Is, in tegenstelling tot de dictatoriale leiders, en/of regimes, welke hem zijn voorgegaan, is de Russische president Poetin aardig op weg om als de eerste, en voorlopig enige, ‘wereldheerser’ in de toekomstige geschiedenisboeken te komen?
Julius Caesar, Napoleon, Peter de Grote, Philips II, Hitler, Stalin, en nog enkele andere ‘roemruchte’ criminelen, die meenden door één of andere God of ideologie te zijn uitverkozen om, zo niet de gehele, dan toch een aanzienlijk deel van de wereld te overheersen, zijn er nooit in geslaagd om het reilen en zeilen van vrijwel gans de wereldbevolking te bepalen.
Tot er aan het eind van de vorige eeuw aan het Russische firmament iemand verschijnt die blijkbaar de eigenschappen van al zijn illustere voorgangers in de wereldgeschiedenis bezit, en de nadelen van de mondialisering van, zowel het politieke, economische, financiële, en maatschappelijke leven, met wisselend succes weet te gebruiken.
Poetin, de kleine, in de Russische geheime dienst, niets en niemand ontziende man, heeft zich, naar eigen zeggen, tot doel gesteld, de vernedering welke het ‘grote’ Russische volk bij de teloorgang van het Sovjetregime moest ondergaan, zoniet te wreken, dan toch ongedaan te maken door een “nieuw Groot-Russland” op te bouwen, waarin, behalve Rusland zelf, Wit-Rusland, en Tsetsenie, niet enkel het Oekraïense ‘broedervolk’ maar ook alle gebieden waar in meerderheid etnische Russen huizen, verenigd zijn. m.a.w. Het volledige Oekraïense grondgebied, en delen van de Baltische staten en van Georgië.
Niet enkel Wit-Rusland enTsjetsjenië, welke de facto vazalstaten van Rusland zijn, en het deels bezette Georgië, tracht hij nu Oekraïne tot een Russisch kerkhof te herleiden. Letland, Litouwen, en Estland, wordt, gezien hun NAVO-lidmaatschap wat moeilijker, maar daar wordt aan gewerkt…
Dat dit allemaal zonder veel noemenswaardige en efficiente westerse weerstand kan gebeuren, heeft niet zo zeer met de macht van het Russische leger te maken maar met de weerstand van het Oekraïense volk en zijn leger. De zogenaamde “enkele dagen durende” ‘speciale operatie’, met als Oekraïnse ‘denazificatie’ als doel, en het aan de macht brengen van een Russisch-bevriend regime, loopt het niet echt vlot, gezien het Russische leger na drie maanden strijd pas 25% van het Oekraïense grondgebied in hand en heeft. Dat het westen, eerst onwillig nadien schoorvoetend, en nu beperkt, defensieve wapens levert aan het Oekraïense leger, helpt daar weliswaar enigszins bij.
De Westerse landen, die kost wat kost een rechtstreekse militaire confrontatie met Rusland willen voorkomen, beperken zich tot wapenlevering en tot zware economische en financiële sancties, maar deze maken het enkel moeilijk voor de Russische bevolking, en dat zal het Poetinregime, dat hardhandig optreedt bij protest, worst wezen. Bovendien leiden de sancties én de oorlog, niet enkel in Rusland, maar ook elders in de wereld tot een spiraal van prijsstijgingen.
De voorbije 20 jaar heeft het Russische regime heel wat westerse landen via gas- en oliecontracten afhankelijk gemaakt, en heeft het zijn wapen- en kernarsenaal drastisch gemoderniseerd en uitgebreid. Door het bombarderen van Oekraïense graansilo’s en graantransporten, waar vooral Afrikaanse landen afhankelijk van zijn, hoopt Poetin op hongersnood en massale vluchtelingenstroom naar Europa, met Europese destabilisatie als gevolg.
De vrees voor een derde wereld- laat staan kern-oorlog, doet het westen sidderen, en maakt de NAVO vleugellam. Dàt is de sterkte èn de macht van Poetin… en de onmacht van het westen.
Dat juist door die vrees, dat sinds 2014, door Oekraïne steeds herhaald vraag voor het NAVO-lidmaatschap is afgewezen, en men daardoor dat land op een geschenkbord aan Rusland heeft aangeboden, is een les die men blijkbaar niet wil of kan leren…
Renaat Van Poelvoorde
