Dat vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen, blijft ook vandaag realiteit. In Brussel wordt deze loonkloof zelfs nog groter. In het kader van Equal Pay Day flyeren activisten van zij-kant bij alle ingangen van het Brussels centraal station tijdens de drukke ochtendspits. Hannelore Goeman, ondervoorzitser van SP.A Brussel staat me te woord en steekt meteen van wal.
“Vrouwen verdienen minder dan mannen. In 1999 bedroeg de loonkloof nog 28%, terwijl dit nu 23% bedraagt. In Brussel neemt deze loonkloof echter toe. Een reden hiervoor zijn de vele alleenstaande moeders die het moeilijk hebben rond te komen, zelfs als ze werk hebben. Ook het vinden van betaalbare kinderopvang blijft een enorm probleem.
Het instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen publiceert jaarlijks een “Loonkloofrapport”. Spijtig genoeg zijn daar voor Brussel geen concrete cijfers, die met zijn grootstedelijke problematiek toch een gerichte aanpak nodig heeft. Parlementslid Fouad Ahidar heeft nu uiteindelijk toch verkregen dat cijfers, specifiek voor Brussel, zullen worden ingezameld. Deze zullen weergeven waar de knelpunten zitten.
De loonverschillen vinden al hun oorsprong in de klas. Jongens en meisjes kiezen nog steeds een opleiding die in de lijn ligt van de gevestigde rolpatronen. Meisjes komen eerder in de zorgsector terecht waar minder verdiend wordt. Opleidingen interessant maken voor beide groepen is daarom een uitdaging.
Tijdens haar loopbaan zal een vrouw vlugger kiezen voor deeltijds werk of loopbaanonderbreking. Niet alleen omdat zij dat wil, maar ook omdat een vrouw eerder wordt aangesproken als zorgende figuur of omdat ze minder dan haar man verdiend. Dit alles heeft een negatieve invloed op het pensioen. Bekijk zeker eens het filmpje van de campagne van dit jaar “Minder verdienen is langer werken”, de moeite waard.
Zij-kant, de progressieve vrouwenbeweging, eist daarom een gezinsgeoriënterend arbeidsbeleid, waar de vrouw zelf kan kiezen hoe ze haar loopbaan invult en waar ze op het einde recht heeft op een leefbaar pensioen. We kunnen leren van hoe in Zweden wordt omgegaan met het zwangerschapsverlof. Daar hebben beide ouders het recht op de helft van het zwangerschapsverlof van 480 dagen: geen discriminatie en beide financieel evenwaardig.
Het kan dus anders. Vrouwen en mannen reageren alvast beiden positief bij het ontvangen van de folder. Bewustwording van het probleem is een eerste stap in de goede richting!“
Voor meer info: http://www.equalpayday.be