“Als je je ‘neutraal’ opstelt tegenover situaties van onderdrukking kies je de kant van de onderdrukker”, aldus Zuid-Afrikaans bisschop Desmond Tutu die in 1984 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

DeWereldMorgen veroordeelt de recente aanvallen van Hamas tegen Israëlische burgers, maar ziet die niet los van 75 jaar staatsterreur van Israël tegen het Palestijnse volk. Het internationaal erkende recht op gewapend verzet tegen een kolonisator is geen vrijbrief voor aanslagen op burgers. Een onderhandelde vrede kan alleen bereikt worden wanneer 75 jaar verdrijving, 46 jaar bezetting, kolonisatie en apartheid en 16 jaar blokkade van Gaza worden erkend als de oorzaken van dit geweld. DeWereldMorgen onderzoekt deze oorzaken die door de politiek en door mainstreammedia worden verzwegen, onderbelicht of ontkend, om zo een debat te stimuleren dat kan leiden tot onderhandelingen en vrede. (nvdr)

Saleh al-Arouri, een hooggeplaatste militaire commandant van Hamas, zei in een interview met Al Jazeera dat strijders van zijn Qassam-brigades (militaire vleugel van Hamas, nvdr) onder strikt bevel stonden om burgers geen kwaad te doen. Uiteraard gelooft in de westerse politieke en mediakringen niemand hem. Volgens hen was het opzet van de aanval om zoveel mogelijk doden te maken.

Vervolgens kregen we van Israëlische kant lugubere gruwelverhalen te horen over onthoofde baby’s. Die werden eerst wel geloofd en wereldkundig gemaakt. Later bleek het om propagandaverhalen te gaan. Jammer. Want de gruwel moest van een verpletterende onmenselijkheid zijn om westerse leiders, hun media en publieke opinie een aanvaardbare reden te geven achter Israël te gaan staan op het ogenblik dat dat regime een moordend beleg startte tegen de hele bevolking van Gaza.

De vraag wat er werkelijk gebeurd is tijdens de aanval van Hamas en andere verzetsgroepen zal waarschijnlijk nooit objectief en door een onafhankelijke onderzoeksinstantie kunnen worden vastgesteld. Het lijdt geen twijfel dat er zich gruwelijke taferelen hebben afgespeeld. Omdat het om een aanval van bloeddorstige moordenaars, van ontketende beesten ging?

De vraag wat er werkelijk gebeurd is tijdens de aanval van Hamas en andere verzetsgroepen zal waarschijnlijk nooit objectief kunnen worden vastgesteld

Ik citeer uit een speech op de Leuvense solidariteitsbijeenkomst van 18 oktober: “Palestijnse strijders zijn zaterdag tot ieders verrassing uit hun openluchtgevangenis gebroken en hebben daarbij kortstondig een stuk van Israël onder controle gekregen dat groter is dan de Gazastrook. Het ooggetuigenverslag van een joodse vrouw die door Palestijnse strijders was gegijzeld, mag enige twijfel doen rijzen over de Israëlische versie van de feiten.”

De vrouw in kwestie is Yasmin Porat, een Israëlische die de aanval overleefde.

*         *         *         *         *

Yasmin Porat: Een uur lang bonsden ongeveer 10 terroristen op de versterkte ‘safe room’. Er werd geschreeuwd in het Arabisch, het was een zeer gespannen uur. En we voelden grote angst, onbeschrijfelijk. Na een uur slaagden ze erin om in te breken en ze brachten ons vieren naar een nabijgelegen huis waar al acht andere gijzelaars waren. We voegden ons bij die acht en we waren nu met ongeveer 12 gijzelaars en 40 terroristen die ons bewaakten. Ik houd het verhaal kort.

Aryeh Golan: Misbruikten ze je?

Yasmin Porat: Ze hebben ons niet mishandeld. Ze behandelden ons heel menselijk, dat wil zeggen…

“Ze hebben ons niet mishandeld. Ze behandelden ons heel menselijk”

Aryeh Golan: Menselijk? Werkelijk?

Yasmin Porat: Ja, daarmee bedoel ik dat ze ons bewaakten. Ze gaven hier en daar iemand te drinken. Als ze zagen dat we nerveus waren, kalmeerden ze ons. Het was erg beangstigend, maar niemand behandelde ons gewelddadig. Gelukkig is er met mij niets gebeurd van wat ik in de media heb gehoord.

Aryeh Golan: Er gebeurden verschrikkelijke, afschuwelijke dingen.

Yasmin Porat: Dat is waar. Maar aanvankelijk, de eerste twee uur ongeveer, was er geen [Israëlische] veiligheidsmacht ter plekke. Wij waren het die samen met de ontvoerders de politie belden, aangezien zij wilden dat de politie zou komen. Want hun doel was ons te ontvoeren naar Gaza.

(…)

Yasmin Porat: Ondertussen besluit een van de terroristen zich over te geven, de terrorist met wie ik contact heb gemaakt. In de loop van die twee uur maakte ik contact met enkele van de ontvoerders, degenen die de gijzelaars bewaakten.

Aryeh Golan: Ja.

Yasmin Porat: En hij besluit mij als menselijk schild te gebruiken. Hij besluit zich over te geven. Ik was me er op dat moment niet van bewust, alleen achteraf. Hij begint zich uit te kleden, roept naar mij en verlaat samen met mij het huis, dat onder vuur lag. Op dat moment waren we binnen gehoorsafstand en schreeuwde ik naar de YAMAM [Israëlische commando’s] om te stoppen met vuren.

Aryeh Golan: Ja.

Yasmin Porat: En toen hoorden ze me en stopten ze met schieten. Ik zie het grasveld, in de tuin van de mensen van de kibboets. Er liggen vijf of zes gijzelaars buiten op de grond, net als schapen voor de slacht, tussen het schieten van onze [strijders] en de terroristen.

“De Israëlische commando’s schakelden iedereen uit, inclusief de gijzelaars”

Aryeh Golan: De terroristen schoten op hen?

Yasmin Porat: Nee, ze werden gedood door het kruisvuur. Begrijp dat er zeer, zeer zwaar kruisvuur was.

Aryeh Golan: Dus mogelijk hebben onze troepen op hen geschoten?

Yasmin Porat: Ongetwijfeld.

Aryeh Golan: Toen ze probeerden de ontvoerders, Hamas, uit te schakelen?

Yasmin Porat: Ze schakelden iedereen uit, inclusief de gijzelaars. Omdat er zeer, zeer zwaar kruisvuur was. Ik werd om ongeveer 17.30 uur bevrijd. De gevechten eindigden blijkbaar om 20.30 uur. Na krankzinnig kruisvuur werden er twee tankgranaten in het huis geschoten.

*         *         *         *         *

Yasmin Porat was van een kibboets nabij de Libanese grens afgezakt naar het dansfestival op enkele kilometers van het afscheidingshek rond Gaza. Toen de aanval begon konden zij en haar vriend met de auto vluchten naar een huis in Kibboets Be’eri, waar de feiten die ze beschrijft zich afspeelden.

Zij vertelde haar verhaal in het radioprogramma Haboker Hazeh (‘Deze Morgen’), gepresenteerd door Aryeh Golan op de staatsomroep Kan. Het interview is te beluisteren op de website van The Electronic Intifada. Het is ook te vinden op youtube.

Ze zag de Palestijnse strijders nooit gevangenen neerschieten of bedreigen met hun geweren

Het interview werd niet opgenomen in de online versie van Haboker Hazeh van 15 oktober, de aflevering waarin het blijkbaar werd uitgezonden. Vermoedelijk werd het gecensureerd vanwege de explosieve aard ervan.

Hoewel het niet meer op de website van de staatsomroep staat, kan er weinig twijfel bestaan over de echtheid van de opname.

Het verhaal van Yasmin Porat verscheen ook in de Israëlische krant Maariv, zonder vermelding van burgerslachtoffers door Israëlische kogels. Ook het Israëlische Channel 12 interviewde haar. In dat interview vertelt ze dat de ontvoerders ervan uitgingen dat gijzelaars niet zouden worden beschoten. Daarom wilden ze contact met de politie in de veronderstelling dat die zou toestaan dat ze met de gijzelaars konden vertrekken.

“Ze waren erg menselijk tegen ons,” zei Porat ook in het Channel 12 interview. Ze herinnerde zich dat een Palestijnse strijder die Hebreeuws sprak, tegen haar zei: ‘Kijk goed naar me, we gaan je niet doden. We willen je naar Gaza brengen. We gaan je niet vermoorden. Dus wees kalm, je gaat niet dood.’ Dat is wat hij me vertelde, in die woorden.”

Porat zei ook dat hoewel de Palestijnse strijders allemaal geladen wapens hadden, ze hen nooit gevangenen zag neerschieten of bedreigen met hun geweren. Ze beschreef hen als “jong en bang”.

Na een kort gesprek tussen een van de gijzelnemers en een politieofficier wachtten de ongeveer veertig Palestijnse strijders en hun dozijn Israëlische gevangenen op de komst van het leger. Toen het leger arriveerde bevond een deel van de groep zich in de tuin.

De Israëlische strijdkrachten kondigden hun komst aan met een hagel van geweervuur, waardoor de strijders en hun Israëlische gevangenen werden verrast.

Haar vriend werd gedood door het Israëlische vuur. Net als alle andere gijzelaars en gijzelnemers

“We waren buiten en plotseling werd er een salvo van kogels op ons afgevuurd door de [Israëlische eenheid] YAMAM. We begonnen allemaal te rennen om dekking te zoeken, vertelde Porat aan Channel 12.”

Haar vriend werd gedood door het Israëlische vuur. Net als alle andere gijzelaars en gijzelnemers. Zonder de ene gijzelnemer die haar als menselijk schild gebruikte in een poging zich over te geven, had zij hetzelfde lot ondergaan.

Dit artikel is een samenvatting van een uitgebreider artikel van Ali Abunimah en David Sheen op The Electronic Intifada van 16 oktober 2023.

Het interview met Yasin Porat, met Engelse ondertitels, kan je hier beluisteren.