Voordat ik losbarst over Borgerhout, een korte schets van mijn eigen buurt. Zurenborg. Zo zuur als de naam van deze wijk klinkt, zo zoet is het er om te wonen. Eigenlijk te zoet. Ik noem het liever mierzoet.
Het gebeurt in bijna alle grote steden. In een buurt met charme staan een groot aantal vervallen huizen. Artistiek volk koopt deze huizen op. De eens zo vervallen huizen worden opgeknapt. Hersteld in hun oude glorie. En dan gebeurt het. Nieuw volk komt. Overtuigend links, artistiek en bovenal hoogopgeleid. De grondprijzen stijgen. Cafés schieten als paddestoelen uit de grond. Gentrification noemt men dit in het jargon. Of: verhipping.
Dat is de keerzijde van Zurenborg. Het wordt soms een beetje teveel. De wijk blijft links, maar de straten en pleintjes worden gelikter. Sommige bewoners vinden het prachtig. Die eisen zelfs dat hun eigen straat ook ontdaan wordt van de oeroude kasseien. Om ruim baan te maken voor modern asfalt en beton.
Ik vind het minder prachtig. “Als het hier maar niet zo wordt als op Het Zuid”, hoor ik de mensen soms zeggen. Wat ik ook hoor: “Waar zijn de allochtonen op Zurenborg?” Terwijl veel Antwerpse wijken kleuren, blijft Zurenborg erg wit. Zeer wit zelfs. Op zonnige namiddagen voetballen en basketen de Marokkaanse jongens op de Dageraadplaats.’s Zomers kun je er wereldmuziek horen. Sommige barretjes doen exotisch aan. Maar daar blijft het dan ook bij.
Andere culturen zijn in de wijk zelf niet sterk vertegenwoordigd. Het Marokkaanse restaurant El Warda buiten beschouwing gelaten. En Musty, onze eigen Marokkaanse straathoekwerker. Die buitengewoon werk heeft geleverd. Dankzij hem verlieten de drugsgebruikers het plein. En werd de sfeer aangenamer.
Als de Zurenborger richting Borgerhout wandelt, ontdekt hij aan de rafelranden van zijn eigen wijk wel andere culturen. Senegalezen en Malinezen aan de Plantin-en-Moretuslei. Spaanse Marokkanen in de Provinciestraat. Joden in de Oostenstraat.
Een Zurenborger zal de rafelranden van zijn wijk wel eens trotseren. Maar de Plantin-en-Moretuslei oversteken naar Borgerhout? Dat bijna nooit. Oké, Bakkerij Charif heeft de beste koffiekoeken van Antwerpen. Morocco Nuts de beste kruiden. En die ene kringloopwinkel is ook mooi meegenomen. Maar langer dan één uur in Borgerhout blijven? Dat nooit.
Toch meent een Zurenborger het altijd goed. Niet eens zo lang geleden hing er op bijna ieder venster in de wijk het affiche “Zonder Haat Straat”. Andere culturen zijn immers prachtig. Zo lang het maar niet te dichtbij komt.
Maar mannekes toch! Durf verdorie die Plantin-en-Moretuslei eens echt over te steken! Verblijf langer dan één uur in Borgerhout! Dompel je onder in andere culturen! Stel je eens echt open! Zet de stap! Ervaar andere culturen!
Ik weet dat je er als mens alleen maar rijker van kan worden.
Beslama,
Hakim
