Ik signaleer graag dit zeer mooi stuk in HBL (foto) over de strijdbaarheid van de Amerikanen en van onze minister Zuhal Demir tegen de betrokken chemische reus die keer op keer zeer traag blijkt om gemaakte fouten in te zien en toe te geven. Die zelfs wetenschappers tracht te beïnvloeden en voor haar kar te spannen. In de rivier Tenessee waren voor de komst van de PFOS en round-up fabrieken, twintig keer meer soorten mossels aanwezig dan heden. Daar zat geregeld ook een parel in. De fabrieken hebben geprobeerd activisten te intimideren, stuurden in het zwart geklede kerels. Voor de komst van de industrie (PFAS maakt water- en vetafstotende producten, zodat de braadpan in onze keukens vlot afgewassen raakt), voeren de omwonenden in scheepjes op de rivier en visten dagelijks een maaltje bij elkaar. Intussen heeft de lokale milieu-administratie geadviseerd maar één vis per maand uit de rivier te eten. “Dat was een eye-opener”.
(Persoonlijk ben ik al milieu-activist en natuurexplorator van in 1976, toen ik veertien was. Ik was onder andere hoofdredacteur van het regionale contactblad van de Wielewaaljongeren De Vallei; wij deden met de veldkijker mee aan internationale waterwildtellingen voor het IRWB en schreven verslagen van ontmoetingen met zeldzame vogels voor het bevoegde nationale controlebureau. We organiseerden wandelingen en namen deel aan natuurbeheerkampen in de natuurreservaat De Doode Bemde (gesticht in 1980) en Meerdaalwoud. Wat krijgen wij, de natuurliefhebbers en groene jongens van toen heden elke week meer en groot gelijk!)
De strijd voor gezondheid, waarheid en veiligheid heeft in deze casus alvast resultaat en overwinning opgeleverd: in de VS heeft 3M ruim driekwart miljard uitbetaald, in ons land, in Antwerpen, waar het gif het drinkwater niet heeft bereikt, ruim een kwart miljard.
“Franse kernenergie? Ongelooflijk dat hun leugencam... 
