In Argentinië zijn het binnenkort presidentsverkiezingen. In augustus is het alvast ‘El Paso’ of de pré-primeries, waar de kandidaten van elke partij bepaald worden. Eerder spraken we al over de rechtse kandidaten, nu wil ik de centrum-linkse kandidaten voorstellen. De grote afvaller is Massa, de gedoodverfde kandidaat die nu verantwoordelijk wordt geacht voor de inflatie van 100% op één jaar tijd.

De twee kandidaten zijn Daniel Scioli, oude bekende die het in 2015 opnam tegen Macri, maar verloor. Hij is de huidige ambassadeur in Brazilië en is verantwoordelijk voor de samenwerking tussen beide landen. Hij staat er om bekend dat hij een groot hart heeft voor de gehandicapten, hij heeft zelf een arm verloren als kampioen speedboat racen. Hij is aangesteld door Alberto Fernández.

Daarnaast koos presidente de Kirchner, Wado de Pedro, enigzinds onbekend internationaal, maar al sinds vier jaar minister van binnenlandse zaken in Argentinië. Hij is de wonderboy van het peronisme en zou samenwerken met Manzur die gouverneur is in Santiago del Estero. Hij staat zeer dicht bij Alberto Fernández en heeft een belangrijke hand in diens verkiezingsoverwinning tegen Macri.

Het peronisme biedt dus maar twee kandidaten aan, dit is ook logisch omdat ze niet willen dat Milei het beste uit de Paso komt, de andere kandidaten willen liever niet achtervolgen. De psychologie van El Paso is dat als je daar wint je vaak al kandidaat wordt bij de eindverkiezingen.

De twee kandidaten van de peronisten zijn voornamelijk bekend in Buenos Aires, Wado was nog chief deputy en Scioli was  van ’07 tot 2015 gouverneur van Buenos Aires. Het zit dus allemaal heel nauw op elkaar. Binnen links zijn er geen belangrijke figuren omdat links als disfunctioneel gezien wordt in Argentinië en op rechts is het Larreta, Bulrich en Milei als grote tenoren, maar daar hadden we het eerder over.