicten als (eerder door mannen gedomineerde) elites. Een gemiste kans dus om van de wereld een meer vredevolle plaats te maken.

Rond ‘Resolutie 1325’ zijn al veel mooie woorden gesproken. Toch moeten wij ook dit jaar weer opmerken dat het vooral bij woorden blijft. Resoluties krijgen maar waarde als landen ze in de praktijk zetten. En op dat vlak blijkt dat men er uiteindelijk maar weinig belang aan hecht. Twaalf jaar is immers lang genoeg om een wet te schrijven en deze uit te voeren, indien men dat echt zou willen. Daarom roepen wij mensen op om ook een witte klaproos te dragen, als teken dat men hier wél om geeft.

De Vrouwenraad stelt daarnaast verbijsterd vast dat vrouwen ook in ontwikkelingssamenwerking geen prioriteit vormen. Binnenkort onderhandelt de Kamer over een nieuwe wet die een blauwdruk moet vormen voor de rol van België in het Zuiden. Een ideale kans om de bescherming en de empowerment van vrouwen structureel op te nemen. Maar in het hele wetsvoorstel lezen wij hierover enkel dat “de Belgische ontwikkelingssamenwerking op transversale wijze in al haar interventies de dimensie gender integreert”.

Wat wil zoiets zeggen? Dergelijk vaag jargon lijkt ons een methode om te verdoezelen dat men er liefst niet teveel mee doet. Een vermoeden dat wordt hardgemaakt door een gebrek aan verdere aandacht – en vooral broodnodige middelen – voor de emancipatie en de gelijke kansen van vrouwen in het Zuiden.

Volgens de Vrouwenraad is ontwikkelingssamenwerking kansloos indien men geen rekening houdt met de empowerment van vrouwen en de gelijkheid van vrouwen en mannen. Dat idee is niet vergezocht: talloze vrouwen houden van ’s ochtends tot ’s avonds hun families rechtop. Dat maakt de verbetering van de positie van vrouwen in partnerlanden meteen ook tot een investering in de hele gemeenschap.

In België zijn we al een heel eind gekomen voor gelijke rechten of vrede. Misschien vergeten velen daarom dat zowel ongelijkheid als oorlog op zoveel plaatsen in de wereld epidemisch blijven. De Vrouwenraad wijst erop dat we pas kunnen dromen van een duurzame vrede wanneer een samenleving ook streeft naar een duurzame gelijkheid.

Aangezien België heel wat meer buitenland kent dan binnenland, kunnen wij nooit stoppen bij gelijke rechten voor vrouwen en mannen in eigen land. België moet daarom met visie en overtuiging investeren in zowel de gelijke rechten als de bescherming van vrouwen elders. De Vrouwenraad wacht daarom ongeduldig op de dag dat ons land kordaat ‘Resolutie 1325’ omzet in daden en wereldwijd structureel inzet op gelijke rechten. Opdat een witte klaproos voor de herdenking van vrouwen als oorlogsslachtoffers ooit niet meer nodig zal zijn.

Nederlandstalige Vrouwenraad

www.vrouwenkracht.net

take down
the paywall
steun ons nu!