Vrijdag kondigde de Filippijnse president Aquino aan dat hij de aanklacht tegen 43 gezondheidswerkers na 10 maanden gevangenschap zou intrekken. Dat leidde natuurlijk tot grote vreugdetaferelen bij de 43 en hun familieleden.  Ook bij de sociale bewegingen in de Filippijnen is er grote vreugde. Zij hielden op dat moment grote betogingen om de internationale mensenrechtendag te gedenken. Toch roept de aankondiging ook vragen op, zoals je kan horen in deze podcast van bulatlat.com.

Ik kan me het weekend van 6 en 7 februari 2010 nog goed herinneren. Op zaterdag werden de 43 Filippijnse gezondheidswerkers gearresteerd tijdens een vormingssessie in Morong, een plaatsje bij Manilla. Op zondagmiddag stond er al een reactie en een solidariteitsboodschap op onze site. Zo gaat dat bij intal: een aanval op mensen die opkomen voor het recht op gezondheid pikken we niet.

Sindsdien zijn we intensief met de zaak bezig. De arrestatie van de 43 had immers alles te maken met hun maatschappelijk engagement. Enkele van hen werkten trouwens bij de Council for Health and Development (CHD), één van onze partnerorganisaties. Verschillende verontwaardigde reacties in de Filippijnse pers opinie draaiden trouwens uit op regelrechte promotie voor hun aanpak van basisgezondheidszorg.

We hielden een protestactie (zie de foto’s  en het verslag), een briefschrijfactie en een forum met familieleden en Filippijnse mensenrechtenwerkers. Twee keer steunden we een krantenadvertentie in de Philippine Daily Inquirer. Fanny was zelfs in staat om een exclusief interview te maken met Dr. Merry Mia in de gevangenis.  Bovenal leefden we mee met de 43 en hun vrienden en familieleden die te lijden hadden onder dit onrecht.

De onverwachte uitspraak van president Aquino vorige vrijdag dat hij het ministerie van justitie opdroeg om de aanklacht tegen de 43 in te trekken was dus ook bij ons hier in België een reden tot blijdschap. Eindelijk zou er een einde komen aan dit onrecht. Maar anderzijds blijven we ook met vragen zitten.

Waarom moest president Aquino wachten tot op 10 december, de internationale dag van de mensenrechten? Dat is tien maand na de arrestatie, vijf maand nadat hij aan de macht kwam en drie maand nadat hij het ministerie van justitie de opdracht gaf om de vraag opnieuw te onderzoeken. Is Aquino meer bekommerd om zijn imago dan om gerechtigheid? Gaat het hem erom om op mensenrechtendag een geste te kunnen doen?

President Aquino verklaarde in het verleden altijd dat hij de scheiding der machten wilde respecteren en daardoor niet kon interveniëren in de zaak. De Filippijnen is immers een democratie, weet je wel? Dat hij een groep rebellerende militairen gratie had verleend kon er dan weer wel af. En nu kan het dus blijkbaar wel omdat er bij de arrestatie onregelmatigheden waren gebeurd. Maar dat wisten wij al van het begin!

Het ging dus om een niet rechtmatige arrestatie. De commandant van deze operatie kreeg er intussen al een decoratie voor van de legerleiding. Gaat president Aquino zijn generaals nu eens op hun plaats zetten? Neen hoor, hij vindt dat er zelfs geen nood is aan verontschuldigingen.

En dat toont alweer mooi waar het schoentje knelt. In deze ‘democratie’ kan het leger doen wat het wil in een klimaat van totale straffeloosheid. Zelfs als de president uiteindelijk zo onder druk komt te staan dat hij moet ingrijpen, denkt hij er nog niet aan om orde op zaken te stellen. Snuister eens in ons online dossierover mensenrechten in de Filippijnen als je de achtergrond wil kennen.

Het toont dat er nog veel werk is, dat we nog verder moeten gaan met onze Stop the Killings campagne en dat het niet de moment is om op onze lauweren te rusten. Maar intussen genieten we wel even van een overwinning die te danken is aan de moed en de doorzetting van de 43 zelf, de aanhoudende campagnes van onze partners in de Filippijnen en (een heel klein beetje ook) aan onze eigen acties hier in België!

Bron : by WIMDC / INTAL

Luc Schrijvers is lid van Intal.