Voor de digitale surfers die dezer dagen hun verjaardag vieren. Voor wie bewust het kantelpunt naar het winterhalfjaar beleeft dat Allerzielen is. Alvast proficiat met het nieuwe levensjaar en de verjaardag. Sommige goede vrienden zeggen en schrijven bij die gelegenheid : ik heb hier geen verdienste aan; het is de zon en de maan, de aarde die draait!
😀
Ik persoonlijk heb het altijd een zekere prestatie gevonden, weer het keerpunt, de nieuwe mijlpaal te bereiken en te mogen overschrijden.
– Het leven is toch een beetje een afvallingskoers, een stoelendans.
Een “groot geschenk”. En tegelijk toch “a piece of shit”; hoewel ik zelf dat nooit zo met dit laatste woord zal benoemen. Daartoe is die waarheid op zich al donker genoeg; ik wil een lichtbrenger worden; en om dit soort taal te gebruiken, hou ik zelf veel te veel van de lastige maar toch ook geregeld glorieuze oorlog die de existentie van ons, mensen van de soort ‘Homo sapiens ‘ blijft.
Een strijd?
Zeker. Vroeger moesten wij vechten tegen koude, honger, gebrek aan voedsel, onbekende ziekten, natte kleren, wind en wilde beesten en dito medemensen. En tegen onze eigen ondeugden, dat heb je altijd. Vandaag vechten de meesten van ons tegen draken als ontreddering, vervreemding, het verlies van levenszin, van warme sociale contacten, tegen het opdringerig, soms nu al massieve wantrouwen. Naar autoriteit, naar kennis, naar anderen, naar het bestaan. En we worstelen toenemend, zo weet de historicus met psychologische vorming, tegen de ondoorzichtige en sterk toegenomen complexiteit. De veelzijdigheid en ingewikkeldheid van onze dagen vol prikkels, onze taken, onze vragen, de (aan ons gestelde) eisen en (eigen) verlangens.
Maar ik zou niet Stefaan H. S. heten als ik de dingen niet tijdig een positieve draai wist te geven.
Al die situaties,en problemen…
het zijn Kansen genoeg altijd,
om de Duisternis van de
hemellichamen pogend te
overstijgen!
Ik wed dat juist in de Covidtijd,
een periode van bibberen en bonken,
veel Vlamingen en bevriende volken
het luisteren hebben ontdekt
naar de kruinen,
het horen van de beweging in de bomen,
die fluisterstem van het heelal,
graag gebracht door de landschappelijke wind.
En dat we terug de Grote Geest hebben opgespoord
hoog tussen de sterren in het stille,
nu niet echt zo vijandige
zwart.
“Franse kernenergie? Ongelooflijk dat hun leugencam... 
