Op zondag 14 mei hebben wij de zeer boeiende boekvoorstelling meegemaakt van “Ge wint geen oorlog zonder verzet” van Rita Vrancken .

Moeiteloos bracht de ervaren schrijfster, tevens nazaat van weggevoerden, de hele zaal in de ban vaar haar familiale geschiedenis en haar veelzijdige en volgehouden zoektocht naar de juiste informatie. Van getuigenverhoor tot archiefconsultatie, tot lectuur van studies en bezoek aan sites en kampen.

Indrukwekkend was dat vader Marcel en zijn echtgenote, die een en ander zelf beleefde als jongen, (zijn vader werd opgepakt bij een van de gewetenloze “vergeldingsacties” van de nazi-Duitsers en collaborateurs) persoonlijk aanwezig was. En dat de zoon van de schrijfster, Gabriel als ik het goed heb, een persoonlijke bijdrage leverde bij de boekvoorstelling.

Het boek werd uitgegeven bij EPO, dat faam heeft als uitgeverij van werken die politiek bewustzijn willen aanscherpen. Menige grote literator en cultuurmens is overigens onder de indruk gekomen van de lectuur van ” Ge wint geen oorlog.. “. Marc Van Ranst schreef het voorwoord en creëerde de stemmige voorpagina. Niemand minder dan Tom Lanoye schrijft lovend over Vranckens boek.

Het relaas dat Rita bracht over de afgelegde weg, de twijfels die haar de onderneming een paar keer bijna lieten opgeven, pakten alle aanwezigen. Verschillende keren volgt een spontaan applaus.

Maurice De Wilde

Persoonlijk mocht ik als historicus met kennis van de oorlogsgeschiedenis benadrukken dat dit boek deel uitmaakt van een golf van nieuwe interesse voor het Verzet. De reeks interviews van Maurice De Wilde over Verzet en Collaboratie uit de jaren zeventig wordt sinds een jaar of acht stevig aangevuld met vele boeken, romans, non fictie (onderzoek, studies) en boeken in het tussen-domein zoals dit nieuwe werk. De TV-reeks en het boek “Kinderen van het verzet” trok terecht ruime aandacht, en mocht een reeks publicaties op gang trekken.

Door omstandigheden is de geschiedenis van het Verzet minder beschreven en minder belicht dan het standpunt van gewezen collaborateurs. Deze laatste hebben in ons land vreemd genoeg lange tijd het laken en de aandacht naar zich toe weten te halen. Terwijl de Bezetter en heel wat zwarten toch juist vele criminele daden hebben gesteld, en zelfs tienduizenden mensen wreedaardig hebben behandeld of gedood. Misdaden tegen de menselijkheid die na het beëindigen van WO II door de rechtbanken vaak eerder mild zijn berecht, omdat justitie olie op de golven wilde gieten, de rust wilde terugbrengen, zoals de grote socioloog en kenner van het “Onverwerkt verleden” Luc Huyse herhaaldelijk heeft beschreven en aangetoond

De eerste schepen van Lubbeek kon, ook dankzij zijn profiel van historicus, met een reeks goede vragen aan de auteur, het begrip verdiepen.

Rita Vrancken brengt met haar doorleefde, literair kwalitatieve en goed gedocumenteerde docu-fictie een nieuwe betekenisvolle bijdrage om het beeld van goed en kwaad in de Belgische en Vlaamse geschiedenis sinds 1933 te corrigeren.

We wensen het boek alle succes toe.

Dat wreedheid & gewelddadigheid, bloedvergieten voor een verkeerde zaak & een bestraffende houding naar kwetsbare gewone mensen Vlaanderen en ons land in de toekomst mag bespaard blijven!

————————————————————————-

In de komende tijd brengen wij recensies van andere werken die het Verzet en de Partizanen behandelen en de misdaden van het Duitse fascistische regime. Met name de mooie, degelijke boekjes in de reeks op initiatief van historicus Dany Neudt die nu in de boekhandels liggen, hebben onze aandacht.

————————————————————————-

– Eigen foto’s, copyright by S. Hublou 2023.