Laatst wilde ik met de trein van Leuven naar Maastricht. Op Luik stond ik op het perron op de trein te wachten, maar het bord waar normaal op zou moeten staan dat de trein binnen 2 minuten zou aankomen, was leeg. Mijn reactie: op een bord met alle treintijden kijken, of de trein niet op een ander spoor zou aankomen. Toen ik naar boven wilde lopen, naar de informatieborden, werd ik tegengehouden door beveiliging. Mijn Frans is nog net goed genoeg om door te hebben dat ik niet naar boven mocht, maar niet goed genoeg om te begrijpen wat er aan de hand was. Ik vroeg iemand anders, van de spoorwegen, wanneer de trein zou vertrekken, hij beweerde het niet te weten en stuurde me naar beneden. Ik wilde daarom de trap naar beneden nemen.

Tot ik zag, dat er een hele bende politie stond en een drugshond een hele rij mensen afging. Daar mijn trein elk moment kon aankomen – wellicht zelfs op het spoor waar ik vandaan kwam – wilde ik weer teruglopen naar het spoor: beter dat, dan sowieso te laat komen door zo een ‘drugscontrole’. Ik werd echter tegengehouden door een agent in burger. Ik werd boos, ik wilde enkel mijn trein halen, maar hij zal hebben gedacht dat ik wilde weglopen van de actie en wat op zak had. Tegenstribbelen werkte niet en ik liep woest naar beneden, gooide mijn tas neer en riep naar de hond: ‘Goed, pak  me maar! Ik heb toch nog een uur de tijd.’ De hond liep langs me, liet me natuurlijk gaan.

De trein vertrok toch van het spoor waarvan ik kwam. Zonder mij.

Al sinds ik in België woon stoot het hypocriete cannabis-beleid hier mij tegen de borst. Cannabis is een vrijwel ongevaarlijke drug, die in de wetenschap als minder schadelijk wordt geacht dan alcohol, dat vrijelijk kan worden verkocht, gekocht en genuttigd. Men wordt door cannabis rustig en kalm, daar, waar mensen met alcohol op vaak baldadig worden. Cannabis kan moeilijk voor meer overlast zorgen en de overlast die het geeft – hommeles in de drugswereld, onbetrouwbaar spul, afgetapte elektriciteit en dergelijke – komt met name, juist vanwege het verbod erop.

In Nederland is reeds lang een gedoogbeleid. Dit geeft ook problemen en is ook hypocriet – je mag wel verhandelen maar niet telen… typisch Nederlands, dat dan weer wel; legaliseren in plaats van gedogen zou de regering honderden miljoenen per jaar aan politie-kosten schelen.

Wat mij echter ergert in België zijn de agenten en drugshonden die af en toe op willekeurige plekken verschijnen, waarna iedereen op een rijtje mag staan en de hond langskomt. Dat zijn de controles die worden uitgevoerd op de trein, als deze over de grens van Nederland naar België gaat.

Het is in mijn ogen zo een schijn-beleid. Alsof het probleem wordt aangepakt. Alsof het probleem uit Nederland komt. Wijzen is makkelijk. Feit is dat een zeer aanzienlijk deel van de cannabis uit veel andere landen komt, onder meer vanuit België zelf: zelfs sommige Nederlandse coffeeshops zijn afhankelijk van Belgische teelt! Feit is, dat in België het aantal gebruikers niet onder doet voor het aantal in Nederland (en in sommige studies zelfs hoger wordt geschat). Feit is, dat het in de illegaliteit duwen van deze softdrug alleen maar leidt tot ergere toestanden.

Enkele jaren terug schijnt hier in België een wet te zijn aangenomen, die stelde dat cannabis voor eigen gebruik, ‘indien voorzichtig gebruikt’, toegestaan was. Deze wet hield het enkele maanden uit, tot werd besloten dat ‘indien voorzichtig gebruikt’ een erg vage benaming was. In plaats van een betere omschrijving te geven, of enkele aanpassingen te doen en zo de wet toch acceptabel te maken, werd de gehele wet maar verworpen. Zonde. In de praktijk wordt iemand met een kleine hoeveelheid op zak niet aangepakt, iemand met een plantje niet opgepakt.

Het zou voor het juridisch bestel een ramp zijn, moesten ze iedereen moeten inrekenen en berechten: het aantal delinquenten zou zo hoog zijn dat gehele apparaat plat zou liggen. Dat is echter geen manier van doen: dit toont enkel aan dat de bestaande wetten niet kunnen worden uitgevoerd. Normaal, als een wet niet kan worden uitgevoerd, wordt de wet of aangepast, of verworpen – zoals met de vage omschrijving ‘indien voorzichtig gebruikt’ onuitvoerbaar bleek en moest worden aangepast. Waarom wordt de wet op cannabis-bezit dan niet aangepast?