De belangrijkste doelen met het oog op het bereiken van deze missie lijken mij:

1. Dat iedereen zoveel als mogelijk zijn levensdoel(en) kan vinden en dat deze in overeenstemming is/zijn met de missie en basisbeginselen van onze maatschappij.

2. Dat de burgers leven in een fysiek én psychisch veilige samenleving. Met psychisch veilige samenleving doel ik op een samenleving waar mensen zich aanvaard voelen zoals ze zijn en waarbij er rekening gehouden wordt met hun bezorgdheden.

3. Dat de burgers de nodige middelen hebben om de acties te kunnen stellen om hun levensdoel(en) te verwezenlijken en aangemoedigd worden om bij te dragen aan een fysiek en psychisch veilige samenleving.

Wat loopt er fout?

Rekening houdend met deze missie, basisbeginselen en belangrijkste doelen zijn er drie maatschappelijke vaststellingen die mijn enorm verontrusten. Eerst en vooral lijkt de maatschappelijke missie niet centraal te staan bij een belangrijk gedeelte van onze huidige leiders. Het nastreven van het ego en partij-/organisatiebelang haalt steeds weer de bovenhand boven het algemeen belang. Daarnaast worden de basisbeginselen niet nageleefd door de elite (als collectief). Tot slot wordt er bestuurd vanuit angst.

De reden waarom deze vaststellingen mij zo verontrusten vloeit voort uit wat zij teweeg brengen. Zo hebben zij aanleiding gegeven tot enorme frustraties in de brede lagen van de samenleving, wat op haar beurt ertoe heeft geleid dat:

1. Mensen ontgoocheld afhaken;

2. Mensen zich (psychisch) niet veilig voelen waardoor ze uit angst geen of minder initiatief tonen/nemen;

3. Mensen zich onverantwoordelijk beginnen te gedragen. Waarom zouden ze zich ook verantwoordelijk gedragen als ze dagdagelijks merken dat de elite zelf (collectief gezien) zich immoreel gedraagt;

4. Er langs verschillende kanten maatschappelijke onrust komt.

Ook zijn het deze vaststellingen die aan de basis liggen van de creatie van onze ongelooflijk inefficiënte maatschappelijke structuren en het gegeven dat momenteel niet de groepen die het beste geplaatst zijn om bepaalde beslissingen te mogen nemen deze ook effectief mogen nemen. Bepaalde personen/groepen klampen zich tegen beter weten in vast aan de macht. Dit leidt tot een enorm maatschappelijk verlies, waardoor onze maatschappij volkomen aan het verzanden is.

Hoe dit oplossen?

De vraag is uiteraard hoe deze negatieve vicieuze cirkel op een vredevolle manier doorbroken kan worden. De enige optie lijkt mij het herstellen van het vertrouwen van de mensen in de elite en in de maatschappij als geheel. De enige groep die tot deze omwenteling in staat is, zoals ook Frans Vanistendael in zijn opinie in De Standaard van dinsdag 17 mei 2016 al vermeldde, is de elite zelf. Dit is helemaal geen evidentie, dat besef ik. Hieronder zijn echter al enkele aanzetten te vinden die zouden genomen kunnen worden om ons al maatschappij terug op de rails te zetten.

Eerst en vooral is het van extreem groot belang om als elite zelf het goede voorbeeld te geven. Concreet betekent dit onder meer het afschaffen van onterechte bonussen, het afschaffen van nutteloze politieke posten, extra inspanningen leveren bovenop de inspanningen die van de gehele samenleving wordt gevraagd, macht afstaan en het aanvaarden van kritiek.

Daarnaast is het ook aan te raden om vanaf de start van dit traject als elite alle beslissingen af te toetsen (en te laten aftoetsen) aan de hierboven vermelde missie en basisbeginselen. Indien de beslissing hier niet mee in overeenstemming is, dan wordt de beslissing aangepast tot deze er wel aan voldoet. Is dit niet mogelijk dan wordt de beslissing niet uitgevoerd.

Zorg er bovendien voor dat belangrijke maatschappelijke discussies weggetrokken worden uit de achterkamers van de politiek en betrek de burgers. Hierbij kan bv. gedacht worden aan een soort van projectgroepen samengesteld uit experts en het middenveld/burgers met expertise over het betrokken onderwerp, eventueel aangevuld met andere vormen van betrekking van de burgers. Hierbij is het van groot belang dat het resultaat van deze projectgroepen in zijn totaliteit wordt uitgevoerd. Thema’s die zeker op de tafel moeten komen van dergelijke projectgroepen zijn de hervorming van onze maatschappelijke/staatsstructuur, de hertekening van de sociale zekerheid en de sociale bijstand (pensioenen, werkloosheid, ziekte, leefloon,…) en de hervorming van de arbeidsmarkt.

Tot slot, stop met het culpabiliseren van maatschappelijke groepen. Dit is dodelijk met het oog op het creëren van een (psychisch) veilige samenleving en het stimuleren van initiatief.

Wat bij verder aanmodderen?

De totale energie in de maatschappij zal nog verder afkalven en het conflict zal enkel toenemen. Dit zal leiden tot verder verval van de maatschappij en/of het in werking treden van de tweede weg van sociale verandering: wie geen ruimte heeft, neemt de ruimte in van wie niet bereid is ze te delen. In ieder geval staat vast dat dit zou leiden tot maatschappelijk zeer woelige tijden.

Bijgevolg zou ik een oproep willen doen aan de elite in onze maatschappij om te kiezen voor de eerste weg. Ik ben alvast bereid om mij als burger voor de volle 300 procent in te zetten om u hierbij te ondersteunen en ik ben ervan overtuigd dat zeer veel burgers net hetzelfde gevoel koesteren. Gebruik dit potentieel.