“Journalistiek wordt wereldwijd bedreigd door de opmars van fake news, blijkt uit de 21e editie van de World Press Freedom Index, die jaarlijks wordt samengesteld door Reporters Without Borders (RSF). België zakt 8 plaatsen in de rangschikking…”, zo lazen wij gisteren op DWM.
Misschien nemen we die World Press Freedom Index beter met een grove korrel zout. Auteurs van deze index zijn de Reporters Without Borders / Reporters Sans Frontières.

Hieronder een kritische blik op die organisatie RWB / RSF. Een artikel dat al dateert van 2010 maar nog steeds aktueel is.

Wie berecht de rechters?

De geopolitieke agenda van Reporters Without Borders

(oorspr.: “Reporters Without Borders seems to have a geopolitical agenda“)
door F. William Engdahl
Voltaire-netwerk, 5 mei 2010

Voltaire Network heeft systematisch de financiële banden blootgelegd tussen de in Frankrijk gevestigde NGO Reporters Without Borders en frontorganisaties van de Amerikaanse regering / CIA. Officieel toegewijd aan “persvrijheid”, is RWB beter bekend om zijn lastercampagnes tegen de politieke vijanden van Washington, zoals Cuba en Venezuela. RWB heeft onlangs vijf nieuwe namen toegevoegd aan zijn lijst van “gevaarlijke gasten”. Diezelfde namen vind je toevallig ook terug in de destabilisatieagenda van Washington. F. William Engdhal onderzoekt het geldspoor dat ten grondslag ligt aan de activiteiten die RWB uitvoert in de schaduw van de strategische belangen van de VS.

Een organisatie die zichzelf Reporters Without Borders (RWB; Frans: Reporters sans frontières, of RSF) noemt, heeft zojuist de Russische premier Vladimir Poetin, de Chinese president Hu Jintao, de Iraanse Mahmoud Ahmadinejad, de Kazachse Nursultan Nazarbayev en de Wit-Russische president Aleksandr Loekasjenko aan zijn lijst van veertig “Grootste bedreigingen van de persvrijheid” (“Worst Predators of Press Freedom“) voor 2010 toegevoegd. Het belangrijkste aan hun lijst van ‘slechteriken’ is de geopolitieke relatie van die leiders en die landen met de huidige ‘vijandenlijst’ van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Dat is geen toeval, en wordt duidelijk als we nader bekijken wie RWB financiert.

In hun verklaring stelt RWB: “Aangezien deze roofdieren gezichten hebben, moeten we ze kennen om ze beter te kunnen aanklagen. Reporters Without Borders heeft besloten hun portretten te schilderen.” Hun kleurrijke taalgebruik is geen toeval. De term roofdier roept bij de meeste mensen beelden van horror op.

In hun laatste ‘gemene venten’-lijst die zojuist is vrijgegeven, merken ze over de Russische Poetin op: “Naast het manipuleren van groepen en instellingen heeft Poetin een klimaat van opgeklopte nationale trots gekweekt dat de vervolging van dissidenten en vrijdenkers aanmoedigt. Hij heeft een niveau van straffeloosheid gecreëerd dat gestaag de rechtsstaat ondermijnt.” RWB zei dat Poetin, “de voormalige KGB-officier“, zoveel controle heeft uitgeoefend over alle aspecten van het leven in Rusland dat “de nationale tv-zenders nu met slechts één stem spreken“. Merkwaardig genoeg werd bovenstaande quote en een verslag over de promotie van Poetin tot slechterik van het jaar gepubliceerd in een artikel van RIA Novosti, een russisch staatsmedium.[1]

Met betrekking tot China stelt RWB: “Ter ere van de Wereldtentoonstelling in Shanghai, het grootste vertoon van Chinese macht (sic) sinds de Olympische Spelen van 2008, heeft RWB de afgelopen week internetgebruikers uitgenodigd om een speciaal gemaakte pagina op haar website te bezoeken, gewijd aan de vrijheden die in China worden geschonden. [2]

Misschien net zo belangrijk als de lijst met slechteriken van RWB zijn de namen die op die lijst ontbreken. Men zou zich kunnen afvragen waarom namen van vijanden van wereldklasse van vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, zoals de georgische dictator, president Mikhail Saakasjvili, of de voormalige oekraïense president Viktor Joesjtsjenko, of de onlangs afgezette dictator van Kirgizië, Bakijev, ontbreken. Alle drie kwamen ze aan de macht in door Washington gesteunde staatsgrepen, ook wel ‘Kleurenrevoluties’ genoemd. Op te merken valt dat alle personen die zojuist door RWB zijn aangewezen als ‘roofdieren’, de afgelopen jaren het doelwit geweest zijn van door Washington gefinancierde destabilisatiepogingen.

Wie staat er achter RWB?

Het afgelikte mediabeeld dat RWB aan de wereld presenteert, zoals het gebruik van de term ‘roofdieren’, is geen toeval. Het is het product van het reclamebureau van RWB. Bij de aankondiging van de lijst van veertig op 3 mei op hun website, schrijft RWB: “De lijst met roofdieren van de persvrijheid is vandaag vrijgegeven, ondersteund door een advertentiecampagne geproduceerd door het bureau Saatchi & Saatchi… Er staan 40 namen op de lijst met roofdieren van dit jaar […] die de pers niet kunnen verdragen, ze behandelen als een vijand en journalisten rechtstreeks aanvallen. Ze zijn machtig, gevaarlijk, gewelddadig en ze staan boven de wet.” [3]

Saatchi & Saatchi is één van ‘s werelds meest invloedrijke “verborgen overtuigers” of PR-bureaus. Ze worden gecrediteerd voor de campagne die Margaret Thatcher aan de macht bracht en ze zijn het reclamebureau voor Gordon Brown’s Labour Party. Klanten waren onder andere Citigroup, Hewlett-Packard, DuPont, Proctor & Gamble. Men zou zich kunnen afvragen waar RWB het geld vandaan haalt om zulke exclusieve elite-adviseurs in te huren?

NED verschuilt zich achter RWB

De meest interessante vraag is niet wat de daden van Hu Jintao of Poetin of Ahmadinejad in het afgelopen jaar waren in relatie tot hun nationale pers, maar wel wie deze leiders beoordeelt. We zouden terecht kunnen vragen: “Wie berecht de rechters?” Het antwoord is: Washington.

Reporters Zonder Grenzen is een internationale niet-gouvernementele organisatie (NGO). Volgens hun website is het hoofdkantoor in Parijs, Frankrijk. Parijs is een merkwaardige thuisbasis voor een organisatie die, zo blijkt, wordt gefinancierd door het Amerikaanse Congres en door instanties die banden hebben met de Amerikaanse regering.

Als we naar de RWB-website gaan om te achterhalen wie er achter deze zelfbenoemde rechters van de wereldpersvrijheid zit, vinden we niets. Zelfs hun raad van bestuur wordt niet genoemd, laat staan hun geldschieters. Hun jaarlijks gepubliceerde inkomsten- en uitgavenstaten geven geen idee wie er financieel achter schuilgaat.

Miljoenen dollars van hun jaarinkomen komen naar verluidt uit de „verkoop van publicaties”. Er wordt niet vermeld welke publicaties precies of aan wie ze zijn verkocht. Zoals een onderzoeker opmerkte: “Zelfs rekening houdend met het feit dat de boeken gratis worden uitgegeven, zou dit betekenen dat ze in 2004 170.200 boeken en in 2005 tot 188.400 boeken hebben moeten verkopen om de meer dan 2 miljoen USD te genereren die de organisatie elk jaar beweert te verdienen. Dit zou neerkomen op 516 boeken per dag in 2005. Het geld moest duidelijk uit andere bronnen komen, wat in de praktijk inderdaad ook zo bleek te zijn.” [4] Een poging om op de RWB-website een van hun publicaties te bestellen, leverde geen links op naar aankoopinformatie, prijslijsten of boeksamenvattingen. Inderdaad uiterst merkwaardig…

Reporters Without Borders voerde in 2008 een boycottcampagne tegen de Olympische Spelen in Beijing.

In hun officiële financiële overzichten en inkomstenrekeningen, gepubliceerd in september 2009, stellen ze: “De financiën van de organisatie in 2008 werden gedomineerd door het einde van de campagne (begonnen in 2001) omtrent de Olympische Spelen van 2008 in Peking, die een aanzienlijke invloed had op de inkomsten en uitgaven.” [5] Dat betekent dat RWB in de aanloop naar de Olympische Spelen van 2008 in Peking acht jaar en een aantal niet vrijgegeven bedragen heeft besteed aan campagnes tegen de regering van China. Met welk doel? Met name noemt RWB de Chinese president Hu Jintao dit jaar als ‘roofdier’ omwille van zijn acties bij het neerslaan van de onrust in Tibet in maart 2008 en in Xinjiang in juli 2009, die beide eigenlijk het product zijn van geheime machinaties van een door de VS gefinancierde NGO genaamd National Endowment for Democracy (NED). Hmmm.

Na jarenlange pogingen om het te verbergen, gaf Robert Menard, de in Parijs gevestigde secretaris-generaal van Reporters Sans Frontières of RWB, toe dat het RWB-budget voornamelijk werd gefinancierd door “amerikaanse organisaties die zeer nauw verbonden zijn met het buitenlands beleid van de VS“. [6] De amerikaanse organisaties achter RWB zijn onder meer de Open Society Foundation van miljardair-speculant George Soros, het US Agency for International Development (USAID) en de National Endowment for Democracy (NED) van het Amerikaanse Congres. Onder hen ook het Center for Free Cuba, waarvan de beheerder, Otto Reich, gedwongen ontslag moest nemen uit de regering van George W. Bush nadat zijn rol in een door de CIA gesteunde poging tot staatsgreep tegen de democratisch gekozen president van Venezuela, Hugo Chavez, aan het licht kwam. [7]

Een onderzoeker die maandenlang probeerde een antwoord van NED te krijgen over hun financiering van RWB, stuitte aanvankelijk op een botte ontkenning van RSF-uitvoerend directeur Lucie Morillon. Tenslotte onthulde de NED toch dat RWB gedurende ten minste drie jaar subsidies ontving van het “International Republican Institute“. Het IRI is een van de vier dochterondernemingen van NED. [8]

De NED, zoals ik uiteenzet in mijn boek, “Full Spectrum Dominance: Totalitarian Democracy in the New World Order“, werd opgericht door het Amerikaanse Congres tijdens de regering-Reagan op initiatief van de toenmalige CIA-directeur Bill Casey om de civiele geheime programma’s van de CIA te vervangen. Die programma’s waren halverwege de jaren zeventig door het Church committee onthuld. Zoals Allen Weinstein, de man die de wetgeving opstelde waarmee de NED werd opgericht, jaren later toegaf: “Veel van wat we vandaag doen [met de NED], werd 25 jaar geleden in het geheim gedaan door de CIA.” [9]

Misschien zou een organisatie die zich opwerpt als rechter van de wereldpersvrijheid er goed aan doen zelf wat meer openheid en transparantie te betrachten over waar haar steun vandaan komt. Anders zouden er twijfels kunnen rijzen dat ze misschien wel iets te verbergen heeft.
F. William Engdahl

Andere Voltaire-Netwerk artikels aangaande:
Reporters Without Borders en Reporters Sans Frontières.

Referenties:
[1] RSF names Putin, Kadyrov freedom ’predators’, RIA Novosti, Moscow, May 4, 2010.

[2] Reporters Without Borders website, Reporters without Borders works on all fronts, May 3, 2010.

[3] Ibid.

[4] Reporters Without Borders and Washington’s Coups, by Diana Barahona and Jeb Sprague, Reseau Voltaire, 9 August 2006.

[5] Reporters Without Borders, Income and Expenditures to end December 2008, published September 7, 2009.

[6] Source Watch, Reporters Without Borders

[7] Ibid.

[8] Diana Barahona and Jeb Sprague, op.cit.

[9] Allen Weinstein, quoted in David Ignatius, “Openness is the Secret to Democracy“, Washington Post National Weekly Edition, 30 September 1991, pp. 24-25.

F. William Engdahl

Is een amerikaans-duitse auteur en analist van geopolitieke en economische kwesties. Zijn nieuwste boek is “Myths, Lies and Oil Wars“. Eerdere werken omvatten “A Century of War: Anglo-American Oil Politics and the New World Order” (2011, heruitgegeven in een nieuwe editie) en “Gods of Money: Wall Street and the Death of the American Century” (2010).

Bron: “Reporters Without Borders seems to have a geopolitical agenda”

Artikel gelicenseerd onder Creative Commons

De artikelen op Voltaire Network/Réseau Voltaire mogen vrijelijk worden gereproduceerd mits de bron wordt vermeld, hun integriteit wordt gerespecteerd en ze niet worden gebruikt voor commerciële doeleinden (licentie CC BY-NC-ND).