Laat ons één ding meteen duidelijk maken. Nee, we hebben niets tegen reggae. En ook niets tegen hiphop of rap.  Insinuaties als zouden we reggae-concertorganisatoren, en bij uitbreiding de bezoekers, per definitie als homofoob bestempelen zijn goedkope verdachtmakingstaktieken tegenover mensen die een terecht en gefundeerd bezwaar maken.  
En met censuurbeschuldigingen zit men er ook helemaal naast. Ik denk dat we er net alles aan gedaan hebben om de waarheid naar boven te brengen, een waarheid die anderen liever niet aan het daglicht hadden getoond. De Vooruit was er gelukkig niet blind voor, en Art Cube draaide ook bij zodra ze het hele plaatje hadden gezien: liever niet bij ons. Er zijn ook heel wat halve waarheden verkocht om dit concert te laten doorgaan. Ook nadien nog. Een kort overzicht.

1. De Reggae Compassionate Act (RCA)

Die heeft Sizzla inderdaad ondertekend, in 2007, net zoals een aantal andere reggae-artiesten dat zich had bezondigd aan homofobe uitlatingen.  Een belofte om zich te houden aan love & peace, sociaal onrecht, tolerantie en individuele rechten. De kous had daarmee af kunnen zijn. Echter, de inkt van zijn handtekening was amper droog of Sizzla distantieerde zich van zijn belofte. Hij had het namelijk ondertekend met zijn echte naam – Miguel Collins – en niet met zijn artiestennaam.
Handige jongen, niet? 

2. Geen homofobe uitspraken meer sinds RCA

Je hoeft geen Google-tovenaar te zijn om ze te vinden: er zijn tal van zoekresultaten op het net te vinden waarin melding wordt gemaakt van Sizzla’s inbreuken op de RCA, waarvan de vroegste in 2007 in Jamaïca (met Capleton). Kort na de RCA dus.
En in 2011 – vorig jaar (!) – roept Sizzla op om homo’s te executeren en brengt hij het nummer “Boom Bye Bye” van Buju Banton. In Montego Bay. Op een Coke Zero event. Geen suiker voor batty bwoys!

3. “Batty bwoy” is Jamaicaans Patoi voor “pedofiel”, niet voor “homo”

Uhu! En gay betekent ook alleen maar happy (blij). En faggot is ook maar een bundel van boomtwijgjes.  Gaat men ons dit echt proberen te verkopen? Really?

Solidariteit

Ok, ok, Sizzla heeft zich hier in België niet (meer) ingelaten met homofobe uitspraken. Hij stond ook onder duidelijk contract met Democrazy om zich daaraan te houden. Zoniet zou het concert worden stopgezet en kreeg hij een proces aan zijn broek.  De gewraakte nummers waren dan ook geschrapt van zijn Europees repertoire, ofwel enigzins aangepast voor het westerse publiek. Tof!
Maar dat was “voor de roze activisten niet voldoende” (dixit reggae.be).
Waarom niet? Iemand die in eigen land, in Afrika en Zuid-Amerika ongestoord zijn homofobie kan spuien verdient in een tolerante maatschappij die we op zijn minst trachten te bekomen geen podium. Holebi-rechten zijn mensenrechten, mensenrechten zijn universeel, en zo ook onze solidariteit. Het maakt voor ons niet uit of hij zich hier mooi aan de regeltjes houdt. Wie dat wel OK vindt lijdt aan selectieve blindheid, zoniet hypocrisie.

Organisator Democrazy had liever een “sereen debat” gehad. We werden ei zo na uitgenodigd met rode loper om de ingang van de Art Cube te komen drapperen met onze protestslogans, terwijl Sizzla binnen rustig zijn ding zou mogen doen.
Nee, dat was niet voldoende en we hebben het dus hard gespeeld. Heel hard.
Maar we zijn toch geen mietjes zeker? (lachband hier inlassen)

Levenslang of voorwaardelijk?

Het antwoord op de vraag of we Sizzla en consoorten dan maar levenslang moeten verbannen van onze Belgische podia is simpelweg “nee”. Hoelang daarentegen is recht evenredig aan het al dan niet blijven verspreiden van hun homohaat.
En kom zeg, dan gaat het hier niet om pejoratief woordgebruik als “fag”, “faggot”, “queer”,“batty bwoy” of nog van dat soort, hé. We kunnen heus wel tegen een stootje (waar is die lachband!). Het gaat hem om het expliciet oproepen tot het doden, executeren, verbranden van holebi’s. Dat is meer dan één brug te ver.

De rap- en hiphopwereld zat lang in hetzelfde badje, maar ze zijn er zowaar zelf uit gekropen. “Yo, stop it!”, zei Kanye West.
Ook voor de Franse rapgroep Sexion d’Assaut werd het langzaamaan onmogelijk om in eigen land nog concertplaatsen te versieren als direct gevolg van hun homofobe uitspraken en teksten.
De jongens hebben sindsdien hun kar helemaal gekeerd. Ze schrapten hun homofobe teksten, hebben zich meermaals geëxcuseerd, gingen in gesprek met de holebi-beweging en schonken zelfs concertopbrengsten aan holebi-organistaties. Eind vorig jaar tekenden ze een overeenkomst met de Franse holebi-federatie dat het einde aankondigde van de acties tegen hen.
En binnenkort spelen ze in Brussel. Als u één van ons daar zal vinden, dan zal het niet zijn om te protesteren. Soyez le bienvenue!

Startschot

Zoals Democrazy-directeur Eric Smout correct aangaf hebben groepen met homofobe teksten en attitudes in het verleden probleemloos kunnen optreden in ons land. De holebi-beweging was nergens te zien. Misschien waren we nog te druk bezig met onze eigen emancipatie en hadden we nog heel wat andere problemen in eigen land op te lossen.

Er zijn waarschijnlijk zelfs heel recente voorbeelden waar we op de barricade hadden moeten staan. Maar het is niet omdat iets in het verleden probleemloos kon dat het dan maar moet blijven kunnen. We moeten ergens beginnen.
Smout vroeg zich ook af of dan nu het moment is aangebroken om de ethische achtergrond van een artiest in overweging te nemen vòòr we die al dan niet programmeren. Een onlinepoll van De Morgen stelde de vraag aan haar lezers, waarin de yays het vlotjes haalden van de nays, ongeveer twee tegen één. Deze maatregel kan artiesten alleen maar aanzetten om zo nodig hun houding aan te passen, net zoals de jongens van bovenvermelde rapgroep. Wie insinueert dat we onze concert- en festivalpodia leeg zullen zien lopen doet afbreuk aan de talloze artiesten, Belgisch én internationaal, die zich afzetten tegen dat soort haatzaaierij. We zitten nu goed in de 21e eeuw en dus tijd voor verandering. Sizzla was het schartschot. No more excuses. “Nah Appologise”.

Björn Pius
Outrage