De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Film Fest Gent ’13: Don Jon
Filmfestival, Porno, Film Fest Gent, 40E FILMFESTIVAL GENT, Don Jon, Joseph Gordon-Levitt, Romantische film, Gordon-Levitt, Scarlett Johansson, Julianne Moore -

Film Fest Gent ’13: Don Jon

vrijdag 22 november 2013 14:03
Spread the love

Met Don Jon waagt Joseph Gordon-Levitt zich aan zijn regiedebuut. Als één van Amerika’s meest geliefde filmsterren, wekt dat snel enige interesse op. Net als artistieke duizendpoten James Franco en Seth Rogen, wordt Levitt een echte acteur van zijn generatie: low budget projecten niet schuwen, zich niet te goed voelen om in Hollywoodpulp te acteren, een aura rond zich optrekken dat tegelijk down to earth, kunstzinnig en bevlogen is en acteerwerk afwisselen met schrijven, productie en regie. In de zomer van 2014 zullen we aan die generatie getalenteerde Hollywoodianen nog Ryan Gosling mogen toevoegen, die met How to Catch a Monster zijn regiedebuut zal maken.

De pretty boys van Hollywood zijn dus steeds meer de oudere generaties aan het verdringen. Of dat een goede zaak is, valt nog af te wachten. Levitts debuut was namelijk niet om over naar huis te schrijven. Deels geïnspireerd door de luchtigheid en komische tragiek van films als 10 Things I Hate About You, (500) Days of Summer en 50/50, waarin hij zelf meespeelde, en deels een poging tot eigen inbreng, blijft Don Jon vooral een heel erg middelmatige, zelden grappige en volstrekt onuitgewerkte prent. Levitt castte zichzelf in de rol van womanizer Jon die lijdt aan een heuse pornoverslaving en betoverd geraakt door babe Barbara (een Scarlett Johansson die ongetwijfeld inspiratie opdeed door naar Jersey Shore te kijken). Het geluk kan niet op wanneer de interesse wederzijds blijkt te zijn. Dat Barbara minstens even obsessief met romantische films bezig is als Jon met porno, zorgt echter voor een relatie die gedoemd is te mislukken.

Het verhaal levert hier en daar een humoristische situatie op, maar blijft volkomen onderbenut, waardoor de film zijn kans mist. Waar blijft de (broodnodige) kritiek op niet alleen de seksuele afstomping van porno, maar ook die van romantische cinema? Want het was een uitgelezen moment om de analogie van porno naar romantiek te trekken en weer terug. Jon en Barbara zijn namelijk even onrealistisch, even verslaafd en even naïef, maar de rol van Barbara is te oppervlakkig, waardoor romantiek het in the end toch weer lijkt te halen – ook al is het niet op de manier die je zou verwachten.

Hoewel zowel Levitt als Johansson uitstekend staan te acteren, is de meest interessante rol ongetwijfeld die van Julianne Moore. Als oudere vrouw met heel wat levenservaring op het gebied van relaties en seks, is ze veel nuchterder. Haar houding ten aanzien van Levitt is bij wijlen briljant en het is, ook hier, te betreuren dat Moores personage weinig diepgang meekrijgt. Zij had perfect de belichaming kunnen zijn van een vrouw die de relativiteit en banaliteit van porno inziet en tegelijk het romantische Hollywoodideaal ontmaskert als een ontmenselijkende illusie.

Misschien dat Levitt de intentie had om in zijn film die aanklacht te steken (al dan niet via het personage van Moore), maar het is dan toch zwaar de mist ingegaan. Dat is jammer. Wat overblijft is een doorsnee film die nergens de sterke eigenschappen van een tragikomedie beheerst (zoals bvb. een feel good gevoel genereren of via gevatte dialogen stof tot nadenken meegeven). Het is Levitts debuut en we hoeven dus nog geen conclusies te trekken over de mans regiecapaciteiten. Wie weet komt hij in de toekomst wel met een sterkere film, want wat ideeën en acteerwerk betrof, zat Don Jon alvast goed – het is juist de uitwerking waar nog serieus aan gesleuteld moet worden. Daardoor is de film enkel voer voor Levitt, Johansson en Moore liefhebbers, anderen zou ik de meer geslaagde tragikomische films van het Film Fest Gent, The Spectacular Now en Short Term 12, aanraden.

take down
the paywall
steun ons nu!