De krant Libération was ooit een linkse stem in het Franse medialandschap. Daar blijft vandaag weinig van over, maar af en toe staan er nog relevante dingen in. In dit artikel overloopt Libération de eigendommen (zie de kaart) van de familie van president Ali Bongo van Gabon, een van de armste landen van Afrika.
Deze corruptie is enkel mogelijk omdat Franse bedrijven als Elf/Total en de Franse politieke klasse er enorme winsten uit halen, dankzij lucratieve contracten voor grondstoffen als mangaan, hout, olie en uranium.
In deze korte reportage over Gabon vat de Latijns-Amerikaanse zender TeleSUR samen dat Gabon proportioneel in verhouding tot zijn bevolking een van de rijkste landen van Afrika is qua per capita cijfers van zijn bruto nationaal product (bnp). Toch leeft 42 procent van de Gabonezen onder de armoedegrens en heeft de rest van de bevolking het evenmin bepaald breed.
Victoria Nuland, vice-minister van Buitenlandse Zaken van de VS (bekend van haar uitspraak Fuck the EU in Oekraïne in 2014), blijkt totaal onvoorbereid te zijn voor de nuchtere manier waarop haar pogingen tot beïnvloeding in Afrika worden terzijde geschoven. Zij en haar medewerkers zijn verbijsterd dat hun traditionele big bad bully-aanpak in Afrika op een koude steen valt, zoals bleek tijdens haar recent bezoek aan Zuid-Afrika, waar zij geen enkel resultaat boekte. Een analyse van The Grayzone.
Wat blijft er over van de sociaaldemocratie in de Britse partij Labour, die in 2017 nog een historisch resultaat neerzette met de belofte van sociale hervorming van de Britse welvaartsstaat, een aanpak van de klimaatcrisis en een ommekeer van het Britse buitenlandse beleid. Jeremy Corbyn blikt terug op zijn vijf jaar als partijvoorzitter in dit interview The Future of Labour and the Left in Britain met Middle East Eye.