Komend weekend vindt aan de Bevegemse Vijvers in Zottegem voor de negende keer het driedaagse Dunk!-festival plaats. Het hele paasweekend kan je bands van over de hele wereld komen beluisteren: wondermooi en los van enig commercieel belang. Een verademing in het huidige muzikale landschap. DeWereldMorgen.be had daarom een boeiend gesprek met Luc Lievens, sinds het begin betrokken bij het festival.

Hoe verliep de samenstelling en de prospectie voor dit jaar en zijn jullie tevreden over het resultaat?

Luc Lievens: ‘De samenstelling en prospectie verliep niet anders dan vorige jaren. Dit wil zeggen dat we open staan om nieuwe bands te ontdekken en terzelfdertijd contacten onderhouden met de grotere en net iets meer gekende bands.

‘Qua samenstelling zijn we heel tevreden, aangezien er een constante kwaliteit gepresenteerd wordt met een grote variatie. Deze editie is vooral een ontdekkingstocht in de breedte van de post-rockwereld: van de zware drones van Stephen O’Malley van Sunn (((O, tot het neo-klassieke van Balmorhea, over de Zuid-Amerikaanse jazzy post-rock van Labirinto en de soms heel bluesy post-rock van Toundra. Met de programmatie van bijvoorbeeld I Like Trains wordt de stelling weerlegt dat post-rock a priori instrumentaal moet zijn, hoewel instrumentale muziek wel de hoofdbrok blijft.’

‘Verwacht je dus aan veel afwisseling en, als je dat wil, non-stop genieten door te switchen tussen de 2 podia. Die zijn allebei indoor zodat het slechte weer geen spelbreker zal zijn, wat niet kan gezegd worden voor de kampeerders, maar ook voor hen vinden we wel een oplossing… Er is ook ruim plaats om eventjes te gaan zitten, iets te eten of een goed glas te drinken. Ook de merch-zone is meer dan verdubbeld ten opzichte van vorig jaar.’

Vanwaar de keuze voor de aankondiging op de, overigens bijzonder goed uitziende, website als ‘The Biggest European Post-rock Festival’?

Luc Lievens: ‘Die tite vinden we echt wel een eer en hebben we niet zelf op ons voorhoofd gekleefd! Meermaals werden we zo omschreven door buitenlandse websites, webzines en festivals. Onze nieuwe site is trouwens aangemaakt door mensen van het Parijse Paperscissors Post-rock Festival en zij plaatsten die titel op de homepage. Maar we hebben dit intussen toch een beetje genuanceerd. Het illustreert echter wel de solidariteit in de Europese post-rock scene.’

‘Maar we kunnen zeker niet wegcijferen dat we op Europees niveau een heel sterke werking hebben. En dan bedoel ik niet alleen dat we bands en publiek uit alle hoeken van Europa aanspreken en bij elkaar brengen, maar ook dat we inspiratie geven aan collega’s om gelijkaardige festivals op te starten. Reeds verschillende nieuwe festivals zijn opgestart op basis van onze formule: Postfest in Arhus, Aloud Music Festival in Barcelona, Young Team in Metz, Friction Fest in Berlijn en Paper Scissors Postrock Festival in Parijs, … Wij profileren ons overigens niet als show-case-festival. Laat het ons eerder houden op een kleine ontdekkingstocht, want naast de iets gekendere bands, worden telkens ook totaal ongekende bands gepresenteerd.

Jullie zijn afgestapt van het idee van vorig jaar om met headliners te werken?

Luc Lievens: ‘Het is een bewuste keuze om vooral in de breedte te programmeren. Deze brede programmatie is de basis van het festival en de mogelijke uitschieters zijn zeer welkom om een iets ruimer publiek aan te spreken. Anderzijds zou ik niet zeggen dat er geen headliners zijn dit jaar: Stephen O’Malley, Maserati, Arms and Sleepers, I Like Trains en Balmorhea, om er maar enkele te noemen, zijn toch niet zomaar de eerste de beste. Daarbij komt dat we ook een beetje voorzichtig geweest zijn in functie van de uitbreiding naar 2 podia. De meerkost voor een tweede technische installatie is behoorlijk groot…’

Zijn er nieuwigheden of andere invalshoeken dit jaar?

Luc Lievens: ‘De grootste nieuwigheid is de – relatief gezien – enorme uitbreiding van de oppervlakte: van één zaal gaan we naar drie zalen. De zaal van vorig jaar wordt het ‘downstairs’ podium, er komt een aparte zaal waar een uitgebreide merch komt en in de grootste zaal komen het ‘upstairs’ podium, de backstage en de ruimte om iets te eten of op het gemakje iets te drinken. Vooral de uitbreiding naar twee podia zal een enorme vernieuwing zijn. De bijkomende ruimte voor catering, backstage en merch zal vooral een grote verbetering zijn qua comfort.’

Hoe uitdagend blijft het om zo’n festival op poten te zetten, gezien het commerciële muzieklandschap…

Luc Lievens: ‘De uitdaging om een dergelijk festival te organiseren en vooral om het financieel haalbaar te maken is enorm. Vooral dit laatste aspect vraagt heel veel energie en overschaduwt soms het plezier van het werken aan een dergelijk project. De locatie in een vrij kleine stad als Zottegem met beperkte bereikbaarheid via het openbaar vervoer, maakt het extra moeilijk om een groot publiek op de been te krijgen. Het geeft ons daarentegen wel de ruimte om een groei naar meerdere zalen toe te laten, dankzij een vlotte samenwerking met het stadsbestuur. Dienst Cultuur van de stad Zottegem is medeorganisator, maar door de algemene besparingen wordt de steun toch elk jaar afgebouwd, terwijl het budget en de nood aan steun elk jaar groeit. Toch zijn we heel dankbaar ten opzichte van deze samenwerking, want zonder hadden we niet gestaan waar we nu staan.’

‘Dit geldt uiteraard ook voor de steun die we krijgen van de Vlaamse Gemeenschap. Tot dit jaar werd deze steun telkens minstens gevrijwaard en zelfs vaak opgetrokken. Dit jaar echter, kregen we na een njet op onze vraag naar structurele subsidies een verwijzing naar de projectsubsidies. Maar groot was onze verbazing dat we ook daar 20 procent moesten inleveren. Dit kwam heel hard aan, maar toch zijn we nog steeds positief gezind en heel dankbaar voor alle steun die we van de Vlaamse Gemeenschap kregen.

We kijken ook, enigszins met een bang hart, uit naar de hervormingen, omdat minister Schauvlieghe streeft naar meer duidelijkheid op langere termijn voor de organisatoren. Meer en meer gaan de grote vissen immers met de projectsubsidies lopen aangezien ze minder of geen structurele steun meer krijgen. En hoewel we in Europa alom worden geprezen en gewaardeerd, blijven we in Vlaanderen een kleine vis.

Tot slot een woordje over de voorverkoop en de media-aandacht?

‘Elk jaar komt de voorverkoop frustrerend traag op gang en is het telkens lang wachten vooraleer er zekerheid is over de financiële haalbaarheid. De laatste jaren lukte het echter telkens heel nipt wel, soms met haalbare verliezen en soms zelfs break-even. Qua media-aandacht hebben we geen klagen van de gespecialiseerde pers, integendeel zelfs. De dag- en weekbladen en tijdschriften schrijven echter telkens over andere items dan over een dergelijk niche-festival. We blijven onder de radar van de ‘algemene’ pers en bereiken daardoor ook niet het bredere publiek.’