Tentoonstelling: Zan Zendegi Azadi – Woman Life Freedom
Locatie: Kask – Louis Pasteurlaan 2, 9000 Gent
Initiatief van Hamvatan & Martijn
Vanaf 08/11/2022 t.e.m. 10/11/2022
Twee fotografiestudenten van Kask (UGent), Hamvatan (Iran) & Martijn namen het initiatief om een kleine maar een sterke tentoonstelling op te stellen en zo de gaande revolutie in Iran onder de aandacht te brengen. Bij de opening spraken één van de initiatiefnemers van het Womanlifefreedom collectief Gent (M.F.), Mashid Mohadjerin (Visual Artist & fotograaf), Fariba Amirkhizi (Revolutionair-Feminist) en een Belgische fotograaf (*) het publiek toe.
Ondanks de late bekendmaking van dit event daagden er een kleine 70 mensen op. Voor eerst na 50 dagen zag ik niet-Iraanse gezichten die in een grotere groep dan 10 interesse toonden voor de Iraanse revolutie. Wat een verademing.
Twee van de drie sprekers gaven toe dat ze als activisten destijds in Iran geloofden dat ze het Iraans systeem met stapsgewijze burgerlijke acties en participaties, meer inclusief en democratischer konden maken. Beiden hebben uiteindelijk besloten het land te verlaten. Ze strijden nu vanuit hier voor een vrij Iran.
Net als veel andere Iraniërs, zijn ze ook tot enig inzicht gekomen dat het huidig Iraans regime, dat 43 jaar aan de macht is door middel van hardnekkige en wrede onderdrukkingen, opsluitingen en executie, niet gecorrigeerd kan worden. Een democratisch Iran is nog enkel mogelijk door het vallen van de Islamitische Republiek.
De grootschalige en ongeziene protesten in Iran zijn geen gewone protesten die in de kiem gesmoord kunnen worden. De vrouwen en jongeren zijn erg vastberaden. Ik heb beelden gezien van jongeren die zich met handen omhoog aanbieden aan de gewapende oproermilitie (**) om ze dood te schieten maar achteruit gaan ze niet.
Tot vandaag zijn er minstens 40 kinderen en jongeren onder 18 jaar gedood. In totaal, volgens officiële cijfers van mensenrechtenorganisaties, zijn er minstens 400 mensen gestorven door rechtstreekse geweerschoten en/of door zware slagen op het hoofd met een matrak of andere harde objecten en/of gewelddadige verkrachtingen na arrestatie met interne, fatale bloeding tot gevolg.
De gemiddelde arrestatieleeftijd is 15 jaar, geeft de Iraanse staatstelevisie zelf toe. En toch gaan de moedige vrouwen, studenten, jongeren en scholieren elke dag, nu 50 dagen lang, de straat op om hun burgerrechten op te eisen.
Hoewel de mainstream media zich hier onthouden om het woord revolutie in de mond te nemen, er is toch een revolutie aan de gang in Iran. De vrouwen die hun hoofddoeken hebben afgedaan en verbrand kunnen niet meer terug. De jongeren die hun leven hebben geriskeerd door op straat te komen, zullen niet meer braaf naar huis terugkeren. Arbeiders die nu staken kunnen niet meer terugdeinzen aangezien hun armzalige situatie alleen maar met de dag verslechtert door de aanstaande hyperinflatie. En de repressie van deze revolutie is en zal erg wreed en meedogenloos zijn.
Toch kijkt de Westerse politiek, de ander kante op, uit eigen economisch en geopolitiek belang. Deze houding betekent zonder meer: collaboreren met een moordzuchtig en terroristisch regime dat zelfs kinderen doodschiet. Volgens Mashid, zolang het internationale politiek geen interesse toont voor wat er zich werkelijk in Iran afspeelt en deze volksopstand op politiek niveau niet steunt, zal het lang duren voor dat het regime in Iran valt.
Maar iedereen is het erover eens over dat de huidige staat geen legitimiteit heeft bij zijn bevolking en zo’n staat is geen lang leven beschoren. De enige vraag is hoe hoog de prijs zal zijn voordat de vrouwen en jongeren zich kunnen bevrijden van onder het juk van die fundamentalistische patriarchale theologische staat in Iran. De enige oppositie van de staat zijn vrouwen en jongeren en die vormen samen 80% van de bevolking. Een iets is zo klaar als daglicht: zo’n massale oppositie blijven onderdrukken is onmogelijk. Er is dus hoop.
“Wat kunnen we doen en hoe kunnen we de Iraanse vrouwen, studenten en jongeren steunen in hun strijd tegen jarenlange onderdrukking namens Islam in Iran?”, waren de hamvragen van de aanwezigen bij de opening van de tentoonstelling die gewijd is aan de Woman, Life, Freedom-revolution in Iran.
-Organiseer je hier en roep je volksvertegenwoordigers en regering ter verantwoording. Bel ze, schrijf ze en vraag waarom ze verder handel voeren met een regime die kinderen vermoord omdat ze geen hoofddoek willen dragen, omdat ze voor hun toekomst en vrijheid op straat komen.
-De zaak van Iran ligt niet ver van je bed. Gelijktijdig met de protesten in Iran zijn er hier klimaatprotesten. Deze twee zaken zijn met elkaar verbonden. Iran heeft één van de grootste gasreservoirs in de wereld naast aardolie en andere natuurlijke rijkdommen.
Goedkope energie in deze context is de niet-duurzame energie die aan de basis ligt van klimaatcrisis enerzijds en de niet-duurzame welvaart in industriële landen. Een welvaart die tot stand gekomen is door vooral goedkope energie, oneerlijke handel, export van oorlog en schending van de mensenrechten in lageloonlanden. Een welvaart die nu aan het afbrokkelen is door hoge energieprijzen.
De stijgende inflatie hier en de klimaatcrisis wereldwijd enerzijds, en de aanwezigheid van ondemocratische staten in landen die leverancier van deze goedkope fossiele grondstoffen zijn anderzijds houden rechtstreeks verband met elkaar. Verbind deze protesten met elkaar.
Zoals Fariba het gevat zegt “Als Belgische staatsburgers hebben jullie veel werk met jullie overheden. Hou ze bezig met jullie protesten hier, zodat ze geen tijd hebben om zich met onze revolutie daar te bemoeien en die te bemoeilijken door hun economische en geopolitieke belangen”.
-De Afghaanse vrouwen, vluchtelingen hier en in Afghanistan meer in beeld brengen en aan hen forum geven. Op die manier verbind je hun strijd tegen de Taliban met deze Iraanse vrouwen tegen Mullahs.
Op dit moment zoeken we elkaar op tijdens de verschillende protestacties. De Afghaanse mensen, vooral vrouwen zijn zo goed als niet zichtbaar in de sociale media en in de mainstream media. Door vijf decennia oorlog hebben veel Afghanen moeite met lezen en schrijven. Zoek ze dus op en leg vast hoe zij kijken naar de Iraanse revolutie, die ik met gemak een feministische revolutie noem.
-Deze lijst is niet beperkt en kan door jullie zelf verder aangevuld worden.
*****
Mashid Mahadjerin (Visual Artist & fotograaf)
https://www.facebook.com/watch/?v=10155707274824344
https://www.ap-arts.be/en/publication/freedom-not-free-mashid-mohadjerin
VrouwLevenVrijheidGent
https://instagram.com/womanlifefreedomcollectiefgent?igshid=YmMyMTA2M2Y=
(*)Belgische fotograaf: deze fotograaf die verschillende keren naar Iran reisde, en portretten van vooral Iraanse vrouwen maakte, was niet bereid om haar naam te verbinden aan de gaande protesten in Iran. Ze wilt haar werk over dappere Iraanse vrouwen publiceren zonder naar de huidige situatie in Iran te verwijzen (?). De moedige dames geven haar hun verhalen prijs over hun dagelijkse strijd. Maar de fotograaf zelf is niet bereid om haar naam prijs te geven en die te linken om hun strijd.
Zoals Sepide, een Iraanse aanwezige het gevat zei, “de Iraanse vrouwen betalen dagelijks, al 43 jaar lang, de prijs voor elke centimeter haar of ontblote kuit of onderarm, voor deelname aan sport en/of voor niet gehoorzamen aan seksistische regels en wetten in Iran. Deze ongehoorzaamheid en strijd voor hun zelfbeschikkingsrecht bekopen ze met hun leven, zoals veel gevallen vrouwelijk martelaars de voorbije 50 dagen , de voorbije 43 jaar.
(**) ik gebruik met opzet het woord oproerpolitie niet aangezien deze in Iran mensen effectief doden. De mensen vragen ze af wie ze moeten bellen als politie zelf de moordenaar is?
Protesten Iran
Mahsa Amini, protesten Iran
Protesten Iran
Protesten Iran
